ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Μια θλιβερή παράταξη από κάμπιες
Ο Παναγιώτης Αλιατάς θυμάται αλλά δεν αναπολεί την εποχή αυτή που τείνει να ξεχαστεί…
Θυμάμαι εκείνο το διαχειριστικό έλεγχο που είχαν εξαφανιστεί τα βιβλία του 2005 και του 2006, που ψάχναμε τους αναλυτικούς και καθολικούς λογαριασμούς και τους βλέπω έτσι να περνούν από μπροστά μου, μια θλιβερή παράταξη από κάμπιες που όλο και μικραίνουν πάνω στην άσφαλτο της μνήμης μου κάθε φορά που μπήγω το μαχαίρι της λογικής στο σακούλι του μυαλού μου και τα γλοιώδη ερπετά ξεχύνονται το ένα κολλημένο πάνω στο άλλο, το ένα αλληλέγγυο με τ΄άλλο, χωρίς την προστασία πια, της μουχλιασμένης προπαγάνδας προστασίας της ΠΑΕ.
Θυμάμαι εκείνη την κομβικής σημασίας συμφωνία με την Αργεντίνικη ομάδα της Λανούς για την μεταγραφή του παιχταρά Φαμπιάν Γκουστάβο Μογιάνο τον Αύγουστο του 2008 στην εκπληκτική τιμή των 650.000 ευρώ! Και τους βλέπω έτσι να περνούν από μπροστά μου, πάνω στο μαύρο φόντο της Γ’ Εθνικής, ξεκομμένους, ολομόναχους, έναν έναν, καθώς του καλεί για εξηγήσεις η λογική μου και το μυαλό τους, μαύρο κι αυτό, κολλάει πάνω στο εταιρικό φόντο που δημιούργησαν. Και τα δύο, χρεοκοπημένη εταιρεία και μυαλό, γίνονται ένα, ομοιόμορφα σαν τις στολές από ακριβά κουστούμια και γραβάτες που φοράνε όλοι αυτοί οι ομοιοκατάληκτοι, εξισωμένοι κάτω από τους κανόνες της αγοράς. Κρατώντας το νοητό υποδεκάμετρο του μυαλού μου, διαπιστώνω πως όλοι τους πέφτουν στα ίδια μέτρα, έχουν το ίδιο ύψος, ανεξάρτητα από το πόσο ψιλά ήταν στην ιεραρχία της εταιρείας, ανεξάρτητα από τις μαγικές στιγμές που μας χάρισαν στο παρελθόν από άλλο πόστο, αγωνιστικό. Αυτό το τελευταίο μου μαυρίζει την ψυχή. Αν δεν θυμάστε τον παιχταρά Μογιάνο, μην φοβηθείτε, δεν πάθατε Αλτσχάιμερ, ούτε ήρθε, ούτε έπαιξε ποτέ στην ΑΕΚ!
Θυμάμαι το πιο ακριβό δανικό «χταπόδι» στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τον Πελετιέρι. Για να έρθει δανεικός στην Ελλάδα, η ΠΑΕ ΑΕΚ έδωσε 650.000 στην ομάδα του, 400.000 στον ίδιο και 80.000 ευρώ στον διαμεσολαβητή. Και τώρα βλέπω έτσι να περνούν από μπροστά μου τους μετριοπαθείς οπαδούς της ΑΕΚ. Τους βλέπω και τους ακούω να μου λένε τα «δεν θυμάμαι», τα «δεν ξέρω», «τα δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη», τα «και τι να κάναμε τότε», τα «δεν υπήρχε άλλη λύση» κτλ. Ατόφιοι βασισμένοι πάνω στον συμβιβασμό και στην άρνηση να αμφισβητήσουν το σύστημα που τσακίζει ότι αγαπάνε, με απουσία μνήμης που θυμίζει αγκινάρα. Ενώ έχουμε στην επιφάνεια τρομερές λεπτομέρειες από την επιχειρηματική δράση των επενδυτών, κάποιοι προσπαθούν να σβήσουν αυτές τις πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες, μέσα στο σάλιο που αφήνει η κάμπια πίσω της, κάμπιες που δεν αφήνουν κανένα ίχνος, γαστρόπαχα του πεύκου, που τα βελόνια του τρυπούν σαν τις χειρότερες τύψεις, μόνο οι κάμπιες έχουν το προνόμιο να γλιστρούν από πάνω τους χωρίς να παθαίνουν τίποτα, γιατί δεν έχουν κόκαλα ούτε εστίες αντίστασης, ισοπεδωμένα, αδιάφορα πλάσματα, που αλλάζουν στάση κάθε φορά αλλάζει ο «Σουλτάνος». Δηλαδή αν τον Πελετιέρι τον αγόραζαν πόσα θα έδιναν;
Θυμάμαι τον κ. Νίκο Θανόπουλο. Της γνωστής οικογενείας που έχει άριστες διασυνδέσεις με Morgan Stanley, γαλαζοαίματους κτλ. Ο κύριος αυτός το 2008 λάμβανε 6.460 μηνιαίως, όμως επειδή τα πήγε θαυμάσια, το 2009 πήρε μια μικρή αύξηση και πήγε στα 8.700 ευρώ μηνιαίως, όμως επειδή εξακολουθούσε να κάνει καταπληκτική δουλεία το 2010 έφτασε να παίρνει 10.500 ευρώ μηνιαίως. Αν τα βάλετε κάτω θα δείτε ότι κ. Νίκος Θανόπουλος κόστισε στην ΑΕΚ περίπου 400.00 ευρώ! Τώρα τους βλέπω όλους σε πλάκες ακτινογραφίας μες στο σκοτάδι του εργαστηρίου, με κόκαλα που δεν έχουν σάρκα, με αίμα που τρέχει σε φλέβες κανονισμών, με μια καρδιά που χτυπά στο ρυθμό του τηλεφώνου που έχει συνδέσει ο γιάπης με το αφτί του, ελλειπτικά, ένα Βούδα με εκατό χέρια που μπλέκονται σε δάσος, χέρια που όλα ξεκινούν από το ίδιο νευραλγικό σημείο, υπακούουν σε έναν κελευστή, αυτή την ανώτερη δύναμη που κατευθύνει τα πάντα και που ονομάζεται… Επαγγελματικό Κερδοσκοπικό Ποδόσφαιρο! Στον κ. Θανόπουλο δόθηκαν και μπόνους, στην εταιρία ορκωτών λογιστών BDO όμως, που έκανε τον Διαχωριστικό Έλεγχο για τις περιόδους 2004-05 έως τον Ιούνιο του 2009, δεν δόθηκε ποτέ το πρακτικό του ΔΣ το οποίο έπρεπε να εγκρίνει την καταβολή του.
Θυμάμαι τον μάνατζέρ του Ενσαλίβα και τον Νικολαΐδη που συμφώνησαν ώστε ο αμυντικός χαφ να συνεχίσει την καριέρα του στην ΑΕΚ έναντι 690.000 ευρώ και μία μέρα μετά ο Καναδός να υπογράφει αντί 960.000 ευρώ! Θυμάμαι ότι ο Ριβάλντο έμενε σε δύο σπίτια ταυτόχρονα συνολικού ενοικίου περίπου 8.000 ευρώ! Θυμάμαι ένα οικογενειακό ταξίδι του Ρίμπο που παρουσιάστηκε ότι στοίχισε 50.000 ευρώ! Θυμάμαι τα 500.000 ευρώ που έβαλε στα ταμεία της η ΠΑΕ ΑΕΚ από την πώληση του Παναγιώτη Λαγού το 2007, που όμως τελικά έφυγε πριν από ένα χρόνο. Θυμάμαι ότι από το 2005 μέχρι το 2009 η ΑΕΚ έχει δώσει σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ σε λογαριασμούς κινητών τηλεφώνων! Θυμάμαι την πώληση του Μιχάλη Καψή στην Μπορντό με 1.780.000 που τελικά έγιναν 500.000 ευρώ γιατί οι 900.000 ευρώ πήγαν στον παίκτη και οι 380.000 ευρώ στον μάνατζερ, Τραυλό. Θυμάμαι κι άλλα σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά, εκείνο όμως που θυμάμαι καλύτερα από όλα είναι ότι όποιος τολμούσε την εποχή εκείνη να αμφισβητήσει την αυτοκρατορία του Νικολαΐδη και των εκλεκτών χρηματοδοτών του, ήταν μίζερος, γκρινιάρης, εχθρός της ΑΕΚ, εκτός τόπου και χρόνου. Μπορεί να είχαν και δίκιο, από τη στιγμή που ο οικονομικός και ο εμπορικός διευθυντής εκείνης της εποχής ανήκουν στους εκλεκτούς που ο κ. Μελισσανίδης στελεχώνει την νέα εταιρεία που έρχεται… Έτσι θα είναι!
ΥΓ. Ζήτω το γήπεδο της ΑΕΚ… το γήπεδο της ΑΕΚ… γήπεδο της ΑΕΚ… της ΑΕΚ!
Παναγιώτης Αλιατάς
https://www.facebook.com/
http://aekblog-aliatas.
*Πολλοί θα πιστέψουν ότι αυτό το άρθρο είναι εμπνευσμένο από τον διάσιμο διαχειριστικό έλεγχο της εποχής Αδαμίδη. Κι όμως η ουσία του άρθρου είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού «Ζ» Φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος.
