Δεκατρία χρόνια μετά το όνειρο ζωντανεύει : Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα για από την πιο μαύρη σελίδα στην μακροχρόνια ιστορία του συλλόγου . Η κατεδάφιση του ΝΑΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ . Η ποδοσφαιρική Α.Ε.Κ ξανά χωρίς σπίτι . Ξανά πρόσφυγες . Αναγκασμένοι πλέον να ζούμε μακριά από το σπίτι μας. Από ένα γήπεδο το οποίο μπορεί να μην ήταν το ομορφότερο , το μεγαλύτερο , ήταν είναι και θα είναι όμως σημείο αναφοράς για όλες τις γενιές των φιλάθλων της Α.Ε.Κ . Ένα γήπεδο το οποίο θα μας θυμίζει επιτυχίες όπως εκείνες απέναντι στην ΄΄βασίλισσα της Ευρώπης” . Όπως αυτή απέναντι στην Μπαρτσελόνα . Ένα γήπεδο που θα μας θυμίζει όλα τα πρωταθλήματα που έχουμε κατακτήσει . Ένας χώρος που όποιος Α.Ε.Κτζής και αν περάσει απέξω θα τον πιάσει ρίγος , συγκίνηση, χαρά αλλά και στεναχώρια , υπερηφάνεια . Αλλά και συναισθήματα να αναπολήσει στιγμές από το παρελθόν , και να δημιουργήσει σκέψεις για το πως θα ήταν η ιστορία της ομάδας αν δεν είχε καταστραφεί . Αλλά και μία σκέψη για το πως θα είναι ο χώρος με το καινούριο γήπεδο . Τι στιγμές θα ζήσουμε . Αν θα ασκεί την ίδια πίεση με το ”Νίκος Γκούμας” στους αντιπάλους . Αν θα ξαναζήσουμε στιγμές που εμείς οι νεώτεροι θα το λέμε στα παιδιά μας ή στα εγγόνια μας . Σκεπτόμενοι και ευχόμενοι του χρόνου που θα συμπληρώνονται δεκαεφτά χρόνια από τότε να δούμε να μπαίνουν οι βάσεις για το νέο γήπεδο την δικιά μας Αγιά Σοφιά . Ελπίζοντας να είναι οι τελευταίες φορές που θα μας θυμίζει εκείνη την καταραμένη μέρα .
