ΑΕΚ λατρεία ευαισθησία 

Είναι πολλοί οι οπαδοί της ΑΕΚ που κατακλύζονται από μια μορφή καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Είναι κοινό μυστικό ανάμεσά μας ότι έχουμε αισθανθεί την ανάγκη κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μας να γράψουμε κάτι για την αγαπημένη μας ΑΕΚ, σαν κατάθεση ψυχής. Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε ανοίξει ένα συρτάρι και έχουμε καταχωνιάσει τις σκέψεις μας βαθιά μέσα. Θεωρώ ότι τη σημερινή εποχή, με τη μορφή που έχει πάρει η εμπορευματοποιημένη καθημερινότητα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, μας οδηγεί σαν οπαδούς πιο πολύ στην απομόνωση των σκέψεων μας, πιο κοντά στην ρομαντική μελαγχολία της οπτικής μας και μας δημιουργεί την ανάγκη σε κάποιους από εμάς να κάνουμε ένα είδος ψυχανάλυσης, γράφοντας πράγματα για την αγαπημένη μας ΑΕΚ. Κάτι τέτοιες στιγμές, πολύ θα το ήθελα να μοιραστό με τον καθένα από εσάς που έχει τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες και τους ίδιους τρόπους έκφρασης, ένα ποίημα που ίσος έχετε γράψει για την ΑΕΚ, ή ένα κείμενο που εμπνευστήκατε από μια ιστορική στιγμή του συλλόγου των προσφύγων. Οτιδήποτε έχετε σκεφτεί η έχετε γράψει για την ΑΕΚ τον τελευταίο καιρό ή στο παρελθόν σε ανύποπτη στιγμή. 

Δεν είναι απλό να εκτίθεσαι και δεν είναι απλό να εκφράζεις δημόσια την άποψη σου για την ΑΕΚ. Όχι τίποτα «σεντόνια», ακόμα και μια στροφή με δυο ποιητικά λόγια ψυχής για την αγαπημένη μας «Ένωση» δεν είναι απλή περίπτωση. Κι όμως δεν χρειάζεται να είσαι ποιητής για να γράψεις ένα ποίημα για την ΑΕΚ, δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να γράψεις ενα άρθρο για την ΑΕΚ. Αρκεί να κάνεις μια προσπάθεια και να μην ξεχνάς ότι εσύ που δεν είσαι επαγγελματίας έχεις το πλεονέκτημα να μπορείς να είσαι αληθινός. Υπάρχει καλύτερο δείγμα λαϊκής ποίησης από το παρακάτω:  

Πέρα κι Αϊβαλί έγινε καταστροφή μα μια Ιδέα, 
από τον ξεριζωμό, γεννήθηκε από Πρόσφυγες εδώ… 

Μια Ιστορία από την Πόλη μας μεγαλώνει από παιδιά. 
Το μεγαλείο σου δεν τελειώνει, ΑΕΚ Ιδέα μοναδικά… 

Εικόνες αλησμόνητες ισόβια μεσ’ το μυαλό μου 
μεσ’ του Βοσπόρου τα στενά ξεκίνησε το όνειρο μου 
το’ φεραν οι παππούδες μας στης Φιλαδέλφειας τα μέρη 
εκεί σε πρωτογνώρισα, ολόκληρη η γη το ξέρει… 

ΟΟΟΑΕΚΑΡΑ η Ιστορία είμαστε εμείς 
ΟΟΟΑΕΚΑΡΑ η Ιστορία δεν έχει τέλος, μόνο αρχή… 

«Η ποίηση είναι η ιστορία της ανθρώπινης καρδιάς. Η ποίηση δεν είναι για τους λίγους, αλλά είναι για τους τολμηρούς» Bill Collins 

Όλοι εμείς οι οπαδοί της ΑΕΚ που είμαστε είτε οικογένεια είτε αδελφικοί φίλοι είτε απλά γνωστοί είτε άνθρωποι που δεν γνωριζόμαστε προσωπικά αλλά τυχαίνει να μοιραζόμαστε ενα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας όπως είναι οι στιγμές που περνάμε με την ΑΕΚ, όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε ότι η δική μας ζωή είναι πολύ μικρή όταν την τοποθετούμε δίπλα στην ΑΕΚ που γεννήθηκε το 1924 αλλά δε θα πεθάνει ποτέ. 

Όλους αυτούς εκεί έξω που τους γνωρίζετε σαν οπαδούς της ΑΕΚ, δεν μπορείτε να ξέρετε σε ποιο σημείο της ζωής τους κατάλαβαν την επιρροή που ασκεί επάνω τους. Είναι πολλοί αυτοί που συνάντησαν την υπαρκτή υπόσταση της ΑΕΚ στις πιο δύσκολες, πιο σκοτεινές, μοναχικές στιγμές τους, σε εκείνες που το μυαλό σου γυρίζει και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον πιο σημαντικό, τον ίδιο σου τον εαυτό. Και τότε μέσα από ενα σύλλογο που αποτελεί το θαύμα των προσφύγων γεμίζεις αισιοδοξία, αγάπη και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνος σου. Ίσως ο καθένας από εμάς να δει τη ζωή με άλλο μάτι, αν κάποια στιγμή το χρειαστεί και σίγουρα η κοινωνία της ΑΕΚ θα τον βοηθήσει σε αυτό. 

Το πιο «μαγικό» είναι ότι η ΑΕΚ σου τα προσφέρει όλα αυτά χωρίς να σου υπόσχεται την σίγουρη και εξασφαλισμένη επιτυχία. Τους «αγορασμένους» από το μεγάλο αφεντικό τίτλους που λειτουργούν ως χρυσόσκονη. Το μόνο που μπορεί να σου υποσχεθεί η ΑΕΚ είναι ότι θα συγκινηθείς… όπως στις 7 Απριλίου του 1999 όταν αψηφώντας τον ανελέητο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, ταξίδεψε στο Βελιγράδι για να δώσει φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν, οι ποδοσφαιριστές της, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας ένα πανό που έγραφε «ΝΑΤΟ σταμάτα τον πόλεμο, σταμάτα τους βομβαρδισμούς», και ενώ το σκορ ήταν στο 1-1 οι οπαδοί εισέβαλαν στο γήπεδο, διακόπτοντας το παιχνίδι αγκαλιάζοντας τους παίκτες των δύο ομάδων. Η ΑΕΚ μπορεί να σου υποσχεθεί ότι θα κλάψεις… όπως έγινε το 2013 που τα επιχειρηματικά σχέδια έκριναν ότι θα είναι προς το συμφέρον τους το τραγικό ταξίδι στη Β – Γ Εθνική, γιατί δε το έχουν πει και πολλοί αλλά… η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΑΕΚ έχει φαρδιά πλατιά από κάτω την υπογραφή «επιχειρηματική δράση». 

Κι έτσι, μέσα από τις λέξεις που ξεπηδούν σαν σπίθες από την καρδιά μας, η ΑΕΚ παραμένει ο φάρος που φωτίζει τις σκοτεινές μας στιγμές, η ρίζα που μας κρατάει δεμένους με την ιστορία μας, η φλόγα που δεν σβήνει ποτέ. Δεν είναι μόνο ένας σύλλογος, είναι η ψυχή μας που αναπνέει μέσα από κάθε στίχο, κάθε κραυγή, κάθε δάκρυ. Από τα στενά του Βοσπόρου μέχρι τη Φιλαδέλφεια, από τις μέρες της προσφυγιάς μέχρι τις νύχτες της δόξας και της πτώσης, η ΑΕΚ μας διδάσκει ότι η αληθινή νίκη δεν μετριέται σε τίτλους, αλλά στην αντοχή της αγάπης μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κάνουμε εκπτώσεις στις απαιτήσεις που έχουμε από τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ – ΚΑΕ. Όσο υπάρχουν οπαδοί που γράφουν, που ονειρεύονται, που μοιράζονται, η «Ένωση» θα ζει αιώνια — όχι σαν υπόσχεση για χρυσά τρόπαια, αλλά σαν καταφύγιο για τις ψυχές μας, σαν Ιδέα που δεν πεθαίνει ποτέ.