Ένα όμορφο πρωινό στη “φωλιά” της μάνας Α.Ε.Κ. στα ‘Αγια χώματα της Φιλαδέλφειας τον είδα για πρώτη φορά από κοντά.
Βγήκαμε μαζί από τα γραφεία τυχαία και κατεβήκαμε τους δύο ορόφους με το ασανσέρ. Η χαρά απερίγραπτη να βλέπω τον “παγκόσμιο” από κοντά. ‘Ωρες πολλές μου μίλαγε όταν ήμουν μικρότερος ο πατέρας μου για εκείνον και την χρυσή ομάδα του 1968… “Κύριε Γιώργο πώς τα βλέπετε, θα σωθεί η ομάδα;” Toν ρώτησα με αγωνία, ήταν τότε που πάλευε η Βασίλισσα να κρατηθεί στην Α1…Κανείς μας άλλωστε δεν μπορούσε καν να διανοηθεί πως η ‘Ενωση θα υποβιβαζόταν. Η απάντησή του βάλσαμο και παράλληλα λάδι στην κιτρινόμαυρη φλόγα της καρδιάς: ” Παλικάρι μου δεν ξέρω να σου πω τι θα συμβεί. Αυτό που ξέρω είναι πως Α.Ε.Κ. είμαστε και πάντα θα παλεύουμε” μου απάντησε με τη γνωστή του στεντόρεια φωνή, όπως πάντα όταν μίλαγε για την αγάπη του…
Δεν πρόλαβα να του ζητήσω ένα αυτόγραφο, δεν είχα και κάτι μαζί για να μου το υπογράψει… Τώρα πια, που παίζει μπάσκετ και σκοράρει στο γήπεδο του παραδείσου, θα ήθελα να προτείνω στη διοικούσα επιτροπή του τμήματος μπάσκετ, στους κ.κ. Κωτσάτο και Αλεξίου, την απόσυρση της φανέλας με το νούμερο 10 στη μνήμη του αθάνατου Γιώργου Αμερικάνου. Φανέλα την οποία ίδρωσε, μάτωσε, λάτρεψε και τίμησε, όχι μόνο όταν την φόραγε και αγωνιζόταν για την Α.Ε.Κ. αλλά και όταν ήταν εκτός ομάδας, δείχνοντας πάντα την αγάπη του για εκείνη. Κανείς δεν ξεχνά το έπος του 1968 και τα πρωταθλήματα που σήκωσε , κανείς όμως δεν ξεχνά και τον αγώνα Α.Ε.Κ. – Απόλλων Πάτρας το 1973, με τον “παγκόσμιο” αγωνιζόμενο στην ομάδα της Πάτρας, λίγο πριν το τέλος του αγώνα, να τριπλάρει όλη την πεντάδα της ‘Ενωσης, αλλά να μην βάζει το καλάθι, πετώντας την μπάλα στον τότε έφορο της ομάδας Δημοσθένη Πασχαλίδη, αρνούμενος να νικήσει την μεγάλη του καψούρα, την ΑΕΚάρα.
Αθάνατος…
Νίκος Καρυστινός , aek-live.gr
