Από τα 94 χρόνια της ιστορίας μας, από τα τόσα γενέθλια που έχω ζήσει, μόνο μία ημέρα δεν μπορώ να ξεχάσω. Τα γενέθλια του 2013.

Γράφει ο Νίκος Μπουσμπούκης

Θυμάμαι, 13/4/2013, μία ημέρα πριν το ματς με τον Πανθρακικο. Όλοι έτοιμοι για ένα ματς, νόμιζες πως όλοι οι ΑΕΚτζήδες περιμέναμε τον τελικό του Champions League της ομάδας μας. Όχι, περιμέναμε να δούμε μία ήδη χαμένη μάχη υποβιβασμού.

Δεν μπορώ να ξεχάσω λεπτό από εκείνη την μέρα, όπως και από αυτήν που ακολούθησε. Δεν χρειάζεται να θυμίσω τίποτα, δεν θέλω να πιστεύω πως υπάρχει έστω και ένας φίλος της ΑΕΚ που έχει ξεχάσει τον Απρίλη του 2013. 

Σε εκείνα τα γενέθλια έλεγα πως 89 χρόνια ιστορίας δεν μπορούν να κριθούν σε 90 λεπτά. Φέτος, έχοντας ζήσει από ακόμα πιο κοντά τα όσα βιώνει η ΑΕΚ δεν ξέρω πως να διαχειριστώ τα γενέθλια. Από μία βλέπεις την ΑΕΚ να παίρνει διπλό στο Καραϊσκάκη, από την άλλη την βλέπεις να χάνει από το Αιγάλεω σε μπαράζ ανόδου στην Α1 την ίδια μέρα που ο Ολυμπιακός σηκώνει ευρωπαϊκό.

Θέλω μόνο να ζητήσω μία χάρη από όλους. Μην την αφήνετε μόνοι της. Ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στο μπάσκετ, ούτε στο βόλεϊ που μας κράτησε ζωντανούς όταν χάναμε από την Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας, ούτε στο μάγκικο χάντμπολ που πλέον δεν είναι τόσο μάγκικο. Στείλτε τα παιδιά σας στον αθλητισμό, στείλτε τα στην ΑΕΚ. Από το τάβλι και το πινγκ πονγκ μέχρι τη νεοσύστατη υδατοσφαίριση.