ΟΠΑΔΙΚΑ
Αφηγήσεις αξέχαστων στιγμών: Δυναμωτικό το ξύλο στο Μοσχάτο
Πολλοί θα θυμούνται αυτό το σύνθημα που φωνάζαμε για χρόνια στους Γαύρους, εκείνη την εποχή οι φανατικοί Gay ήταν πολύ περισσότεροι, μας είχαν κάνει χουνέρια όπως αυτό που σας έλεγα στο προηγούμενο άρθρο που τόλμησαν να μπουν στη Σκεπαστή.
Είχαμε μαζευτεί στη πλατεία Βικτωρίας για να πάμε πορεία στο Φάληρο (με τον ηλεκτρικό) τη προηγούμενη χρονιά έσπασαν το τρένο πριν φτάσει κάποιοι τραυματίστηκαν απ τα τζάμια και όταν κατεβήκαμε Φάληρο μας σκόρπισαν ήταν 5 προς 1 και βάλε, εμείς γύρω στους 300 κι αυτοί σχεδόν 2 χιλιάδες.
Η ώρα περνούσε θυμάμαι πως δεν ειχα υπομονή και ξεσήκωσα κάποιους να πάμε με τα πόδια Ομόνοια μήπως βρούμε μερικούς GAY. Ο Τάκης ο Κούβερης αναγκάστηκε να μου ρίξει μπουκέτο για να μας σταματήσει….. είμασταν όλα τα φυντάνια της εποχής, ο Μιχάλης (Λάρης), ο Ζήσης ο ψηλός δε θυμάμαι αν ήταν κι άλλοι Ζήσηδες ο Αρκούδας κι ο πάνκης, ήταν ο Τζιμάκος, ο Στέργιος (Πόρκυ )(που θα το διαβάζει αυτό), Παντελάκης, Κους, Φλώρος, Έντυ, Σίμος, Πατ, Γάτος, Snake, Ηλίας Lemmy, Mιχάλης Ozzy, Ράμπο, και άλλοι που δε θυμάμαι τώρα.
Αποφασίσαμε να τους αιφνιδιάσουμε και να κατεβούμε Μοσχάτο και με τα πόδια να τους περιλάβουμε όπως θα περίμεναν το τρένο για να το σπάσουν. Έτσι κι έγινε ήταν και λίγο αργά και μερικοί απο αυτούς είχαν ξεκινήσει για να μπουν μέσα, τους πετύχαμε απέναντι από τη παλιά ΔΕΗ τους τρέξαμε ως την 7. Αμέσως Ματ και Ζητάδες γέμισαν το τόπο κρύφτηκα σε μια αυλή πίσω απ το κορμό ενός μεγάλου δένδρου όταν με κυνηγούσαν 5 ζηταδες, όταν ηρέμησαν τα πράγματα σταμάτησαν σειρήνες και φωνές από διάφορα σημεία της αυλής του σπιτιού που ήμουν εμφανίστηκαν καμιά δεκαριά 4 σε μια αποθηκούλα του σπιτιού 2 κάτω απο κάτι σκαλοπάτια και άλλοι μέσα από θάμνους.
Φτάσαμε στο γήπεδο στο εικοστό λεπτό αλλά είμασταν χαρούμενοι! ΕΙΧΑΜΕ ΤΡΕΞΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΥΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥΣ.
