Το δικό μας αλάνι !

Υπήρχε ένα κορυφαίο αλάνι που, εκτός από τον σερ Μπιθί, που έβαλε τον μπατίρη τον Λουκά να λέει την κουβέντα την μεγάλη, πως “τα λεφτά σου όσο ζεις αν δεν τα φας, όταν πεθάνεις θα στα φανε κάποιοι άλλοι”, είπε κι αυτός το ανεπανάληπτο: “Ξόδεψα το 90% τών χρημάτων μου σε ποτά καί γυναίκες. Τα υπόλοιπα τα …χαράμισα” ! Τζώρτζ Μπέστ τ’ όνομά του, καί μάς άφησε γύρω στο 2005, μεσήλικας, γατζωμένος σ’ ένα μπουκάλι ρούμι, σαν νά ‘ταν νοσοκομειακό τού ΕΚΑΒ.

Γράφει ο Νίκος Περδίκης

Μεγάλος ! Πώς λέμε ήλθε ο Γκάλης καί έγινε το μπασκετάκι μας Παγκόσμιο μεγαθήριο; Έτσι ! Πριν από αυτό το Ιρλανδέζικο αλάνι, η μπάλλα τής Κυριακής ήταν η γιορτή τού Άγγλου εργάτη καί το σίχαμα τών κυριλέδων. Σκεφθείτε πως αν υπήρχε στην κερκίδα κανένας δανδής, ήταν γιατί κρατούσε τρυφερά την χερούκλα τού ανθρακωρύχου έρωτά του ! Άλλη περίπτωση δεν υπήρχε. Μέχρι να έλθει ο Ιρλανδός. Που γιά όσους ξέρουν την αλφαβήτα τής μπάλλας χωρίς τις δημοσιογραφικές ανορθογραφίες, διδάσκουν την ιστορία της με την φράση: Πελέ γκουντ, Μαραντόνα μπέτερ, Τζώρτζ Μπεστ !

Κούκλος στο πρόσωπο καί αρτίστας ΚΑΙ στα δυό πόδια (5ος Μπήτλ ονομάστηκε), έκανε όλους τους φιλάθλους θρήσκους, καθώς έκαναν την προσευχή τους να πηγαίνει η μπάλλα στα πόδια του ! Γιά πρώτη φορά, χάρις σ’ αυτόν, άρχισαν να συρρέουν στα γήπεδα όλες οι κοινωνικές τάξεις, κοριτσόπουλα καί νοικοκυρές. Στην αρχή. Γιατί αργότερα, δίπλα στο τσούρμο πήραν στασίδι κι αυτοί με τα «σείς καί τα σάς», το αδελφάτο τών βουλευτών, οι κρυόκωλοι «γαλαζοαίματοι» (ΣΣ: Λέγονται έτσι γιατί τα κωλαράκια τους, παίρνουν μελανί απόχρωση απ’ το συχνό σκαμπίλισμα. Το «μελανοαίματοι» δεν «δένει») μέχρι κι η Ελισσάβετ ! Όλοι τους δεν ήθελαν τίποτ’ άλλο, από το νά ‘χουν να διηγούνται: ΤΟΝ ΕΙΔΑ ! ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ !
Σκεφθείτε ότι στα 37 του, με πόδια διαλυμένα, δανεικό συκώτι καί υπέρβαρος, ξέπεσε να παίζει μπάλλα σε ένα κατσικοχώρι τής Ιρλανδίας με 200 κατοίκους (οι 110 κατάκοιτοι καί καμμιά 50ριά αιωνόβιοι) κι έτρεχαν να τον δουν εκεί 5.000 φανατικοί από την Αγγλία. Παρ’ όλο που, στο τέλος, όσοι τον πλησίαζαν, έφευγαν σουρωμένοι από την …ανάσα του !
Τι τα θέλετε; Το ταλέντο συνήθως ζευγαρώνει με κατάρα. Δεν είδατε τον ΓΑΠ; Η ευφυΐα του ζευγάρωσε με την ηλιθιότητα ! Ή το πούρο Κοχίμπα; Η κομψότητά του ζευγάρωσε με γνωστό μουστάκι τής φυλάκας (όσοι σκεφθήκατε το όνομα Ψωμιάδης, καλά κάνατε). Ή τέλος τους φίλους μου Μίμη Παλαμιδάκη, Νίκο Αγγελίδη καί μένα; Μιά χαρά παιδιά (ΣΣ: Εντάξει, δεν πάμε καί στην παιδική χαρά…), μυαλό ξυράφι, κορμί γιά πρόταση γάμου κι όμως: Αγαπάμε ομάδα τής …Γ΄ Εθνικής ! Τέλος πάντων. Αυτό αλλάζει εύκολα…
Το θέμα είναι ότι χρειάζεται πάντα ο ΕΝΑΣ. Αυτός που ξεχωρίζει, μπαίνει μπροστά καί αλλάζει το τοπίο τού καιρού του. Καί αφήστε με τώρα να πιστεύω ότι έχουμε κι εμείς το δικό μας αλάνι. Γιατί μόνο όσοι έχουν φάει ψωμί με λερωμένα χέρια καί σκούπισαν τον ιδρώτα τους με την παλάμη, τ’ αλάνια τής γειτονιάς, έχουν το χάρισμα. Καί τούτος ο Μελισσανίδης έχει δείξει ότι είναι ικανός να φέρει την επανάσταση στην διασκέδαση τής Κυριακής, την κοσμοσυρροή στο γήπεδο τής απόλαυσής μας. Είναι το αλάνι, που μάς έλειπε. Όχι ο μάγκας τού παρασκηνίου καί ο πονηρός τής πέτσινης επιταγής. Αλλά ο προικισμένος, που έχει το χάρισμα να ανοίγει δρόμους. Ναί. Εκείνη η φράση του στους μπαχαλάκηδες: «Εγώ θα σάς κάνω την Αγιά Σοφιά κι εσείς θα μού κάνετε …την Παναγία», μαζί με τα ονειρικά που σχεδιάζει, μού (μάς) δείχνει μακρυά:
Πως θα ’λθει καιρός, σύντομα, που το να βρεθείς στην κερκίδα τής ΑΕΚ, θα είναι η απόλυτη καταξίωση. Το must τών ημερών μας ! Τι περσόνες τής ΤΒ, τι παρθένες τού Κολωνακίου, τι αρωματισμένες μουστόγριες καί κληρονόμοι, επιχειρηματίες καί φραγκάτοι, πολιτικοί καί τραπεζίτες, όλοι τους θα είναι εκεί ! Μη σάς πω ότι η επόμενη ράμπα γιά τον Σόϊμπλε θα γίνει στα Φιλαδέλφεια ! Οι φράσεις: «Είχα πάει στην ΑΕΚ», «πάμε στην ΑΕΚ», θα προκαλούν μεγαλύτερη αίσθηση από το «ήμουνα Μύκονο» ή «έλα γιά καφέ στο Κολωνάκι».
Κι αφήστε τα τηγάνια, τις τούμπες καί τις λεωφόρους (τών στεναγμών) να μαζεύουν τα αποφάγια τής ποδοσφαιρικής κουλτούρας, τον αχταρμά θεατρίνων, παραγόντων, κορακιών καί βαβουζέλων.
Προφητεύω ότι το απόλυτο κόσμημα τών ημερών που έρχονται θα είναι να βρεθείς στην κερκίδα μας ! Καί πως η ένδειξη θαυμασμού θα γίνει η φράση: «ΑΕΚ είσαι» !

σερ Νίκος Περδίκης

ΥΓ1: Μπράβο, ρε μάγειρα Σαρρή. Άντε καί τού χρόνου στο ΟΥΕΦΑ να βάλεις τον …Παναιγιάλειο ! Ακούς εκεί Ξάνθη -Μπαρμπουτιέρηδες τής Λίντφιλντ 0-1 ! Η απόλυτη ξεφτίλα τού ποδοσφαίρου σας. Ποιός είπαμε πήρε το Πρωτάθλημά σας, ο Threeλος; Α, εντάξει τότε. ΟΛΑ εξηγούνται…

ΥΓ2: Τι λένε τα Μπαόκια καί οι άλλοι; Π.χ. “ΠΑΟΚ ή ΠΑΟ καί ξερό ψωμί”; Α, παγαίνετε, ρε χλεχλέδες. Φάτε το …μόνοι σας. Μουχλιασμένο είναι. Σάς το πέταξε ο Σαρρής…