ΟΛΟΙ αγωνιστές είναι τελικά σε αυτή τη χώρα… (και στην ΑΕΚ!)

Δεν προκλήθηκε καμία ιδιαίτερη αίσθηση ή έκπληξη από τις μέχρι τώρα αποκαλύψεις της «Δίκης» που αφορούν την Α.Ε.Κ. Μετά την εμπειρία του 2013 ελάχιστα πράγματα μας σοκάρουν. Ακόμη και η «αναισθησία» που επεδείχθη μετά τις αποκαλύψεις δεν μας σοκάρει, αφού διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ένας τρόπος (ο ευκολότερος) να διαφυλάξεις την ψυχική σου υγεία είναι να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Πάλι καλά που υπήρξε και η «ΩΡΑ» να μας υπενθυμίσει τον ανένδοτο αγώνα εναντίον του συστήματος με τον οποίο και έσωσε την Α.Ε.Κ. από τη Μοίρα που της επεφύλασσαν.

Παρ’ όλα αυτά το ζήτημα με το οποίο καλούμαστε ν’αναμετρηθούμε δεν είναι τόσο οι αποκαλύψεις καθˊ εαυτές αλλά η διαχείριση τους. Το ζήτημα είναι αν μπορούμε στην «αναγέννηση» της Α.Ε.Κ. να βασιστούμε σε όσους «πρωταγωνίστησαν» στο δράμα των τελευταίων χρόνων. Το ζήτημα όμως αυτό έχει και μιά ενοχλητικά άβολη προέκταση η οποία είναι ίσως σημαντικότερη από το ίδιο το ζήτημα. Η προέκταση αυτή μπορεί να συνοψιστεί στο εξής ερώτημα:

Ποιός είναι σε θέση να «δώσει άφεση αμαρτιών» στον Δημητρέλλο και τον Αδαμίδη (τους δύο τελευταίους Διευθύνοντες Συμβούλους) και ενδεχομένως μετά από λίγο καιρό να τους ξαναχρησιμοποιήσει σε νέο πόστο; Από που αντλεί το δικαίωμα να πράττει κάτι τέτοιο; Ποιός και για ποιό λόγο μπορεί να υποσχεθεί σε όσους «τσαλακώθηκαν» τελευταία ότι τους «σιδερώνει» και σε λίγο θα επανέλθουν;

Κυρίως όμως το ερώτημα είναι: Ποιός του έδωσε το δικαίωμα να κάνει όλα τα παραπάνω και στο όνομα ποιού (για λογαριασμό ποιανού) γίνονται όλα αυτά;

Είναι προφανές ότι οι επερχόμενες νέες αποκαλύψεις θα φέρουν αρκετούς σε πολύ άβολη θέση, αφού θα αρχίσουν να «αποδομούν» όσα γράφονται και λέγονται το τελευταίο διάστημα. Από την άποψη αυτή έχει ενδιαφέρον η προσπάθεια των «αγωνιστών» δημοσιογράφων της Α.Ε.Κ. να «κάνουν το μαύρο άσπρο» και να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τ’αδικαιολόγητα ανασκευάζοντας (ή τουλάχιστον πεθαίνοντας στην προσπάθεια που λένε και οι Αμερικανοί) την πραγματικότητα. Θα θυμίζει «ακροβασία στο κενό» που τραγουδά και η Αρβανιτάκη. Αν δε το διοργανώσουν και έξυπνα το ενδιαφέρον θα είναι ακόμα μεγαλύτερο και από αντίστοιχες περιπτώσεις που ακροβάτες διέσχισαν φαράγγια χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Τουλάχιστον αυτοί έχουν τον «Τίγρη» να τους σώσει ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν.

Το χειρότερο όμως όλων, για τους δημοσιογράφους της Α.Ε.Κ., είναι ότι ο Ν. Σταθάκος είχε απόλυτο δίκιο όταν μίλαγε για «την εκτέλεση συμβόλαιου θανάτου σε βάρος της Α.Ε.Κ.». Θέλουμε να δούμε αν αλλά κυρίως πως θα του ζητήσουν «συγγνώμη» ή μήπως δεν είναι τόσο θαρραλέοι και τίμιοι για να το κάνουν αυτό;

Υ.Γ.1. Ο μόνος πραγματικά «ανένδοτος» ήταν αυτός του Γεώργιου Παπανδρέου μετά τις εκλογές του 1961. Όλοι οι υπόλοιποι από τότε ήταν απλές και ατυχείς απομιμήσεις του. Αυτός δε της «ΩΡΑΣ» ήταν μάλλον «ανέκδοτος» (βλέπε εδώ). Ωστόσο σύντομα θα τους δοθεί η ευκαιρία ν’αποδείξουν ότι είναι «αγωνιστές» (αν το αντέχουν), αναδεχόμενοι την ευθύνη να ξεκινήσουν «ανένδοτο» για την απομάκρυνση όσων μας έφτασαν στα «τάρταρα».

Υ.Γ.2. Οι μόνοι που το προηγούμενο διάστημα αγωνίστηκαν «ανένδοτα» ήταν οι «Πειρατές του Ονείρου». Άλλο τώρα αν με τη συμπεριφορά που έχουν επιδείξει έναντι των στραβών που όλοι μας βλέπουμε (κυρίως) στην Ερασιτεχνική έχουν υποθηκεύσει αυτόν τον αγώνα και σε λίγο θα έχουν χάσει το δικαίωμα ακόμα και να τον επικαλούνται. Αν αποφασίσουν να φερθούν «πειρατικά» (όπως στην περίπτωση της «Χαλυβουργικής», βλέπε εδώ) μπορεί και να σώσουν εκτός της υστεροφημίας τους και την ψυχή τους, η οποία (σωτηρία της) είναι «πολύ μεγάλο πράγμα» (ρωτήστε και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη αν δεν μας πιστεύετε (άκου εδώ).

Παρατηρητήριο aekwatch.gr