ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το σύνδρομο του περαστικού
Τόσα χρόνια βλέπω τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει η εκάστοτε ΠΑΕ που εκμεταλλεύεται την αγαπημένη μου ΑΕΚ, για να κερδίσει χώρο μέσα μας αυτό που ονομάζω «σύνδρομο του περαστικού». Από δίπλα και οι πλασιέ του παντός μάς πουλάνε αυτό που χρειαζόμαστε, την υπομονή. Αυτήν θέτω σε λειτουργία κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι προσηλυτισμό προς την μοιρολατρία.
Το πεπρωμένο, όπου η δυστυχία έρχεται απέξω και χιμάει στα μέσα της, γέννημα φαινομενικά ανεξήγητων δυνάμεων, απόλυτα όμως εξηγητών, που μοιάζουν να απολαμβάνουν συνειδητά όταν μας παρασύρουν σε σφάλματα… και αυτή περίπου είναι η αρχαία αντίληψη για τις σχέσεις του ανθρώπου με τη μοίρα, με τον πελώριο όγκο αιτιών και αποτελεσμάτων που δεν μπορούν να τα προβλέψουν οι υπολογισμοί μας και που αδιαφορούν για τις προσευχές μας και για τα έργα μας. Η ΑΕΚ, γέννημα των καταστροφών που φέρνουν οι ιμπεριαλιστικές ιδέες, την οποία βασάνισε από νωρίς το πρόβλημα αυτό του πεπρωμένου, έχει σωρεύσει συνταγές δυσπιστίας, παραδοχής και φρόνιμης τόλμης.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση λειτουργεί και γεννάει έναν πολιτισμό περαστικών οπαδών, όπου η δύναμη της εικόνας καθορίζει την τύχη της ΑΕΚ σαν εμπόρευμα. Βέβαια υπάρχουν και ορισμένοι παραμυθιασμένοι που λένε να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και ότι μέσα στον κανιβαλισμό του: «όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται» υπάρχει μια πνευματική σχέση ιδεολογικής φύσης με την μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου.
ΑΕΚΑΡΑ για πάντα!
Παναγιώτης Αλιατάς
