Τέτοια τύχη δεν θα έχει ξανά η ΑΕΚ αν κάνει το λάθος…

Τρεις αγωνιστικές απομένουν ακόμα για την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος της Super League και αναμφίβολα οι δύο ποδοσφαιριστές που έχουν «κλέψει» την παράσταση από πλευράς ΑΕΚ είναι οι Αντρέ Σιμόες και Γιάκομπ Γιόχανσον.

Γράφει ο Βασίλης Γούσιος

Το νεαρό ελπιδοφόρο δίδυμο της κιτρινόμαυρης μεσαίας γραμμής παρότι δεν μετρά παρά λίγους μήνες αγωνιστικής συνεργασίας στην ίδια ομάδα, έχει καταφέρει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να είναι αν όχι το κορυφαίο του πρωταθλήματος, τότε αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα, με το μόνο αντίστοιχο που θα μπορούσε να μπει στο ίδιο μέτρο σύγκρισης να προέρχεται από το «στρατόπεδο» του Ολυμπιακού, για το οποίο βέβαια έχουν δαπανηθεί πολλαπλάσια ποσά ώστε να αποκτηθεί από τους ερυθρόλευκους.

Πρόκειται για δύο αεικίνητες μηχανές εντός γηπέδου με παρεμφερή χαρακτηριστικά που η μία συμπληρώνει τις ατέλειες της άλλης. Ο Πορτογάλος σαφώς υπερέχει στην ταχύτητα, ο Σουηδός στο ψηλό παιχνίδι, όμως και οι δύο έχουν έναν κοινό στόχο στον αγωνιστικό χώρο: να καταστρέψουν το δημιουργικό κομμάτι του αντιπάλου αφενός και να ξεκινήσουν την επιθετική δραστηριότητα της ΑΕΚ αφετέρου, όταν και όποτε η Ένωση δεν επιλέγει να αναπτυχθεί από τα πλάγια. Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο όμως είναι η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη που εκπέμπουν αμφότεροι. Και σε αυτές τις 12 αγωνιστικές είναι σίγουρα από τους πιο σταθερούς του πρωταθλήματος.

Η ΑΕΚ είχε την τύχη να χτυπήσει κυριολεκτικά «φλέβα χρυσού» όταν τους προσέθετε στο ρόστερ της από δυο ομάδες όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο ευρύ κοινό. Το να αποκτήσεις άλλωστε κάτι πολύτιμο στο ποδόσφαιρο δίχως να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη επιβεβαιώνει το ρητό ότι «τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία» και συμβαίνει, όχι όμως κάθε μέρα. Η Ένωση «έκλεισε» δύο παίκτες-διαμάντια χωρίς τις γνωστές τυμπανοκρουσίες που προηγούνται συνήθως των μεταγραφών. Η «δουλειά» και στις δύο περιπτώσεις έγινε εντελώς αθόρυβα, ειδικά στην μεταγραφή του Γιάκομπ Γιόχανσον. Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα όταν συμβαίνει. Πόσες και πόσες μεταγραφές ποδοσφαιριστών δεν έχουν βγει σκάρτες παρά τον «ντόρο» που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά τους όταν αποκτήθηκαν;

Το γεγονός ότι πλησιάζοντας στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου είναι τα δύο πρόσωπα που έχουν συγκεντρώσει τα περισσότερα βλέμματα επάνω τους μέσα σε ένα ρόστερ περίπου 30 ποδοσφαιριστών, μόνο τυχαίο δεν είναι. Ποιος προπονητής δεν θα ήθελε άλλωστε στην ομάδα του έναν παίκτη που θα ανταποκρίνεται απόλυτα στις εντολές του μέσα στο γήπεδο και που θα μπορεί να είναι σταθερός στην απόδοσή του σχεδόν σε κάθε αγώνα;

Οι προσφορές που «σκάνε» και θα «σκάσουν» στο εγγύς μέλλον για το δίδυμο της κιτρινόμαυρης μεσαίας γραμμής δεν θα πρέπει ούτε κατά διάνοια να συζητηθούν στην παρούσα φάση, εκτός φυσικά αν αυτή η προσφορά προέλθει από κάποιο μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ που θα μπορεί να υπερκαλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις της ΑΕΚ. Ο Δικέφαλος στην προσπάθειά του να χτίσει έναν κορμό πρωταθλητισμού για τις επόμενες χρονιές έχει βρει δύο κομμάτια που η πραγματικότητα είναι ότι είναι απίθανο να αντικατασταθούν με ισάξια από τη μία ημέρα στην άλλη και μάλιστα δίχως οικονομική υπέρβαση. Το να φανεί λοιπόν η Ένωση αχάριστη στην τύχη της και να κάνει «δώρο» έστω και τον ένα από τους δύο παίκτες για κάποιο ποσό που δεν θα ανταποκρίνεται στην αντικειμενική τους αξία μόνο ως «μπούμερανγκ» μπορεί να γυρίσει στο μέλλον. Και η τύχη δυστυχώς δεν θα «χαμογελάει» συνέχεια στους κιτρινόμαυρους.