Δημήτρης Βαζογιάννης. Ακούραστος εργάτης στο αθλητικό ρεπορτάζ…

«Τον μέρμηγκα να μην τον κλαις
δουλεύει και δεν κάθεται
ούτε εκδρομές και τεμπελιές
ούτε στα γλέντια χάνεται
*
Κι όταν χειμώνας με βροχές
και χιόνια πλησιάζει
κανένας φόβος μες τη γη
χώνεται κι ησυχάζειΦ
*
Εργάτης τόσο ακούραστος
άλλος κανείς δεν βρίσκεται
τον έχουν για παράδειγμα
μ’ αυτός ούτε που νοιάζεται…

Έτσι ακριβώς ήταν ο Δημήτρης Βαζογιάννης που τον γνώρισα στην «Αθλητική Ηχώ» του Κλεομένη Γεωργαλά, με διευθυντή τον Σταμάτη Γρατσία και αρχισυντάκτη τον Κώστα Θωμόπουλο, στα γραφεία επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως, τον Οκτώβριο του 1991.

Του Παναγιώτη Μήλα

Ένας ακούραστος «μέρμηγκας» ο κύριος Μίμης σκυμμένος πάνω στα χειρόγραφά του. Με το ακουστικό του τηλεφώνου κολλημένο στο αυτί και το στυλό στο χέρι.
Εκείνη την εποχή στην «Ηχώ» όλα γίνονταν με τον κλασικό τρόπο. Όλα στο χέρι. Ούτε κομπιούτερ, ούτε λάπτοπ, ούτε κινητά. Υπήρχε μόνο πάθος για τη δουλειά από μικρούς και μεγάλους. Από «στρατηγούς» και από «φαντάρους», από «τζίτζικες» κι από «μέρμηγκες».
Ο Μίμης Βαζογιάννης ανήκε στη δεύτερη κατηγορία. Ήταν «φαντάρος» αλλά στην πρώτη γραμμή. Από εκεί κάλυπτε τα κενά όπου τον καλούσε ο διευθυντής: Και στα περιφερειακά αθηναϊκά πρωταθλήματα, και στις μικρές κατηγορίες, και στις επαρχίες αλλά και στο ρεπορτάζ της αγαπημένης του ΑΕΚ.

Αργά και που, σήκωνε το κεφάλι και σχολίαζε κάτι που άκουγε να συζητούν οι συνάδελφοί του. Είχε πάντα αιχμηρό χιούμορ, δεν ήταν οπαδός αλλά αγνός φίλαθλος.

Τις ώρες που πήγαινα στην «Ηχώ» – λίγο μετά το μεσημέρι – συνεργάστηκα μαζί του και θα έχω να θυμάμαι κυρίως τον τρόπο με τον οποίο έγραφε. Πάντα αφοσιωμένος στα κείμενά του, πάντα στην ώρα του, χωρίς καθυστερήσεις, πάντα άψογα χειρόγραφα. Αν και το κλίμα στον χώρο εργασίας ήταν ευνοϊκό για κάθε είδους αντεγκλήσεις – αφού όπως καλά ξέρουμε ο καθένας από μας θα ήθελε να είναι ο προπονητής της ομάδας που υποστηρίζει – ο κύριος Μίμης δεν έμπαινε ποτέ σε τέτοιες συζητήσεις, δεν έχανε ούτε δευτερόλεπτο από το γράψιμο… Σταματούσε μόνοn αν ήθελε να δώσει κάποια συμβουλή στους νέους συναδέλφους.

Τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018 έμαθα ότι ο Δημήτρης Βαζογιάννης «άκουσε το σφύριγμα της λήξης του αγώνα» στα 86 του…

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1932. Το 1955, αφού τελείωσε το γυμνάσιο και τη στρατιωτική του θητεία, άρχισε τον «μαραθώνιό» του στις αθλητικές εφημερίδες. Το 1970 έγινε συντάκτης στην «Αθλητική Ηχώ», εφημερίδα στην οποία εργάστηκε έως το 1992. Υπήρξε ακόμη συνεργάτης των εφημερίδων «Αθλητική Φωνή», «Εμπρός», «Εθνικός Κήρυκας» και «Προγνωσπόρ». Στο ραδιόφωνο εργάστηκε στην ΕΡΑ4 ενώ μέχρι τη συνταξιοδότησή του συνεργάστηκε στο τμήμα ειδήσεων της ΕΤ2.

Η συλλυπητήρια ανακοίνωση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών αναφέρει μεταξύ των άλλων:

«Ο Δημήτρης Βαζογιάννης ήταν ένας συνάδελφος χαμηλών τόνων, ευγενικός και ιδιαίτερα αγαπητός που πάντα βοηθούσε τους νεαρούς συναδέλφους του. Την αγάπη του για τον αθλητισμό μετέφερε και στον γιο του Αντώνη, ο οποίος είναι εξέχων δημοσιογράφος και μέλος του Συνδέσμου μας».

Επίσης η ΑΕΚ στην ανακοίνωσή της τονίζει:

«Η κιτρινόμαυρη οικογένεια αποχαιρετά τον δημοσιογράφο Δημήτρη Βαζογιάννη ο οποίος υπηρέτησε στη διάρκεια της πολυετούς δημοσιογραφικής του διαδρομής στα Μέσα στα οποία εργάστηκε και το ρεπορτάζ της ΑΕΚ και ήταν με συνέπεια κοντά στην ομάδα μας, από τα δημοσιογραφικά θεωρεία του Ολυμπιακού Σταδίου, μέχρι τέλους».Έ

Ο αποχαιρετισμός στον καλό συνάδελφο από τη σύζυγό του Φιλοξενία, τα παιδιά του, Αντώνη και Φώφη, καθώς και από τους συγγενείς, τους φίλους και τους συναδέλφους του, έγινε το μεσημέρι της Τρίτης 30 Οκτωβρίου 2018 στο Νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.