Ο Βαγγέλης Μπραουδάκης για το Χάντμπολ της ΑΕΚ!

Πάντα με συνάρπαζαν (φαντάζομαι τους περισσότερους και τις περισσότερες από σας) οι αθλητικές ιστορίες όπου ο θεωρητικά αδύναμος νικούσε τελικά -με σασπένς και εξέλιξη θρίλερ- τον ισχυρό.

Ή εκείνες που ο «ταλαιπωρημένος» αθλητής ή η τσακισμένη από ατυχίες και άλλους εξωγενείς παράγοντες ομάδα, μάζευε όση δύναμη έβρισκε και έφτανε τελικά στον θρίαμβο-λύτρωση. Τον αθλητισμό, άλλωστε, τον ερωτεύτηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη κυρίως επειδή η ψυχή και ο νους σπρώχνουν το σώμα στο όριο κι όταν οι συνθήκες του περιβάλλοντος ευνοούν, φτιάχνουν επικά παραμύθια…

Τα παραδείγματα πάμπολλα, ειδικά εκείνα που με τη δύναμη της εικόνας μεταφέρονται σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αδικούνται βέβαια άλλα, εκεί όπου δεν υπήρξαν κάμερες και δεν καταγράφηκε ζωντανά η ένταση κάθε στιγμής, η σταγόνα του ιδρώτα, ο μορφασμός του πόνου. Κι όταν αδικούνται, τους πρέπει μια διαφορετική προβολή για να κατατεθεί ο προσήκων σεβασμός…

Respect, λοιπόν, και υπόκλιση -όχι τόσο για την πρόκριση (θα έγραφα τα ίδια κι αν είχαν αποκλειστεί για ένα γκολ) αλλά για την πολύμηνη άρνηση να «παραδοθούν» στη μοίρα τους- στους αθλητές της ΑΕΚ στο χάντμπολ, άρνηση που τους έφερε χτες βράδυ στο επίτευγμα, στην επίτευξη του άθλου απέναντι στον Διομήδη! Για να καταλάβετε τον «άθλο», τούτη τη σεζόν η ΑΕΚ είναι ο ποδοσφαιρικός ΟΦΗ και ο Διομήδης ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ. Κι όμως, παρότι ημιτελικός Κυπέλλου κι όχι ένα απλό ματς πρωταθλήματος, συνέβη ό,τι και στο Ηράκλειο προ εβδομάδων…

Ομάδα χωρίς γήπεδο για να προπονείται, τσιγγάνα -κάθε εβδομάδα και αλλού- για να βρει «σπίτι» έστω να αγωνιστεί, χωρίς χρήματα στους ερασιτέχνες αθλητές της, με τη διοίκηση όχι απούσα, αλλά εχθρική και απολύτως αδιάφορη αν το τμήμα θα διαλυθεί, με τον καλύτερο παίκτη της, τον τερματοφύλακα Τσιλιμπάρη, να φεύγει (απηυδισμένος) στην Ιταλία τα Χριστούγεννα, με «Ελ Σιντ» τον 37χρονο Μπακαούκα, χωρίς αλλαγές (επιπέδου Α1) κι όμως έριξε στο καναβάτσο τον πρωταθλητή, τον αήττητο φέτος, τον με γεμάτο ρόστερ και χωρίς κανένα από τα παραπάνω προβλήματα…

Αν δεν έχει τύχει να δείτε, τους τελευταίους μήνες, πώς (με το μαχαίρι στο στόμα) ξεπερνούν τις δυνατότητές τους σε κάθε ματς οι «ρακένδυτοι» αθλητές της ΑΕΚ, πώς εκπέμπουν κάθε δευτερόλεπτο ότι παίζουν για την αξιοπρέπειά τους (επειδή άπαντες περιμένουν πότε ?φυσιολογικά- θα λυγίσουν), πώς αυτό το πνεύμα, το πάθος, το πολλαπλασιάζουν στο παρκέ παρασύροντας ο ένας τον άλλον, δεν θα με καταλάβετε. Είναι μια θαυμαστή αθλητική ιστορία η επιμονή τους για την πάρτη τους, η οποία μένει συνήθως στη σκιά της επικαιρότητας. Αξιομνημόνευτη, καθώς στο ελληνικό αθλητικό περιβάλλον (τούτους τους καιρούς) μοιάζει κόντρα στο ρεύμα. Respect ξανά και ξανά (κι ας μην είστε η συμπάθειά μου σε αυτό το άθλημα)…

ΥΓ.1: Το μενού του Κοντονή δεν είχε μόνο Ασλανίδη χτες. Είχε και Ορφανό! Τον πρώτο υφυπουργό που «τράκαρε» στην UEFA με το αυτοδιοίκητο. Προφανώς, εν όψει της συνάντησης με Πλατινί…

ΥΓ.2: Οχι ότι έχει κάποια σημασία πια, αλλά ας αποφασίσουν στη Super League: Ψηφίστηκαν ομόφωνα οι αλλαγές στο πρόγραμμα, όπως έλεγαν μέχρι το βραδάκι (πριν προκύψουν οι διαψεύσεις των ψηφοφόρων) ή «δεν έφερε κανένας αντίρρηση» όπως επικοινωνούσαν κατόπιν…

Βαγγέλης Μπραουδάκης, sentragoal.gr