Μέχρι να «κοπούν» τα «δεξιά χέρια»… 

«Δεξί χέρι» του Μαρινάκη το πρώην «δεξί χέρι» του Μελισσανίδη που πριν ήταν «δεξί χέρι» του Κόκκαλη… και κάπως έτσι θα συμβαίνει μέχρι ο λαός να πάρει τη μεγάλη απόφαση να κόψει τα «δεξιά χέρια» των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και λοιπών ολιγαρχών, απαλλάσσοντας από την παθογενές παρουσία τους, τις ομάδες μας και την κοινωνία ολόκληρη. 

Ομάδες και Επιχειρηματική Δράση 

Φυσικά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή, μέχρι να γίνει συνείδηση της πλειοψηφίας των οπαδών ότι πρέπει να υπερασπίζονται τη δική τους ΑΕΚ που δεν είναι ίδια με την όποια εταιρεία εκμεταλλεύεται την ΑΕΚ. 

Υπομονή και επιμονή μέσα σε ένα διαμορφωμένο περιβάλλον που οι δημοσιογράφοι και οι οπαδοί μπορούν να είναι χλευαστικά αρνητικοί και να δέχονται κολακευτικούς επαίνους για το δηκτικό πνεύμα της κριτικής τους, όταν αυτή αφορά προπονητές και ποδοσφαιριστές.  

Κριτική Ιδιοκτησίας 

Εντούτοις, στις επικρίσεις εναντίον της ιδιοκτησίας των ΠΑΕ – ΚΑΕ, ακόμη και η σαφήνεια παύει να συνιστά αρετή και ηχεί σαν επιθετική εχθρότητα. 

Ένας δημοσιογράφος μπορεί να επιτεθεί καυστικά σε κάποιον προπονητή και να επιδοκιμαστεί για την έντονη εριστικότητά του. «Μπράβο» θα πει ο λαός, «Μόνο ο Τάδεγλου τα λέει». 

Ας επιχειρήσει όμως ένας νηφάλιος επικριτής της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο του αθλητισμού να χρησιμοποιήσει ότι σε άλλα ζητήματα θα ακουγόταν απλώς ως ευθύ και ειλικρινές. Άμεσα και αυτοματοποιημένα η ευγενική κοινωνία του «αθλητισμού» θα σουφρώσει τα χείλη της και θα κουνήσει αποδοκιμαστικά το κεφάλι της, ακόμη και η σκεπτόμενη κοινωνία των οπαδών και κυρίως εκείνο το ενεργό και κοινωνικά δραστήριο κομμάτι των οπαδών που με άνεση αναγγέλλει: «Δεν είμαι Μελισσανιδικός ΑΛΛΑ…» ή «Δεν είμαι Γιαννακοπουλικός ΑΛΛΑ…» ή «Δεν είμαι Αλαφουζικός ΑΛΛΑ…» ή «Δεν είμαι Μαρινακικός ΑΛΛΑ…» κτλ. 

Η Κρυφή Αντίσταση 

Είμαι πεπεισμένος ότι το ακροατήριο των άπιστων στην επιβαλλόμενη «θρησκεία» της επιχειρηματικής δράσης που «Θεός» είναι ο ισχυρός ιδιοκτήτης της εταιρείας (ΠΑΕ -ΚΑΕ) που εκμεταλλεύεται την αγαπημένη μας ομάδα, είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζουν πολλοί, ιδιαίτερα στην κοινωνία της ΑΕΚ. Εντούτοις, και πάλι ιδιαίτερα στην οικογένεια της ΑΕΚ συνιστά ένα κρυφό ακροατήριο, και χρειάζεται απεγνωσμένα ενθάρρυνση ώστε να αποκαλυφθεί. 

Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας 

Θα ήθελα τώρα να μοιραστώ μαζί σας κάποια από τα μηνύματα που μου έχουν έρθει στα προσωπικά μου προφίλ στο διαδίκτυο. 

«Προσωπικά είμαι αριστερός, αλλά καταλαβαίνω ότι ο καπιταλισμός αποτελεί μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει. Αποδέξου το. Θέλεις να ξεφορτωθείς τον καπιταλισμό; Καλή σου τύχη. Μόνο αν θες μη ξεκινάς τη συντριβή του καπιταλισμού από την ΑΕΚ. Χαχαχα…» 

«Νομίζεις ότι μπορείς να νικήσεις τον καπιταλισμό; Μα σε ποιον πλανήτη ζεις; Ο καπιταλισμός είναι δεδομένος και η ΑΕΚ είναι μια χαρά εταιρεία. Ξεπέρασέ το!» 

Θα μπορούσα να ανεχτώ οποιοδήποτε από τα παραπάνω καταθλιπτικά σχόλια, εφόσον διατυπώνονταν με μια δόση τύψης ή ανησυχίας. Δεν νομίζω ότι πρόκειται για μαζοχισμό. Οι εν λόγο άνθρωποι ενδέχεται να μην είναι πλούσιοι, αλλά τους ευχαριστεί η ιδέα ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που είναι. Επίσης ενώ δηλώνουν οπαδοί της ΑΕΚ αδιαφορούν για τις καταστάσεις που έχουν βιώσει σαν άνθρωποι που αγαπάνε αυτόν το σύλλογο ως απόρροια της επιχειρηματικής δράσης. Από την εποχή Ψωμιάδη μέχρι την σούπερ επιχειρηματική κίνηση της Γ’ Εθνικής. Δεν φαίνεται να τους νοιάζει ας πούμε που οι νόμοι του καπιταλισμού απαγορεύουν στην ομάδα που έμαθε το μπάσκετ στους Έλληνες να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Αν δε το έχετε συνειδητοποιήσει οι πάντες πλέον λένε ότι η ΑΕΚ έχει φτιάξει ένα πολύ δυνατό σύνολο ώστε να καταφέρει να πάρει την τρίτη θέση. Έτσι λένε και ακούγεται απόλυτα φυσιολογικό. Φρίκη. Μεγαλύτερη φρίκη ότι οι άνθρωποι που μου έστειλαν αυτά τα μηνύματα ενδέχεται να μην έχουν σχέση με την εμπορική εκμετάλλευση της ΑΕΚ, αλλά τους ευχαριστεί η ιδέα ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται εμπορικά – κερδοσκοπικά την Ιδέα που όπως λένε οι σχολιαστές, αγαπάνε και λατρεύουν. 

Η Προβληματική Πραγματικότητα 

Προσέξτε τώρα το παρακάτω μήνυμα: 

«Προσωπικά είμαι αριστερός, όμως οι ομάδες μας έχουν ανάγκη τα χρήματα των πλουσίων και ισχυρών ιδιοκτητών των ΠΑΕ. Δηλαδή εσύ τι προτείνεις να βάλουμε στην θέση τους; Πώς αλλιώς θα έχουμε μια ανταγωνιστική ΑΕΚ; Πώς θα καλύψεις αυτή την ανάγκη;» 

Πριν συνεχίσω θα ήθελα να πω ότι δεν έχω καταλάβει την ανάγκη που έχουν αρκετοί από όσους αποφασίζουν να επικοινωνήσουν μαζί μου να μου πουν ότι είναι αριστεροί. Και με αυτό τί; Αριστερός δηλώνει και ο πρώην CEO του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης. Είναι ιστορικά διαπιστωμένο το πόσο εύκολα σε εσάς τους «αριστερούς» επιδρά η μικροαστική ιδεολογία. Πιο εύκολα από όλους οδηγείστε αντικειμενικά στην ενσωμάτωση και στο συμβιβασμό. Όταν ζοριστείτε εμφανίζεστε με υπερεπαναστατικά συνθήματα, ως «συνεπής» στην επαναστατική γραμμή, την ίδια στιγμή που αμφισβητείτε και αναθεωρείτε θεμελιακές θέσεις για την αλλαγή της κοινωνίας. 

Αναγκαιότητα και Αιωνιότητα 

Είναι εντυπωσιακό το πόσο πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η πρόταση «Στην Χ κατάσταση, ο παράγοντας Ψ είναι απαραίτητος» δεν συνεπάγεται ότι «η κατάσταση Χ θα πρέπει να είναι αιώνια» 

Μύθοι και Πραγματικότητα 

Όλα αυτά μου θυμίζουν το μύθο ότι οι άνθρωποι «έχουν ανάγκη» από τη θρησκεία. Αυτός ο μύθος είναι τραγικά το ίδιο υποτιμητικός με το μύθο ότι οι ομάδες μας έχουν ανάγκη έναν πλούσιο και ισχυρό μέσα στο σύστημα, ιδιοκτήτη. 

Σε ένα συνέδριο το 2006, κάποιος ανθρωπολόγος, όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει στον Θεό παρέθεσε μια ρήση της Γκόλντα Μέιρ: «Πιστεύω στον εβραϊκό λαό, και ο εβραϊκός λαός πιστεύει στο Θεό». Ο ανθρωπολόγος μας την αντικατέστησε με τη δική του εκδοχή: «Πιστεύω στους ανθρώπους και οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό». 

Αληθινή Απελευθέρωση 

Ποια είναι όμως η αντικειμενική πραγματικότητα όταν πραγματικά πιστεύεις στους ανθρώπους; Ότι οι άνθρωποι όταν τους παρέχεται η ενθάρρυνση να σκέπτονται από μόνοι τους όλες τις πληροφορίες που είναι σήμερα διαθέσιμες, πολύ συχνά καταλήγουν να μην πιστεύουν στον Θεό και να ζουν ολοκληρωμένες και «γεμάτες» – αληθινά απελευθερωμένες ζωές. 

Όταν λοιπόν επιτρέπεις στους ανθρώπους να σκέπτονται από μόνοι τους όλες τις πληροφορίες που είναι σήμερα διαθέσιμες, τότε μπορεί να ανακαλύψουν το κρυμμένο μυστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (εκμετάλλευση και άντληση υπεραξίας) και κυρίως την ιστορική δύναμη της ταξικής πάλης. Τότε να δείτε που θα πάνε να κρυφτούν οι Θεοί και οι «Θεοί» της Κοινωνίας, του αθλητισμού, των συλλόγων μας και τα «δεξιά χέρια» τους.