Η βασίλισσα επιστρέφει…

Άνεμος αισιοδοξίας φαίνεται πως εκτός από την ποδοσφαιρική ΑΕΚ, πνέει και στα πανιά της αγαπημένης μας βασίλισσας…

Γράφει ο Ρένος Αρβανίτης

Για να πω την αλήθεια πριν κάνω την πρώτη μου απόπειρα αρθρογραφίας για την μπασκετική ΑΕΚ, βρέθηκα μπροστά σε ένα μικρό δίλημμα όσον αφορά το τίτλο του κειμένου. “Η Βασίλισσα επιστρέφει” με ή χωρίς ερωτηματικό; Εν τέλει καταστάλλαξα στο χωρίς ερωτηματικό.

Τυχαία; Δεν νομίζω. Η αισιοδοξία όλων των κιτρινόμαυρων οπαδών και για την ομάδα μπάσκετ πηγάζει σε πραγματικά γεγονότα. Οι άνθρωποι της διοίκησης (δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα, ο κόσμος γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις και με το αλάνθαστο κριτήριό του αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όταν πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει), δουλεύουν μεθοδικά και με συγκεκριμένο πλάνο. Τα πρώτα σημάδια του σχεδίου τους φανερώνουν ότι δεν χτίζουν απλά μία ομάδα που θα μπορέσει να ανταπεξέλθει με επιτυχία στον “γολγοθά” της Α2, αλλά περιλαμβάνει όλες εκείνες τις παραμέτρους που οδηγούν με ασφάλεια τον δικέφαλο στο μέλλον. Σε ένα μέλλον που δεν μπορεί να διαδραματιστεί ποτέ ΞΑΝΑ εκτός της Α1 κατηγορίας (3 χρόνια θα συμπληρώσουμε στο τέλος της σεζόν… μετά την αποφράδα μέρα της 20ης Απριλίου 2011. Σημειωτέον 21 Απριλίου έγραφε το ημερολόγιο όταν… υποβιβάστηκε πρίν λίγους μήνες και η ποδοσφαιρική μας ομάδα…).

Επανερχόμαστε στο σήμερα… Με κινήσεις προσεγμένες και αθόρυβες δημιουργούν ένα ρόστερ που φαίνεται πως θα συνδυάζει την εμπειρία με τον νεανικό ενθουσιασμό. Το ταλέντο με τη σοβαρότητα. Με λίγα λόγια δημιουργείται μία κανονική ΑΕΚ. Χωρίς φυσικά τα τεράστια μπάτζετ του παρελθόντος. Αυτά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί… για τον ελληνικό αθλητισμό στο σύνολό του. Ο δρόμος της επιτυχίας από εδώ και στο εξής θα έχει ως βασικό χαρακτηριστικό του την “μεστή” και νοικοκυρεμένη διοίκηση, χωρίς σπατάλες και αλόγιστο πέταγμα χρημάτων που δεν υπάρχουν. Ο “κοπανιστός αέρας” και οι φούσκες μας τελείωσαν…

Ο ρόλος όλων ημών… των απλών οπαδών σε όλο αυτό το εγχείρημα; Απλός. Να σταθούμε δίπλα τους. Όσο μπορούμε, παρά τις δυσκολίες που συνεχίζουν να υπάρχουν. Με το μείζον πρόβλημα αυτής της ομάδας να υφίσταται ακόμη και να μην είναι άλλο από το γηπεδικό. Μακάρι να εξευρεθεί και σε αυτό το κομμάτι η καλύτερη δυνατή λύση, ώστε και ο κόσμος να μπορέσει να πράξει τα δέοντα. Άλλωστε το κιτρινόμαυρο κοινό έχει αγαπήσει και έχει αγκαλιάσει κατά καιρούς πολύ θερμά το άθλημα της “μπάλας με τα σπυράκια”… όπως περιπαικτικά αναφερόμαστε σε αυτό εμείς οι “ποδοσφαιρικοί”…

Η καλοπροαίρετη κριτική φαντάζομαι ότι θα είναι ευχαρίστως ευπρόσδεκτη και από τους ιθύνοντες της ομάδας. Αρκεί φυσικά να μην μπερδεύουμε όλοι εμείς, την καλοπροαίρετη κριτική με την συνεχόμενη και κακώς εννοούμενη αντιπολίτευση… Διότι η αγαπημένη μας ομάδα δεν είναι κυβερνητικό πολιτικό κόμμα με το οποίο πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή αντιπαράθεση. Να τις ξεμπερδεύουμε σιγά, σιγά κάποιες έννοιες εμείς οι ΑΕΚτζήδες…

Στήριξη λοιπόν σε αυτά τα τρία γράμματα που όλοι μας αγαπήσαμε από μικρά παιδιά. Στήριξη για να ξαναζήσουμε στιγμές 2000. Στιγμές 2002. Στιγμές final 4 ευρωλίγκας. Στιγμές μέσα σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ. Γιατί όχι; Αν ρίξουμε άλλωστε μία ματιά στα οικονομικά δεδομένα της Α1, εξαιρώντας τους 2 που λόγω των συνεχόμενων παρουσιών στην ευρωλίγκα δείχνουν να έχουν ξεφύγει, διαπιστώνουμε ότι η μεγάλη επιστροφή τελικά δεν είναι και τόσο μακρινό όνειρο. Αρκεί επαναλαμβάνω μονότονα, να στηρίξουμε τους ανθρώπους που όπως διαφαίνεται και θέλουν αλλά κυρίως και μπορούν να το πράξουν.

Αντί επιλόγου… παραθέτουμε δύο βιντεάκια

Ο ύμνος της δικής μας βασίλισσας…

Η κατάκτηση του τελευταίου μας πρωταθλήματος το 2002…

VAMOS ΑΔΕΡΦΙΑ…

VAMOS AEKAΡΑ…