Αυτά που συνέβησαν στον τελικό – παρωδία δεν τα συναντήσαμε πρώτη φορά σε αυτό το δύσμοιρο ποδόσφαιρο. Αν ήξεραν οι Άγγλοι τον 19ο αιώνα πως το άθλημα που λάτρεψαν θα κατέληγε σε αυτό το σημείο, θα το γύριζαν στο… πινγκ πονγκ!
Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις όμως δεν είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλευόμενοι το ποδόσφαιρο κερδοσκοπούν, αλλά πως υπάρχουν διάφορα “πρόβατα” που χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον τους ακολουθούν. Ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης, όπου το παιχνίδι που παίζετε καθημερινά σε βάρος του εργαζόμενου είναι πασιφανές, δεν φρόντισε να αφυπνίσει σε μεγάλο βαθμό συνειδήσεις…
Το ίδιο συμβαίνει και στις ομάδες. Υπάρχει μεγάλη μερίδα που θέλει τον “πρόεδρα” τον λεφτά που θα σπαταλάει εκατομμύρια και με κάθε τρόπο, βασιζόμενος στο μότο “προστατεύω την επένδυσή μου”, θα καθαρίζει με θεμιτό ή αθέμιτο (το πιο σύνηθες) τρόπο τα πρωταθλήματα… Ελάχιστοι είναι δυστυχώς αυτοί που πραγματικά παλεύουν για να αλλάξει αυτό το σαθρό σύστημα και μέχρι να γίνουν… πολλοί δέχονται πόλεμο.
Το ζήτημα είναι τελικά τι ποδόσφαιρο θέλουμε. Τι πρόεδρο θέλουμε και πως αντιλαμβανόμαστε τον όρο επιτυχία. Γιατί υπάρχουν Ολυμπιακοί που θεωρούν αυτό το Κύπελλο επιτυχία… Και πολύ φοβάμαι πως και στην ΑΕΚ θα υπήρχε μία τέτοια μερίδα κόσμου…
Τον υπάλληλο τον καταλαβαίνω. Απολαμβάνει το μισθό του. Μπορεί να μην ενστερνίζομαι τη λογική του, αλλά μπορώ να μπω στο μυαλό του. Αυτό όμως που σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου είναι ο τρόπος που (δεν) αντιδρά ο μέσος οπαδός. Και μέχρι να αλλάξει αυτό θα υπάρχουν πολλοί Γιάχοι, απλώς με διαφορετικών αποχρώσεων κασκόλ…
Βασίλης Αντωνίου, aek-live.gr
