Η μέρα που συγκλόνισε τον κόσμο μου

Μέρες σαν αυτή δεν ξέρεις αν πρέπει να εύχεσαι να τις ξεχνάς ή όχι…

14/4/2013

Η ΑΕΚ παίζει σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ για την παραμονή στην κατηγορία. Δεν είναι κάποιο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό αλλά απέναντι στον Πανθρακικό. Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά σε όλους.

Δύο χρόνια μετά βρισκόμαστε και πάλι στα….σαλόνια της Superleague. Ωστόσο με μια πρόχειρη και παιδική σκέψη δεν μπορώ να καταλάβω αν πρέπει να ξεχάσω αυτές τις στιγμές ή όχι. Ναι εκείνη η μέρα είναι από τις χειρότερες στην ιστορία της ΑΕΚ. Ωστόσο γιατί την ξεχνάμε; Πόσο πιο καλά αισθάνεται η ίδια η ΑΕΚ όταν ξεχνάμε αυτήν την στιγμή; Την στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι κοίταξαν έναν φωτεινό πίνακα, μια τηλεόραση ή τον ίδιο τους τον εαυτό σε έναν καθρέφτη και έβαλαν τα κλάματα.

Δεν ζητώ από την ΠΑΕ κάποια όμορφη δημοσίευση στο facebook, ακομά και αν την έκανε αυτή δεν θα ήταν αρκετή. Η ευθύνη της είναι να εφοδιάσει την ομάδα με τρόπο ώστε όχι μόνο να αποφύγει να κάνει το ίδιο λάθος αλλά και να δώσει στην νέα γεννά πολλές άλλες πιο όμορφες στιγμές για να θυμούνται την ΑΕΚ.

Άλλοι μεγάλωσαν την ΑΕΚ και άλλοι μεγάλωσαν με την ΑΕΚ. Ζητώ από αυτούς που μεγάλωσαν με την ΑΕΚ να μην ξεχνούν εκείνη την στιγμή, εκείνα τα δάκρυα, προς τιμήν αυτών που μεγάλωσαν την ΑΕΚ.

Νίκος Μπουσμπούκης