Η εικόνα της χθεσινής ΑΕΚ σφυρίζει όσο πιο δυνατά γίνεται, ότι η ομάδα χρειάζεται παίκτες. Η άποψη μου είναι ότι δεν φτάνει ένας επιθετικός, αλλά ας είναι και μόνος αυτός που θα αποκτηθεί…Καλοδεχούμενος…

Γράφει ο Νίκος Αγγελίδης

Η ΑΕΚ είχε πρόβλημα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο όπου η μεσαία γραμμή υπέστη καθίζηση, στα άκρα και όχι μόνο…

Η αλήθεια είναι ότι περιμένουμε, πως και πως, την επιστροφή του Πέτρου Μάνταλου. Θα αλλάξουν πολλά με τον Μάνταλο στην ενδεκάδα. Όταν καταφέρει (γιατί θα τα καταφέρει ο Πετράκης…) να βρει τους ρυθμούς του, τότε θα αλλάξουν πολλά στην μεσαία γραμμή και συνολικότερα στην γενική εικόνα της ΑΕΚ.

Στην επίθεση όμως, τα πράγμα φωνάζει και φωνάζει δυνατά… Θέλουμε παίκτη. Θέλουμε σέντερ φορ που να ξέρει να πετάει το τόπι στα δίκτυα. Σε μια μέτρια ημέρα του Αραβίδη, όπως χθες, δηλαδή τι κάνουμε; Μπορεί ο Άραβας να είναι πάντα στο 100% των δυνατοτήτων του, ιδιαίτερα όταν αλλάζει θέσεις διαρκώς;

Και μετά τον Αραβίδη τι; Το χαμογελαστό παιδί; Κατάλαβε ο Κρισάντους τι ευκαιρία του παρουσιάστηκε να τελειώσει το παιχνίδι εκεί στην άψυχη κεφαλιά που έκανε; Και ας πούμε ότι ο συμπαθής Χρύσανθος μεταμορφώνεται κι άλλο. Ανεβαίνει κι άλλο, που το έχει κάνει ήδη σε σχέση με πέρυσι… Φτάνει;

Ο Τζιμπούρ θα γυρίσει καλό Νοέμβρη… Αν δεν ρολάρει η ομάδα στην επιθετική της γραμμή μέχρι τότε θα έχουν χαθεί πολλά. Μπορεί και όλα…

Χθες πετάξαμε – στην κυριολεξία – δυο βαθμούς. Η ΑΕΚ στο χθεσινό παιχνίδι στα Πηγάδια, έπρεπε να φύγει άνετα με το τρίποντο. Ήταν δικό μας παιχνίδι το χθεσινό. Ολοδικό μας… Από αυτά που εκτός έδρας δεν πρέπει να κλωτσάς. Ας μας προβληματίσει λοιπόν, τώρα που είναι νωρίς, τι έφταιξε και δεν πήραμε αυτό που δικαιούμασταν, αυτό που έπρεπε και ταίριαζε στο αγωνιστικό μέγεθος της ΑΕΚ.

Η πραγματικότητα που είδαμε χθες κατάματα, φωνάζει… Η ΑΕΚ θέλει επιθετικό. Γκολτζή. Πάση θυσία…