Ο Φ.Κ. για τον Στράτο Σεφτελή

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΕΦΤΕΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΠΥΛΩΝΕΣ» ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ «ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ»! ΚΑΙ «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ» ΜΕ ΠΑΡΑΣΗΜΑ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ», ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ!
  

• ΌΤΑΝ  σχηματίσαμε την σύνθεση του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ» της ΑΕΚ, στην αρχή της 10ετίας του ΄70, είχαμε αποφασίσει, χωρίς κανένα ενδοιασμό, ότι ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΕΦΤΕΛΗΣ θα αποτελούσε ένα από τους «ΠΥΛΩΝΕΣ» του «ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ»! Είχαμε ζυγίσει με ακρίβεια την πίστη του, προς την ΑΕΚΟΘΡΗΣΚΕΙΑ και τις ικανότητες του για γράψιμο.
•  ΔΙΚΑΙΟΘΗΚΑΜΕ απόλυτα σε ό,τι είχαμε εκτιμήσει. Δεν χρησιμοποιούμε το πρώτο πρόσωπο, γιατί  αυτό διατηρείται ως και σήμερα μια κεφαλαιώδη  από τις αρχές, που έχουμε ενστερνισθεί . Απεχθανόμαστε το «εγώ» όσο κι όταν βλέπουμε ένα κείμενο  να νοθεύεται, να αλλοιώνεται, με την «ξιπασμένη» , τη «ΜανταμΣοσουδίστικη» (με συμπάθιο)  παρεμβολή ξένων λέξεων.
•  ΤΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ» του ,από τη Μυτιλήνη, Στράτου πολύ , χάρισμα του δε  να τα βελτιώνει με το πέρασμα του χρόνου, τόσο  στο χειρόγραφο του, όσο κι όταν  έπιασε το μικρόφωνο κι έκανε αξέχαστες περιγραφές αγώνων, ιδιαίτερα του πόλο (στο διάστημα, που είχε διατελέσει και  Υπεύθυνος του  αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ  με καθολική αναγνώριση, ότι υπήρξε ένας από τους πιο πετυχημένους του είδους, με την θητεία του να χαρακτηρίζεται από ήθος, σεμνότητα, αντικειμενικότητα).
• «ΕΦΥΓΕ»  αυτή την Κυριακή  πρωί (των Βαΐων) κι ενώ φυσικά δεν πρόλαβε τον αγώνα της ομάδας μας στην Τούμπα. Με το τελευταίο να είναι «το λιγότερο», σε σχέση με την ταλαιπωρία, που πέρασε, εξ αιτίας της επάρατης ασθένειας του, η οποία δεν του επέτρεψε ούτε στο «Αγιά Σοφιά» να έλθει και ζητούσε από τον Γιάννη Καραλή να του εύρισκε τρόπο, για να ερχόταν στο Ναό η θυγατέρα του και νοερά να κάλυπτε την δική του τεράστια αισθητή- σε όλους μας- απουσία του. Η καλλιεπέστατη δ.Σεφτελή δεν ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα της,  εξ αιτίας των όσων έβλεπε να υποφέρει ο Στράτος, προκειμένου να είναι  απόλυτα συνεπής στο καθήκον και στο μεράκι του. Αλλά και πόσοι ήταν οι αχάριστοι, με πλέον επικίνδυνους εκείνους, τους οποίους είχε ευεργέτησει (και ως Διευθυντής του αθλητικού τμήματος του «΄Εθνους» , γιατί  καταξιώθηκε και μ΄ αυτό το «εύσημο»).
• ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, πως θα μπορούσαμε να  γράφαμε αμέτρητες λέξεις, για την φιλική κι επαγγελματική  συνύπαρξη μας. Ο ίδιος  μας αποκαλούσε, καθ΄ υπερβολή του ευγενούς χαρακτήρα του- φτιαγμένου από υγιή, άφθαρτα «κύτταρα»- με το «δάσκαλε». Και προσπαθούσε να  μας κάνει να δεχτούμε  το προσωνύμιο, όταν αρέσκονταν, κατά τις  συναντήσεις και με άλλους συναδέλφους, να αφηγείται το κομβικό, για την καριέρα του, γεγονός, το εξής…
• … « ΄Εχοντας όλη τη  ευθύνη για την ανεύρεση και την σύνταξη των θεμάτων του «Δ», με φώναξε  παραμονές αγώνα, που έδινε η Φ.Κ. Πόρτο, για το πορτογαλικό πρωτάθλημα και θ΄ ακολουθούσε, μεσοβδόμαδα, η πρώτη συνάντηση  με την ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, για το ευρωπαϊκό.  Μου τόνισε και ξανά τόνισε, πως  θα ταξίδευα  στο Πόρτο,  παίρνοντας «κατά βήμα» τον Φέρεντς Πούσκας, που  ήταν ο προπονητής στην ομάδα μας και είχε αποστολή την «κατασκοπία» της αντιπάλου. ΄Οσο πιο κατανοητά επέμενε στο σημείο «Θα γυρίσεις Πέμπτη και την άλλη μέρα πρωί-πρωί της Παρασκευής , που μαζευόμαστε στο Τυπογραφείο της οδού Λένορμαν, για την σύνταξη των οκτώ σελίδων, εσύ θα έλθεις γραμμένος, οπωσδήποτε  όσο για μία σελίδα, ώστε να αναδείξουμε αυτή την δημοσιογραφική επιτυχία». Του απάντησα καταφατικά πέντε-δέκα φορές, πήρα τα εισιτήρια και κάποια χρήματα, για τα έξοδα μου, κι έφυγα με περηφάνια, γιατί εμπιστεύτηκε μένα…»
• … «ΓΥΡΙΣΑ από την Πορτογαλία, την Παρασκευή πρωί πήγα στο Τυπογραφείο, χωρίς να έχω γράψει…ούτε λέξη, άστε , μη ρωτάτε τα «γιατί;». ΄Εφτασε η στιγμή, που με ρώτησε «Στράτο, τα χειρόγραφα σου, γιατί περιμένουν οι μηχανές;». Κατ΄ανάγκη του είπα , με κατεβασμένο το κεφάλι, για να μη αντικρύσω τη ματιά του, την πραγματικότητα, δυστυχώς «χωρίς ν΄ ανοίξει η γη και να με καταπιεί»! Η αντίδραση του; ‘ Όπως στην άλλη άκρη του «χιλιομετρικού» τραπεζιού (περισσότερα από έξι-επτά μέτρα) σταμάτησε να  πληκτρολογεί στη γραφομηχανή του και την «πέταξε» συρόμενη, βέβαια, πάνω στο τραπέζι, προς εμένα.  Φυσικά δεν ήταν …Κουταλιανός, για να την έφτανε ως εμένα, που ήμουν στην άλλη άκρη του μακρόσυρτου τραπεζιού. Λαχτάρισα, εκείνη την στιγμή, μήπως ο «δάσκαλος» είχε αποκτήσει υπερφυσική δύναμη και «θα έτρωγα στο κεφάλι» τη γροαφομηχανή…. ΄Όταν συνήλθα, χωρίς να χρειαστεί να πιώ μια γουλιά νερό,  ώ, του θαύματος, είχα συνειδητοποιήσει τούτο: «ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ»! Και τον ευγνωμονώ!
• ΟΤΑΝ η Μπεκατώρου ανέφερε την προσωπική περιπέτεια της, σε αποστολή της  Ολυμπιακής Ομάδας στο εξωτερικό κι έτσι προέκυψε η γνωστή «επανάσταση των γυναικών», κάποιοι (ζηλόφθονοι ή ο,τιδήποτε άλλο) έβγαλαν στον αέρα το περιστατικό του Στράτου Σεφτελή στον «Δ». Φυσικά καμία σχέση του ενός με το άλλο κι όχι μόνο δεν υπήρξε  γεγονός «μπούλινγκ»,  αλλά ο ίδιος ο «από τους πιο καλούς μαθητές μας», παράλληλα με την δημόσια διευκρίνηση , φρόντισε και ήλθε στα δημοσιογραφικά του Οακά (ήταν μαζί και η  θυγατέρα του) , για να μας ζητήσει και άμεσα  «συγνώμη», για μία διαστρέβλωση κακοήθεια, που εκείνος δεν είχε καμία σχέση. Και να μας ευχαριστήσει για πολλοστή φορά, άλλωστε γιατί  «ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, που αναφερόταν στην προχειρότητα του και δεν ανταποκρίθηκε   στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, για μία πολύ κολακευτική, γι΄αυτόν, αποστολή, αποτέλεσε ΤΗΝ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΑ, στην οποία βαπτίστηκε – κι έγινε- επαγγελματίας ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ»!
• ΜΕΤΑ από εκείνη την συνάντηση «χάσαμε» τον Στράτο. Από τους Γιάννη Καραλή και Δημήτρη Παλαμιδάκη μαθαίναμε τα όχι ευχάριστα νέα και  για το πρώτιστο, που λυπούμασταν, ήταν, πως δεν γνώρισε άμεσα  το «Αγιά Σοφιά», παρότι η ηλικία του (69 προς 70 ετών) δεν ήταν απαγορευτική. ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΝ να μπει στο Ναό, γιατί οι αγώνες  και οι μάχες του, για την ΑΕΚ, έχουν αναγνωριστεί Πανενωσίτικα! Και ο ιστορικός «ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ» του οφείλει(-ουμε) πολλά, ήταν από τους «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ»!.
•  Το τελευταίο «αντίο» προγραμματίστηκε, για τη Μεγάλη Τρίτη, στις 11π.μ. στο Παλαιό Φάληρο.
• –  ΣΤΡΑΤΟ, ήσουν «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ» με παράσημα και αξία ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ!

Φι Κάπα