O Κώστας Καρανικολάου ήταν από τους παίκτες που τράβηξε κουπί στην ανδρική ομάδα βόλεϊ την σεζόν που μας πέρασε… Ήταν μια αποτυχημένη χρονιά. Η ομάδα δεν μπόρεσε να ανέβει κατηγορία… Το γιατί θα το δείτε πιο κάτω… Ο κεντρικός της Ένωσης ανοίγει την καρδιά του και εξηγεί στο AEK LIVE και τον Αντρέα Γαβαλά, χωρίς φόβο και πάθος ,τι συνέβη στα αλήθεια στο Βόλεϊ της ΑΕΚ.

Αποκαλύπτει όλες τις πτυχές του νομίσματος που στράβωσε. Το γιατί στράβωσε και μάλιστα πολύ, θα το δείτε μέσα από την συνέντευξη ενός εκ των πραγματικών πρωταγωνιστών. Ο λόγος στον Κώστα Καρανικολάου

Συνέντευξη στον Αντρέα Γαβαλά

Τι έγινε και δεν πήγαν καλά τα πράγματα πέρυσι; Η διοίκηση πόσο κοντά ήταν στους αθλητές;

Όταν κάνεις μια συμφωνία για κάποια δεδουλευμένα, ώστε να αποδοθούν μέχρι το τέλος της χρονιάς ελπίζεις ότι όλα θα κυλήσουν καλά…. Φτάνει ο Δεκέμβρης, έχεις να παίξεις κάποια παιχνίδια ντέρμπι,  είσαι σε μια καλή βαθμολογική θέση, δεύτερος και κοντά στον πρώτο, στις θέσεις που πάνε για τα μπαράζ ανόδου. Ευελπιστείς… Πας όμως να παίξεις με τη Χαλκίδα ντέρμπι εκτός έδρας και έχεις πληρωθεί το μισό Νοέμβρη! Κάναμε τη διακοπή του πρωταθλήματος με πληρωμένο το μισό Νοέμβρη, ούτε καν τον Δεκέμβρη που πληρώθηκαν οι υπόλοιπες ομάδες που ήταν σε ίδια φάση με εμάς.

Η ομάδα όταν πάει για άνοδο είναι 100% τυπική στις υποχρεώσεις  της, για να είναι τυπικοί και οι αθλητές της. Αυτό είναι το κυριότερο. Πληρωθήκαμε μετά τα Χριστούγεννα το μισό Νοέμβρη, νομίζω ότι όλο αυτό δεν τιμάει την ΑΕΚ σαν σύλλογο. Το κυριότερο είναι ότι δε βγήκαμε να πούμε τίποτα, για το λόγο ότι ερχόντουσαν τέσσερα – πέντε παιχνίδια που ήταν όλη η σεζόν. Χωρίς, να σημαίνει ότι επειδή δεν πληρωθήκαμε, δεν καταφέραμε να πάρουμε τους βαθμούς που έπρεπε. Ήταν άλλες οι συγκυρίες.

Κάθε άνθρωπος σε ένα τμήμα έχει κάποιες υποχρεώσεις. Η διοίκηση για να διοικεί και να είναι τυπική σε αυτά που λέει στους αθλητές. Οι αθλητές για να προπονούνται , ο προπονητής για να προπονεί κτλ. Ο καθένας έχει ένα πόστο σε μια ομάδα. Από εκεί και πέρα, όταν η διοίκηση αρχίζει να μην είναι τυπική σε όλα αυτά που έχει συμφωνήσει (όχι με όλους) τους αθλητές… τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Προς τιμήν των αθλητών δεν σταματήσαμε να κάνουμε προπονήσεις εμείς, γιατί είναι μεγάλο σοκ να περιμένεις να πληρωθείς πριν τα Χριστούγεννα το Νοέμβρη , ούτε καν το Δεκέμβρη. Όχι , δηλαδή το μήνα που «έτρεχε» και έπρεπε να τον είχες πληρωθεί σε πέντε μέρες, αλλά τον προηγούμενο.  Και να σου δίνουν  στο τέλος έναντι. Πάλι δεν είπαμε τίποτα. Έτσι φτάσαμε να παίζουμε με τη Χαλκίδα απλήρωτοι. Να πηγαίνουμε στον Εθνικό να παίζουμε απλήρωτοι, να παίζουμε στην Κύζικο απλήρωτοι,  για το Κύπελλο απλήρωτοι, με τον Κόροιβο απλήρωτοι. Τέσσερα – πέντε παιχνίδια… Και φτάσαμε στη Νέα Πέραμο και στο λογαριασμό μας μέχρι την ώρα του παιχνιδιού να μην έχουμε δει λεφτά. Μόλις τελείωσε το παιχνίδι μας ανακοινώθηκε ότι έχουν μπει λεφτά στο λογαριασμό μας, δηλαδή το μάθαμε μετά το παιχνίδι. Αυτό νομίζω είναι ντροπή για την ΑΕΚ και τους ανθρώπους που τη διοικούν.

Αυτή ήταν η κατάσταση μέχρι το Δεκέμβρη;

Όχι. Συνεχίστηκε και μετά. Δεν πληρωθήκαμε ξανά. Ο τελευταίος μήνας που πήραμε ήταν ο Δεκέμβρης. Πήραμε τα λεφτά αυτά τον Ιανουάριο, μαζί με τα έναντι που μας χρωστούσαν, αλλά όχι όλοι οι αθλητές. Κάποιοι δεν έχουν πάρει ούτε καν αυτά

Γινόντουσαν δηλαδή επιλεκτικές πληρωμές;

Δεν μπορώ να το πω αυτό. Πάνω-κάτω όλοι μαζί πληρωνόμασταν. Απλά , έτυχε με εμένα ένα σκηνικό με  τον τελευταίο μισθό που πήραμε. Εγώ δεν τον πήρα ποτέ. Ακόμα δεν τον έχω πάρει. Σταμάτησα και εγώ προπονήσεις την εβδομάδα, πριν το παιχνίδι με την Πάτρα για δυο μέρες. Μίλησα με τον κύριο Μιχαλόπουλο, μου είπε την κατάσταση και ότι θα μας έβαζαν τα χρήματα. Το Σάββατο πήγα τελικά  στο παιχνίδι της Πάτρας , βρήκα εκεί τη Σοφία (σ.σ . Κάσκαρη) και μου είπε ότι έγινε εκ παραδρομής , όλο το σκηνικό που δεν πληρώθηκα μόνο εγώ. Μου είπε πως δεν έγινε επίτηδες , απλά υπήρξε κάποιο πρόβλημα. Της απάντησα ότι την πιστεύω… για αυτό και είχα πάει να αγωνιστώ.

Μου είπε ότι θα μου βάλει τα χρήματα την επόμενη μέρα από το γραφείο, αλλά μου είπε ότι επειδή δεν έχω λογαριασμό στην Τράπεζα Πειραιώς δεν θα μπορούσα να δω την κατάθεση αμέσως… Της απάντησα ότι έχω λογαριασμό και στην Πειραιώς και της έστειλα μήνυμα μέσα από το πούλμαν με τον αριθμό του τραπεζικού λογαριασμού μου. Από εκείνη την ημέρα ακόμη περιμένω τον μισθό που πήραν άλλοι συναθλητές μου.

Στην ουσία κάποιοι είναι 3,5 μήνες απλήρωτοι , εγώ είμαι 4,5. Το χειρότερο  είναι η κοροϊδία. Ούτε ένα τηλέφωνο. Παρόλα αυτά κατέβηκα και στον τελευταίο αγώνα, γιατί δεν ήθελα να δημιουργήσω θέμα. Θα ήταν πολύ εύκολο να βγω και να κάνω δηλώσεις εκείνη την εποχή και να αρχίσω να λέω τα πράγματα όπως είχαν (και έχουν) στην πραγματικότητα πριν τελειώσει το πρωτάθλημα. Αλλά δεν το θεώρησα σωστό. Θεώρησα ότι θα λυνόταν το θέμα… Εδώ όμως, βλέπω ότι έχουν περάσει τρεις μήνες και δεν έχουν κάνει ούτε μια κίνηση. Ούτε ένα τηλέφωνο να μου πουν, ξέρεις κάτι… δεν μπορούμε να στα δώσουμε.  Αυτό ίσως είναι σεβαστό… Σεβαστή όμως δεν είναι η κοροϊδία. Είχαν και εκλογές, αλλά βλέπω ότι δεν έχει ανοίξει μύτη με κάποια πράγματα. Αυτό είναι το χειρότερο. Εμείς είμαστε άνθρωποι, επαγγελματίες αθλητές αλλά δεν νοιάζεται κανένας για την τύχη μας…. Δεν πήγαμε σε μια ερασιτεχνική ομάδα,  στην ΑΕΚ ήρθαμε.. Με στόχο να την ανεβάσουμε στην Α1. Αλλά αυτός ο στόχος ήταν φαίνεται μόνο για τους παίκτες και το προπονητικό τιμ…

Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή, να δουλεύει και να συγκεντρώνεται στο αγωνιστικό κομμάτι , κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Πάρα πολύ δύσκολο. Όταν φτάνει Δεκέμβρης,  Χριστούγεννα και θες να περάσεις με την οικογένειά σου, γιατί έχω οικογένεια, δεν είναι καθόλου ευχάριστο.

Άλλα παιδιά  είναι από επαρχία… Ο αθλητής πρέπει να σκέφτεται μόνο το βόλεϊ και την προπόνηση. Ήταν εύκολο από τη δικιά μας μεριά πριν το παιχνίδι με τη Χαλκίδα, που ήταν το ντέρμπι που θα έκρινε τη δεύτερη θέση, να λέγαμε ότι δεν θα κάναμε προπόνηση, αν δεν μας πλήρωναν. Θα ήταν εύκολο να το πούμε… Οι αθλητές όλοι ήταν κύριοι με κάπα κεφαλαίο. Δεν βγήκαμε να κάνουμε δηλώσεις ότι είμαστε απλήρωτοι, γιατί τα εν οίκω μην εν δήμω. Τα κρατήσαμε όλα μέσα μας. Αλλά δεν βλέπω σεβασμό από την πλευρά της διοίκησης.

Έχετε αγωνιστεί σε αρκετές ομάδες, σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν;

Μου είχε συμβεί στον Πανελλήνιο, που διάλυσε τελικά το τμήμα. Όμως οι ομάδες της Α2, που πάνε να ανέβουν, πρέπει να είναι τυπικότατες. Δεν υπάρχουν συμβόλαια. Άμα δηλαδή ο αθλητής νιώσει ότι ξεφεύγουν τα όρια από αυτές τις συμφωνίες που έχουν γίνει και μένει απλήρωτος 2-3 μήνες τι θα κάνει; Η διοίκηση πρέπει να είναι τυπική στις υποσχέσεις της και οι αθλητές στις υποχρεώσεις τους… Είναι μια αλυσίδα όλα αυτά.  Εδώ, αυτή η αλυσίδα σταμάτησε να υφίσταται από το Νοέμβριο.Ένας κρίκος έσπασε και δεν μπορούσαμε να να κάνουμε κάτι, αυτό είναι το κακό… Εδώ δεν πήρε κάποιος ούτε ένα τηλέφωνο να πει δεν μπορούμε τώρα, θα δούμε πότε, το έχουμε στο μυαλό μας ή πάρε 50 ευρώ… Μήπως έχεις ανάγκη αυτά τα λεφτά; Να σου δώσουμε κάτι…” Αυτό να έλεγαν, να έδειχναν ενδιαφέρον… Να βρεθεί ένας άνθρωπος να μας ρωτήσει αν έχουμε κάποια ανάγκη, οικογένειες έχουμε πολλοί από εμάς. Αυτό είναι το κυριότερο.

Στην αρχή της χρονιάς , είχατε λάβει κάποιες υποσχέσεις οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν;

Μας είχαν πει ότι θα πληρωνόμαστε κάθε μήνα . Είχαν μπει αυτά και στο συμφωνητικό που υπογράψαμε , με κάποιες ημερομηνίες, οι οποίες στην αρχή ήταν τυπικές. Από τον Δεκέμβρη ξεκίνησαν όμως οι παρασπονδίες…

Για την ΑΕΚ και το μέλλον της στο Βόλεϊ Ανδρών τι έχεις να πεις γενικά;

Θεωρώ ότι αν θες να κάνεις μια ομάδα να ανέβει, όλα πρέπει να ξεκινούν από την διοίκηση.  Άμα το θέλει πραγματικά η διοίκηση πρέπει να το στηρίξει… Πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες της. Δεν είναι ότι πηγαίναμε όποτε θέλαμε ή ήταν ερασιτεχνικό, δηλαδή τώρα βαριέμαι δεν πάω ή σήμερα θέλω να πάω για έναν καφέ καλύτερα. Υπήρχε συγκεκριμένο ωράριο, συγκεκριμένες ώρες, συγκεκριμένα ταξίδια για αγώνες, υποχρεώσεις στις οποίες ΟΛΟΙ οι αθλητές ήμασταν τυπικότατοι. Όλα τα παιδιά έκαναν υπομονή. Όλοι ήταν εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Υπήρχαν περιπτώσεις παιδιών που θα μπορούσαν να τα είχαν παρατήσει πολύ πιο πριν. Δεν το κάνανε όμως. Όλοι στάθηκαν στο ύψος τους όμως.Ήταν σωστοί. Όλοι… Οι παίκτες, οι προπονητές, ο κύριος Μιχαλόπουλος, η κυρία Πόλα. Σε εκείνους απευθυνόμασταν για την κατάσταση. Εκείνοι τραβάγανε το ζόρι.