Να μας ενώνει και η ζωή…

Αν μας ενώνει ο θάνατος, γιατί να μην μπορεί να μας ενώσει και η ζωή (αθλητισμός) …

Ο θάνατος του Δημήτρη Χατζηχρήστου, του αρχηγού της Original 21, δεν βύθισε μόνο την οικογένεια της ΑΕΚ σε θλίψη. Κάτι πολύ πιο σπάνιο, πολύ πιο ανθρώπινο, συνέβη τις τελευταίες ώρες: Μηνύματα συμπαράστασης και σεβασμού κατακλύζουν τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, όχι μόνο από φιλάθλους της Ένωσης, αλλά από σχεδόν κάθε οργανωμένη εξέδρα στη χώρα.

Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Άρης, ο Ηρακλής
ακόμα και ομάδες μικρότερων κατηγοριών, ύψωσαν για λίγο τις σημαίες του σεβασμού πάνω από τα χρώματα, πάνω από τις αντιπαλότητες. Όχι για να ξεχάσουν ποιοι είναι, αλλά για να τιμήσουν έναν άνθρωπο που έζησε γι’ αυτό που αγαπούσε. Γιατί ο Δημήτρης δεν ήταν μόνο οπαδός – ήταν σύμβολο πίστης, αφοσίωσης και πάθους.

Και να, λοιπόν, που η ζωή – ο αθλητισμός – αποδεικνύει πως έχει κι αυτή τη δύναμη να ενώνει. Αν ο θάνατος κάποιες φορές λειαίνει τις διαφορές μας, ας αναρωτηθούμε: γιατί να μην μπορεί να το κάνει και η ζωή…?

Γιατί να περιμένουμε πάντα το κακό για να δούμε τον άνθρωπο στο«απέναντι πέταλο»?

Ίσως η απώλεια του Δημήτρη να μας δείχνει τον δρόμο. Έναν δρόμο όπου δεν χρειάζεται να σβήσουμε τη φλόγα της κερκίδας, αλλά να τη στρέψουμε προς το φως – όχι προς το μίσος.

Καλό ταξίδι, Δημήτρη. Ίσως, έστω για λίγο, κατάφερες αυτό που μοιάζει αδύνατο: να μας ενώσεις, εν ζωή και θανάτω.

Σ.Φ. ΑΕΚ Μεταμόρφωσης “Γιώργος Φάρκωνας”