Την Άνοιξη του 2018 ο λαός της ΑΕΚ βρίσκονταν στα ουράνια. Πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια ανομβρίας, σημαντικοί παίχτες με προσωπικότητα που συνέβαλαν σε αυτό και τεχνικό επιτελείο που στην πλειονότητα των περιπτώσεων ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις.

Γράφει ο Νικόλας Κολυτάς

Η ομάδα το 2017-2018 ξεπέρασε τον εαυτό της. Το σύνολο των παιχτών ανεξαρτήτως ιδιορρυθμιών, ιδιαιτεροτήτων και προβλημάτων αποδείχθηκε υπερπολύτιμο. Οι «ψυχοπαθείς» Βράνιες, Αραούχο, Λιβάγια και Τσόσιτς εκτονώθηκαν δημιουργικά. Οι αμφισβητήσιμοι Λάζαρος, Μπακάκης Λαμπρόπουλος, Κονέ ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Οι κουρασμένοι από τα προηγούμενα χρόνια Σιμόες και Γιόχανσον συνέχισαν να κουράζονται ακούραστα. Οι πιτσιρικάδες Γαλανόπουλος και Γιακουμάκης έκαναν ματς καριέρας. Οι Μάνταλος και Μπακασέτας λειτούργησαν εφεδρικά ο ένας όταν απέκτησε πρόβλημα ο άλλος. Οι Μπάρκας και Τσιντώτας φαίνονταν δύο τερματοφύλακες ικανότατοι και ισάξιοι.

Μαέστρος όλης της παραπάνω υπέρβασης ήταν ο Μανόλο Χιμένεθ. Ένας προπονητής που μπορούσε να πάρει από τον κάθε παίχτη κάτι παραπάνω από το 100% του.

Έχουμε τονίσει επανειλημμένως ότι από εδώ δε γράφουμε ούτε ως λογιστές, ούτε ως μάνατζερ, ούτε ως ισαποστάκηδες. Από εδώ γράφουμε ως πιστά ερωτευμένοι με την ΑΕΚ ως σωματείο, ως βίωμα, ως ιδέα. Όλα τα παραπάνω μας προκαλούν το πολύ απλό ερώτημα: Τι απέγινε αυτή η ομάδα; Τι απέγινε η πρωταθλήτρια ΑΕΚ; Γιατί ξηλώθηκε μέσα σε ένα χρόνο;

Πέρυσι δεν ανανέωσε ο Γιόχανσον, πωλήθηκε ο Βράνιες, έφυγε ο Αραούχο, εγκατέλειψε ο Λάζαρος, δεν ξανάρθε ο Κονέ, αποχαιρέτησε ο Χιμένεθ. Φέτος έμεινε στον πάγο ο Λαμπρόπουλος, δόθηκε δανεικός ο Γιακουμάκης και πουλήθηκε ο Μπακασέτας. Φήμες λένε ότι ετοιμάζονται δελεαστικές προτάσεις και ενδέχεται να μπει πωλητήριο σε Μπάρκα, Μάνταλο και Λιβάγια. Ο Χιμένεθ για δεύτερη φορά γύρισε στην Ισπανία…

Πιστεύουμε ότι η ΑΕΚ έχασε μια ιστορική ευκαιρία. Το 2017/18 κατόρθωσε με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ συγκριτικά με τους ανταγωνιστές της να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα, συμπαγή, με ψυχή και νεύρο που κοίταξε στα ίσια όλα τα μεγάλα ματς, που έκανε καλή πορεία στην Ευρώπη και που τελικά πήρε το πρωτάθλημα. Αυτή η ομάδα έπρεπε να κρατηθεί συμπαγής και να στηριχθεί με πρόσθετο υλικό που θα της έδινε τη δυνατότητα ή έστω την ευκαιρία να κάνει πολύ περισσότερα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε και αυτό αποτυπώθηκε με εκκωφαντικό τρόπο στην πορεία της φετινής χρονιάς, αν αφαιρέσουμε τις όμορφες εξαιρέσεις όπως αυτή του Πόνσε…

Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ του 2017-2018 πλέον δεν υπάρχει. Το ζήτημα όμως δεν είναι προσωποκεντρικό ή απλά συναισθηματικό. Η λύπη για την εξαΰλωση του πρωταθληματικού ρόστερ ενέχει πρωτίστως ποδοσφαιρική λογική. Δεν είναι εύκολο να χτιστεί από τη μια μέρα στην άλλη μια νέα «ομάδα» με όλη τη σημασία της λέξης. Όταν μηδενίζεις το κοντέρ και ξαναρχίζεις δεν μπορείς να πιάσεις αμέσως τις μεγάλες ταχύτητες. Απ’ ότι φαίνεται υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη και συνεργασία με το νέο προπονητή, πράγμα θετικό και χρήσιμο. Όμως η απότομη μετάβαση από μια κατάσταση σε μία άλλη και η απόλυτη μεταπήδηση από μια ποδοσφαιρική αντίληψη σε μια άλλη, συνεπάγεται τεράστιο ρίσκο.

Οι ομάδες χρειάζονται πίστη, χρόνο, σχέδιο, χρήματα και πάνω απ’ όλα συνέπεια. Αυτά χτίζονται μέσα σε διάρκειες και όχι σε στιγμές. Ο Καρντόσο θα κριθεί στην πρωταθληματική διάρκεια και όχι στις μεταγραφικές στιγμές. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Από αυτή την άποψη η αντικατάσταση του ρόστερ των προηγούμενων ετών αποκλειστικά με επιλογές του Καρντόσο εμπεριέχει ρίσκο. Αν πχ δεν καταφέρει να δέσει ο πορτογάλος στην ομάδα, η ΑΕΚ θα βρεθεί διπλά εκτεθειμένη. Το απευχόμαστε και δεν προδικάζουμε. Όμως είναι σημαντικό οι ομάδες να έχουν συνέχεια. Τόσο ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη λόγω αλόγιστων πωλήσεων και αγορών, όσο και ο ΠΑΟ του Στραματσόνι λόγω απόλυτης εναπόθεσης του σχεδιασμού στον κόουτς, απέτυχαν ως μοντέλα. Η ΑΕΚ καλείται να βρει το σωστό οργανωτικό μοντέλο που θα την οδηγήσει στην οικοδόμηση μιας ομάδας πρωταθληματικής.

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε ότι οι ομάδες δε χρειάζονται ανανέωση και αντικατάσταση του έμψυχου δυναμικού. Λέμε ότι οι όποιες κινήσεις γίνονται, πρέπει να εκτελούνται με σχέδιο, με διατήρηση του κορμού, με ικανό μπάτζετ και με σαφείς στόχους.

Πράγμα πάρα πολύ δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο…