Πως θα ήταν η ΑΕΚ αν υπήρχε σχέδιο

Έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με το θέμα της ανάγκης του σχεδιασμού και των ωφελειών του σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ο σχεδιασμός όταν γίνεται σωστά μπορεί όχι μόνο να είναι ωφέλιμος -επειδή αποτελεί έναν τυφλοσούρτη- αλλά και προσδίδει κύρος στην προσπάθεια στην οποία εντάσσεται. Ακόμη και στίς κομπίνες που στήνουν οι επιτήδειοι φροντίζουν το περιτύλιγμα νˊ αποπνέει σχεδιασμό προκειμένου με τον τρόπο αυτό να προσδόσουν το απαραίτητο κύρος στην κομπίνα τους.

Δεδομένου ότι στη χώρα μας εκτός του ότι γενικώς χαρακτηριζόμαστε από έλλειψη επιμονής και μεθοδικότητας από τη μια, και από την άλλη κάνουμε ότι περνά από τι χέρι μας για να επιβεβαιώσουμε τα στερεότυπα που έχουν οι «κουτόφραγκοι» για εμάς, ότι αφορά τον σχεδιασμό ειδικά τον μακροπρόθεσμο βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα.

Το θέμα όμως σήμερα δεν είναι η χώρα μας, αλλά η Α.Ε.Κ. και τα πιθανά οφέλη από την ένταξη του σχεδιασμού στην καθημερινότητα της. Δυστυχώς ο κανόνας τόσο σε επίπεδο χώρας όσο και σε επίπεδο Α.Ε.Κ. είναι η προχειρότητα. Στην καλύτερη περίπτωση ο σχεδιασμός ή ο προγραμματισμός περιορίζεται στην αντιγραφή συστημάτων και πρακτικών που χρησιμοποιούνται στο εξωτερικό, τα οποία συχνά δεν μεταφέρονται ολοκληρωμένα αλλά αποσπασματικά και ο αντίκτυπος τους όχι μόνο δεν είναι ο αναμενόμενος αλλά συχνά έχουν και μη ανανενόμενα αποτελέσματα.

Το φταίξιμο βέβαια δεν είναι των συστημάτων αλλά αυτών που τα εισάγουν στην ελληνική πραγματικότητα και περιμένουν να τα εφαρμόσουν ανεκπαίδευτοι υπάλληλοι και στελέχη η πλειοψηφία των οποίων στην καλύτερη περίπτωση τα έχουν τουλάχιστον ακουστά. Ωστόσο αργά ή γρήγορα η ανάγκη του Καπιταλισμού να λειτουργεί ενιαία σε διεθνές επίπεδο οδηγεί στην αναγκαστική -αν και με καθυστέρηση- πλήρη υιοθέτηση τους. Δεδομένου ότι τα συστήματα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά προέκυψαν ως προϊόν της ανάγκης κάτι που γνώριζαν ήδη οι αρχαίοι Έλληνες («Ανάγκα και θεοί πείθονται») η υιοθέτηση και η εφαρμογή τους είναι επιβεβλημένη. Προτού προχωρήσουμε παρακάτω πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η αναζήτηση των συστημάτων οργάνωσης της εργασίας αλλά και οποιασδήποτε έκφανσης της οικονομικής δραστηριότητας δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό του Καπιταλισμού. Τόσο ο Λένιν που το έψαξε το θέμα πολύ όσο και ο Μάο έδιναν μεγάλη σημασία στην οργάνωση και στον σχεδιασμό. Ο πρώτος μάλιστα δεν δίστασε να εφαρμόσει τη δεκαετία του 1920 όσα ο Φόρντ είχε μόλις καθιερώσει στις Η.Π.Α.

Αν όμως το κακό είναι ότι αντιγράφουμε τους ξένους, το χειρότερο είναι ότι στερούμαστε μακροπρόθεσμης προοπτικής. Πρώτος ο Νέρωνας είχε οραματιστεί την διώρυγα της Κορίνθου (και είχε μάλιστα αρχίσει τα έργα τα οποία σταμάτησαν με τον θάνατο του για να τα συνεχίσει και ολοκληρώσει ο Τρικούπης) και πρώτος ο Τρικούπης διείδε τις δυνατότητες που θα πρόσφερε η γέφυρα Ρίου- Αντιρίου. Ένα έργο όμως δεν είναι μόνο το όραμα του εμπνευστή του αλλά είναι πολύ περισσότερο η μεθόδευση που το συνοδεύει ως πρός την εφαρμογή του (σχεδιασμός). Γιˊαυτό βλέπουμε συχνά μεγάλα έργα να γίνονται κατορθωτά εξαιτίας του πείσματος και της επιμονής μετρίων κατά τˊάλλα ατόμων οι οποίοι μπορούσαν να οργανώσουν σωστά τις δυνάμεις που είχαν στη διάθεση τους και να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τους πόρους που διέθεταν. Σε κάθε όμως περίπτωση το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να δούν έγκαιρα τι τους χρειάζονταν και να οργανωθούν για να τˊαποκτήσουν έτσι ώστε να είναι σε θέση νˊαρχίσουν την πραγματοποίηση του ονείρου τους το συντομότερο δυνατό.

Στην περίπτωση της Α.Ε.Κ. συγκεκριμένα όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να λάβουν την μορφή που θα περιγράψουμε παρακάτω. Ήταν δεδομένο από πέρισυ την Άνοιξη ότι η Π.Α.Ε. όδευε μέσω Βˊ Εθνικής στην ΓˊΕθνική (η οποία πλέον είχε μεταβληθεί σε ερασιτεχνική), ενώ το μπάσκετ ανεβαίνοντας στην Α2 βρισκόταν ήδη στον προθάλαμο της μεγάλης κατηγορίας. Επιπρόσθετα είχε αρχίσει να κινητοποιείται ομάδα επαγγελματιών για την υπόθεση της ανέγερσης της «Αγιά Σοφιάς». Δεδομένης της εμπλοκής του Μελισσανίδη στα διοικητικά της Α.Ε.Κ. η άνοδος στην ΒˊΕθνική ήταν δεδομένη, ενώ και για το μπάσκετ η υπόθεση της ανόδου εξελίχθηκε σε περίπατο. Από την άλλη και ταυτόχρονα με όλα τα προηγούμενα το έργο της ανέγερσης της «Αγιά Σοφιάς» κοστολογούνταν στα 80.000.000 (τα 15.000.000 αποτελούν τον Φ.Π.Α.) .

Ξαφνικά έπρεπε οι ΑΕΚτζήδες να συγκεντρώσουμε (για Π.Α.Ε., Κ.Α.Ε. και Αγιά Σοφιά) συνολικά κάτι λιγότερο από 81.000.000 (αν θέλαμε να μη χρωστάμε σε κανέναν). Το γεγονός ότι το Φ.Π.Α. θα ζητούσαμε να μας τον επιστρέψει το Δημόσιο μόνο μικρή ανακούφιση πρόσφερε αφού πάλι έλλειπαν 66.000.000 (Ευρώ για να μη ξεχνιόμαστε). Τότε άρχισαν τα δημοσιεύματα σχετικά με το ποιοί και πόσα θα δώσουν -κυρίως για το γήπεδο- καθώς και για την αναγκαία συμμετοχή του κόσμου της Α.Ε.Κ., αλλά και για τα έσοδα από τις χορηγίες που θα έκαναν το γήπεδο πραγματικότητα. Έχοντας υπόψη ότι όλα αυτά ήταν δεδομένα πολύ καιρό πρίν, η ανυπαρξία οποιασδήποτε σοβαρής οργάνωσης είναι απλά σοκαριστική.

Επειδή στο σημείο αυτό όλο και κάποιοι θα εμφανιστούν (από αυτούς που μας διαβάζουν με περιέργεια, αλλά ταυτόχρονα είναι σίγουροι ότι εμείς πολεμάμε την Α.Ε.Κ. με όσα γράφουμε και όχι όσοι απ’ αυτούς που υποτίθται ότι είναι υπεύθυνοι για τις τύχες της μαμακίζονται καθημερινά) αλλά και επειδή οι τακτικοί μας αναγνώστες κάπου εδώ περιμένουν να καταθέσουμε την πρόταση μας, προχωράμε χωρίς άλλη καθυστέρηση στο πώς θα το κάναμε εμείς αν είμασταν στην θέση του «Τίγρη».

Είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι: «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν.». Άρα εφόσον ο «Τίγρης» είχε νˊαναμετρηθεί με τέτοιες απαιτήσεις, έπρεπε από την πρώτη στιγμή να ιδρύσει την «Ένωση Φίλων Α.Ε.Κ.» με την νομική μορφή η οποία θα της επέτρεπε να συγκεντρώνει από τα μέλη της, αλλά και από μη μέλη λεφτά για την ενιαία Α.Ε.Κ. με κάθε τρόπο (συνδρομές, δωρεές, χορηγίες). Τα λεφτά αυτά η διοίκηση της «Ένωσης» θα τα τοποθετούσε εντόκως σε λογαριασμούς μέχρι τη στιγμή που θα χρειαζόταν να χρησιμοποιηθούν για οποιονδήποτε σκοπό.

Έχοντας από την αρχή δημιουργήσει ουσιαστικά το ταμείο για την ενιαία Α.Ε.Κ. θα μπορούσε εκμεταλλευόμενος την ανάγκη αφˊενός των απλών ΑΕΚτζήδων να πιαστούν από κάπου (την στιγμή που βίωναν το υπέρτατο σοκ από τον υποβιβασμό της ομάδας και την οικειοθελή χρεοκοπία της), αλλά και αφˊετέρου των επώνυμων (ΑΕΚτζήδων) για «εξιλέωση» (εξαιτίας των ευθυνών τους για την κατάληξη των πραγμάτων) νˊαρχίσει να συγκεντρώνει από τότε τˊαπαραίτητα κεφάλαια. Όχι να μαζεύει μόνο δηλώσεις συμμετοχής και προθέσεων. Για να δώσει μάλιστα και το κσλό παράδειγμα πρώτος αυτός θα κατέθετε τον οβολό του. Θα μπορούσε έτσι να εξαναγκάσει/πιέσει/εκβιάσει/παραδειγματίσει/κινητοποιήσει (χρησιμοποιείστε όποιο ρήμα σας ταιριάζει) όλους τους λεφτάδες ΑΕΚτζήδες την στιγμή που ήταν πιό ευάλωτοι.

Θα υπήρχε πλέον συγκεντρωμένο ένα χρηματικό κεφάλαιο το οποίο θα ήταν διαθέσιμο για κάθε ανάγκη (μικρή και μεγάλη) από την ενίσχυση των ερασιτεχνικών τμημάτων και την πληρωμή των εργαζομένων του Σωματείου ως το μετοχικό κεφάλαιο των Π.Α.Ε., Κ.Α.Ε. και της Δικέφαλος 1924 Α.Ε. και δεν θα ζούσαμε τον εξευτελισμό να μην βρίσκονται εγκαίρως (για να φτιάξει δυνατή ομάδα) τα λεφτά για το μετοχικό κεφάλαιο της Κ.Α.Ε. Επειδή όμως όλο και κάποιος θα βρεθεί να πεί ότι ο Μελισσανίδης δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο εκτός του γηπέδου και άρα του ποδοσφαιρικού τμήματος, εμείς θα του απαντούσαμε ότι ο Μελισσανίδης είναι ξεροκέφαλος (καθότι Πόντιος) αλλά όχι χαζός, είναι δηλαδή σε θέση νˊαντιληφθεί το συμφέρον του. Αναφερόμενοι στο συμφέρον του Μελισσανίδη εννούμε ότι: Δεν υπάρχει μεγάλη (διάβαζε καταξιωμένη) ομάδα η οποία να μην είναι σε θέση να συντηρήσει και άλλα μικρότερης σημασίας τμήματα σε υψηλό επίπεδο. Τι θα ήταν η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα με τα υπόλοιπα τμήματα τους μεταξύ φθοράς και ανυποληψίας; Τώρα αν η λόγω καταγωγής ξεροκεφαλιά του επιτρέψει να δράσει ανάλογα αυτό είναι άλλο θέμα.

Εμείς ως παρατηρητές δεν έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω για το ζήτημα αυτό. Η μπάλα είναι στο γήπεδο του «Τίγρη», ο οποίος αν το αποφασίσει έχει ακόμα χρόνο νˊαντιδράσει και να γυρίσει το παιχνίδι.

Υ.Γ.1. Κανείς μας δεν ισχυρίστηκε ότι ανακαλύψαμε την πυρίτιδα. Έτσι αν όσα γράψαμε παραπάνω σας φαίνονται ότι παραπέμπουν σε Τροχανά, Κασνακίδη & Σία δεν έχετε και πολύ άδικο. Η βασική τους όμως διαφορά είναι ότι ο κόσμος της Α.Ε.Κ. δεν είχε για τους προαναφερθέντες την ίδια γνώμη που έχει για τον Μελισσανίδη κάτι που κατά τη γνώμη μας ο τελευταίος δεν έχει εκμεταλλευτεί όσο θα έπρεπε και μπορούσε.

Υ.Γ.2. Η πραγματοποίηση μεγάλων έργων είτε μιλάμε για έργα υποδομών είτε για εμπορικά κέντρα, κινηματογράφους και γήπεδα απαιτούν μια προκαταβολικά διαθέσιμη (ήδη από τη φάση του σχεδιασμού) υψηλή συγκέντρωση (συσώρευση) χρηματικού κεφαλαίου για την πραγματοποίηση τους. Παρότι γενικά είναι δύσκολο να συγκεντρώνονται μεγάλα ποσά χρημάτων για ένα σκοπό, ωστόσο είναι ευκολότερο όταν βρισκόμαστε στο εκάστοτε μέγιστο (λίγο πρίν και μετά από αυτό) της οικονομικής φούσκας (μεγέθυνσης λένε οι οικονομολόγοι) κάθε οικονομικού κύκλου. Δεδομένου ότι απέχουμε πάνω από μιά 10ετία μέχρι τη στιγμή που θˊαρχίσει και πάλι (ως την επόμενη κρίση) να διατίθενται εύκολα και φθηνά μεγάλες ποσότητες χρήματος η χρηματοδότηση τέτοιων έργων καθίσταται πολύ δύσκολη. Αν λάβετε δε υπόψη ότι περνά αρκετός καιρός μέχρι νˊαρχίσουν αυτές οι επενδύσεις νˊαποφέρουν κέρδος (και όπως είναι τώρα τα πράγματα η κερδοφορία θˊαργήσει ακόμη περισσότερο) η χρηματοδότηση μέσω δανεισμού γίνεται και ασύμφορη. Κοντολογίς με τα μέχρι τώρα οικονομικά και μόνο δεν είναι εύκολο απο χρηματοδοτικής άποψης το έργο (ακόμα και αν δεν υπήρχαν άλλα ζητήματα), αλλά είναι πρσκτικά αδύνατο. Έκτός και αν ξηλωθούν χοντρά κάποιοι που μέχρι τώρα προσπαθούσαν να τˊαποφύγουν (να την βγάλουν φθηνά δηλαδή). Το καταλάβατε ή να κάνω και κακά; που έλεγε και το μωρό στην διαφήμιση για τις πάνες.
Παρατηρητήριο aekwatch.gr