Το κόκκινο τριαντάφυλλο!

Καθόταν σταυροπόδι κάτω στο πάτωμα του μικρού μπαλκονιού του διαμερίσματος της, κρατώντας με τα χέρια τα μεταλλικά κάγκελα και με το πρόσωπο σφηνωμένο στα κάθετα σίδερα. Κοίταζε με ένα απλανές βλέμμα προς ένα συγκεκριμένο σημείο. Ή πιο σωστά, προς το απέναντι δικό μου μπαλκόνι.  Φαινόταν καθαρά πως είχε πλαντάξει στο κλάμα…!

ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ!

Κάθε φορά που περνώ με το αυτοκίνητο από την οδό Ιπποκράτους στον αριθμό «τάδε» στην Αθήνα, ελαττώνω ταχύτητα. Σχεδόν σταματώ, φέρνοντας στο μυαλό μια χαρούμενη φάτσα, ένα γελαστό πρόσωπο, που το στόλιζε συνήθως ο φιόγκος μιας άσπρης κορδέλας στην ξανθή κοτσίδα των μαλλιών της. Ήταν το πρόσωπο της Ελισάβετ. Μα συνάμα, χαμογελώ κι εγώ.

Αλλά το πρόσωπο της Ελισάβετ, δεν ήταν αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Η Ελισάβετ ήταν θαυμάστρια της Ρίτας Σακελαρίου, αφού ήξερε στην κυριολεξία όλα τα τραγούδια της μεγάλης αυτής Ελληνίδας τραγουδίστριας! Τα τραγουδούσε δυνατά και είχε υπέροχη φωνή, κάθε στιγμή της ημέρας αλλά και τα βράδια ακόμα, μα κανένα γείτονα δεν άκουσα να ενοχλείται! Περιμέναμε όλοι να ακουστεί η φωνή της κι ας είχα εγώ διάβασμα κι ας είχα ανάγκη ύπνου γιατί το πρωί είχα να δώσω εξετάσεις. Εξ αιτίας της έμαθα και εγώ τα τραγούδια. Φοιτητής του Πολυτεχνείου τότε, στα εικοσιένα μου χρόνια και η Ελισάβετ τελείωνε το Λύκειο. Άνοιγα την μπαλκονόπορτα του διαμερίσματος και η Ελισάβετ έβγαινε από το δικό της και με χαιρετούσε. Κουβεντιάζαμε από τα μπαλκόνια μας συχνά, η Ελισάβετ ήταν μαθήτρια μα από αυτά που μου έλεγε, μισούσε περιέργως τα μαθηματικά, την φυσική και τα παρόμοια. Λάτρευε όμως το τραγούδι!

Περισσότερα ΕΔΩ