ΜΠΑΣΚΕΤ
Συγκρίνεται αυτή η ΑΕΚ με τον Άρη;
Ο Γιώργος Ζαβλάρης σχολιάζει την αντίδραση της Βασίλισσας μετά τον αποκλεισμό από τον θεσμό του κυπέλλου, καθώς και τη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ της ομάδας του Ζντόβτς και αυτής του Πρίφτη.
Γράφει ο Γιώργος Ζαβλάρης
Δεν είναι ψέμματα, αλλά μεγάλη μάλιστα αλήθεια ότι αν μια εβδομάδα ακριβώς νωρίτερα έλεγε κανείς ότι ο Άρης μετά την ”τεράστια” πρόκριση του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας θα βρισκόταν σε αυτήν την κατάσταση και η ΑΕΚ μετά το σόκ θα είχε αντιδράσει με ένα σπουδαίο διπλό σε μια από τις πιο καυτές έδρες του Champions league και νίκη με εμφάνιση και άνεση απέναντι στον αξιόμαχο Απόλλων Πάτρας, δεν θα τον πίστευε κανείς.
Βλέπετε ακόμα και πρίν τον ημιτελικό επικρατούσε η σκέψη ότι οι δύο ομάδες βρίσκονται πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο. Το παιχνίδι του προηγούμενου Σαββάτου θα αποτελεί μάλλον και το τελευταίο επιχείρημα οποιουδήποτε θέλει να υπερασπιστεί την παραπάνω άποψη. Το τελευταίο γιατί όσο αισιόδοξα μπορεί να δεί ο Ενωσίτης την συνέχεια, τόσο απαισιόδοξα θα μπορούσε να τη δεί ο κόσμος της ομάδας της Θεσσαλονίκης.
Η σύγκριση μεταξύ των δύο κιτρινόμαυρων είναι κάτι παραπάνω από ανούσια. Η απάντηση δίνεται εξάλλου με πολλούς τρόπους αλλά είναι πάντα η ίδια. Για τη βαθμολογία να πείς, για την πορεία στο Champions league, για τον αγώνα του ΟΑΚΑ. Το συμπέρασμα είναι πάντοτε ότι ενώ κατά την περσινή σεζόν υπήρχε μια ισότητα, φέτος η Ένωση έχει ανέβει τουλάχιστον ένα επίπεδο και ο Άρης στη καλύτερη έχει μείνει στάσιμος.
Παράλληλα είναι σημαντικό να επισημάνουμε δύο πραγματάκια: Ότι έχοντας πλέον το καθαρό μυαλό όλοι οι μπασκετόφιλοι μπορούν να καταλάβουν και να με επιβεβαιώσουν για τα γραφόμενα μου πριν από μια εβδομάδα ότι ο Κόσμος του Άρη κέρδισε με την βοήθεια του ίδιου την ΑΕΚ και όχι το αντίστροφο. Και ο Αεκτζής θα πρέπει να το βάλει καλά στο μυαλό του αυτό, να κατανοήσει ότι ένα γήπεδο ”καμίνι” πολλές φορές είναι ικανό να αλλάξει τα δεδομένα μιας αναμέτρησης. Οι νίκες απέναντι στους δύο πρωτοπόρους δεν θα βασίζονται μόνο στην απόδοση των παικτών, αλλά και στην στήριξη του κόσμου.
Το δεύτερο θέμα περιλαμβάνει και την απάντηση στην ερώτηση που αφορά την τρίτη θέση του πρωταθλήματος. Διαβάζοντας σχόλια, κριτικές, απόψεις δημοσιογράφων αλλά και φιλάθλων της ομάδας της συμπρωτεύουσας ακόμα όμως και της Βασίλισσας διακρίνω μια υποτίμηση του να είσαι ”απλά” πίσω από δύο μεγαθήρια της Ευρώπης και όχι μόνο της χώρας. Και ρωτάω εγώ: Για να φτάσεις τον πρώτο ή τον δεύτερο δεν είναι αναγκαίο να περάσεις αρχικά τον τρίτο; Και επιπλέον…η ΑΕΚ εδώ και καμία δεκαετία βρίσκεται σταθερά στη τρίτη θέση αρά και εκεί θα μείνει; Εύκολες θαρρώ οι απαντήσεις.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο δε γράφτηκε σε καμία περίπτωση για να υποτιμήσω την προσπάθεια του ”συμπαθητικού” Δημήτρη Πρίφτη και της ομάδας του. Εξάλλου μακάρι να υπήρχαν και σε αυτήν άλματα προόδου όπως βλέπουμε να κάνει η δική μας ομάδα με τη βοήθεια του…Μάκη Αγγελόπουλου. Είναι απαραίτητο όμως να καταλάβουν όλοι το εξής: Το αν θα προκριθείς σε έναν τελικό που λογικά θα κριθεί στη μία φάση είναι αναμφίβολα κάτι σπουδαίο, δε καθορίζει όμως αν πραγματικά είσαι επιτυχημένος, διότι δεν μπορείς να το αποδείξεις μέσα από μια διάρκεια. Ο Ενωσίτης όμως τουλάχιστον οφείλει να νιώθει ικανοποιημένος γιατί ξέρει ότι φέτος προσπέρασε μια ισότιμη μέχρι πέρυσι ομάδα. Και γιατί η σεζόν που διανύουμε είναι μοναδική μετά την επιστροφή στην Α1 που Άρης και ΠΑΟΚ είναι αποδεδειγμενα σαφώς κατώτεροι.
ΥΓ: Είναι πραγματικά σπουδαίο μεταξύ άλλων μέσα από άρθρα στην οποιαδήποτε ιστοσελίδα να εκφράζεις τα παράπονα σου, τις απόψεις σου και πάνω από όλα τις δικές σου προτάσεις σχετικά με το τι μπορεί να επιφέρει βελτιώσεις. Ακόμα πιο σπουδαίο είναι όμως οι προτάσεις σου μέσα σε λίγοτερο από μια εβδομάδα να γίνονται πραγματικότητα. Αναφέρομαι φυσικά στην ανανέωση του Ντίξον, για τον οποίο τόνισα την περασμένη εβδομάδα ότι μακάρι να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις και αυτός ο παίκτης να συνεχίσει με τον δικέφαλο. Ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι ένα βήμα μπροστά!!!