Τι 30, τι 40, τι 50…

13 Μαρτίου 1913 γεννιέται στο Κολωνάκι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Η οικογένεια του είχε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ρίζες από την Σινώπη του Πόντου. Πολύ πριν ασχοληθεί με το θέατρο, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Από μικρή ηλικία  ήταν αθλητής στίβου σε αγωνίσματα ταχύτητας και λίγο έλειψε να κάνει καριέρα στον «δικέφαλο» αφού ήταν τερματοφύλακας στην B’ ομάδα της Ένωσης την περίοδο 1929-30. Ίσως να τα είχε καταφέρει εάν δεν είχε την ατυχία να συμπέσει με «ιερά τέρατα» όπως οι Μιχάλης Δελαβίνιας, Χρήστος Ρίμπας και Γιώργος Γιάμαλης

Και μπορεί την καριέρα του τερματοφύλακα στην ΑΕΚ να την άφησε πίσω, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την κιτρινόμαυρη… καψούρα του! Είχε πραγματική τρέλα με την ομάδα και αρκετοί συμπρωταγωνιστές του στο θέατρο έχουν αναφέρει ότι είχε πάντα ένα τρανζίστορ στα καμαρίνια για να ακούει τα παιχνίδια της.

Η Μάρω Κοντού μάλιστα έχει εξιστορήσει μια ιστορία «κιτρινόμαυρης τρέλας» του Κωνσταντάρα, όπου η «Ένωση» είχε σημαντικό ευρωπαϊκό παιχνίδι κι εκείνος είχε την ίδια ώρα παράσταση.

«Θυμάμαι στο θέατρο μια φορά παίζαμε τη “Βροχή” του Σόμερσετ Μωμ. Ο Λάμπρος ήταν ο πάστορας και εγώ υποδυόμουν την πόρνη. Κάποια στιγμή έπρεπε να γονατίσω στα πόδια του για να ζητήσω άφεση αμαρτιών και ξαφνικά… ακούω μέσα από την κοιλιά του να βγαίνει ένας ήχος μετάδοσης ποδοσφαιρικού αγώνα! 

Έπαιζε η ΑΕΚ ένα μεγάλο ματς – δεν θυμάμαι τώρα τον αντίπαλο – και ήταν φανατικός ΑΕΚτζής, είχε βάλει λοιπόν το ραδιοφωνάκι στην τσέπη και το ακουστικό στη μεριά που δεν είναι ορατή από το κοινό για να ακούει τον αγώνα».

Ακόμα και την ημέρα του γάμου του, όχι μόνο έστησε για μια ώρα τη νύφη επειδή είχε πάει στο γήπεδο, αλλά όταν έφτασε τελικά στην εκκλησία ήταν και εκνευρισμένος επειδή… είχε χάσει η ΑΕΚ!