Τα Θυρανοίξια!

• «Βασιλική πρέπει να σου πούμε ένα νέο. Χθες το βράδυ σε «χαρτώσαμε» (αρραβωνιάσαμε). Με τον Γιώργο του Χρύσανθου».

Κάπως έτσι ή ακριβώς έτσι ξεκίνησε η ιστορία και με κάθε ειλικρίνεια την παραθέτω, όπως μου την ιστόρησε πριν από 4-5 μήνες ο πατέρας μου, που διάγει αισίως σχεδόν το εκατοστό έτος της ηλικίας του.

Ήταν Σάββατο 18 Μαΐου του 1946. Ο παππούς μου ο Λάμπρος και η γιαγιά η Θεονίτσα, γονείς της μάνας μου, χωρίς πολλές άλλες διαδικασίες και οποιαδήποτε ετοιμασία συναντήθηκαν με τους γείτονες τους, τον παππού Χρύσανθο και την γιαγιά Αρετή. Η μάνα μου ήταν 18 χρονών. Κοιμόταν νωρίς όπως συνήθιζε τότε ο κόσμος, χωρίς τις τηλεοράσεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, τότε που δεν υπήρχαν καφετέριες και εστιατόρια, μουσικά κέντρα και τα παρόμοια. Δεν ήξερε τίποτε για την συνάντηση. Δεν της είχαν αναφέρει πως κάτι… σχεδιάζανε γι’ αυτήν, χωρίς αυτήν! Κάπου στο Ζακάκι, που ήταν τότε όπως συνήθιζε να το αποκαλεί ο κόσμος ο λαχανόκηπος της Λεμεσού.

Η μάνα μου δεν έδειξε σημάδια έκπληξης, ούτε αντίρρησης.

Περισσότερα ΕΔΩ