Ο Παναγιώτης Αλιατάς σχολιάζει τις επιπτώσεις από την υποχρηματοδότηση όλων των Αθλητικών Ομοσπονδιών της χωράς
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γραμματείας Αθλητισμού, το ποσό που θα μοιραστεί στις Αθλητικές Ομοσπονδίες ανέρχεται στα 11.242.000, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι σε σχέση με την περσινή χρονιά το ποσό είναι μειωμένο σε ποσοστό πάνω από το 50%, αφού οι Ομοσπονδίες για το 2013 είχαν λάβει περίπου 24,5 εκατ. ευρώ! Σημειώστε ότι για τις περισσότερες Ομοσπονδίες το ποσό που τους αντιστοιχεί δε φτάνει ούτε για τα ετήσια λειτουργικά τους έξοδα πόσο μάλλον για τις δραστηριότητές τους.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι υπάρχει ένα γενικότερο σχέδιο για το τέλος του υπαρκτού Αθλητισμού που εφαρμόζεται πιστά, κυρίως την τελευταία δεκαετία, με σκοπό την πλήρη απαλλαγή των ευθυνών της πολιτείας και την παράδοσή του στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Από τη στιγμή που τα φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 έσβησαν τα πάντα να αφέθηκαν στη μοίρα τους. Ήταν ο καλύτερος τρόπος ώστε να στρωθεί ο δρόμος για τους επικείμενους ιδιώτες σωτήρες που θα προβληθούν ως η μοναδική «ρεαλιστική» λύση για την αξιοποίηση των αθλητικών χώρων που ρημάζουν. Έτσι το ξεπούλημα των εγκαταστάσεων θα γίνει εύκολα και χωρίς αντιδράσεις, η εξαφάνιση των ερασιτεχνικών σωματείων θα γίνει μια «λογική» εξέλιξη της εποχής, η επιβολή αγοραίων λογικών με την κοστολόγηση των αθλημάτων ανάλογα με το πόσο πουλάνε θα γίνει αποδεκτή, οι λογικές της εμπορευματοποίησης με την επιδρομή των χορηγών αλλά και η μετακύλιση των εξόδων σε αθλούμενους και τις οικογένειές τους θα θεωρείτε ένα φυσικό φαινόμενο.
Και τα ερασιτεχνικά σωματεία και οι ομοσπονδίες έχουν τεράστιες ευθύνες αφού έφαγαν το τυρί των χορηγών χωρίς να δουν τη φάκα και τα τελευταία χρόνια έχουν μπει σε έναν ατομικό αγώνα επιβίωσης. Να όμως που έφτασε η ώρα της χαριστικής βολής ώστε να αποτελειώσει ότι πιθανόν έχει απομείνει όρθιο στον ελληνικό αθλητισμό.
Έχει περάσει στα ψιλά αλλά είναι τεράστιο γεγονός η απόφαση για τη αναστολή λειτουργιών της Ομοσπονδίας Ποδηλασίας. Στη συνέχεια είχαμε μια ανακοίνωση του ΣΕΓΑΣ που αναφέρει πως η πολιτεία πλέον επίσημα έχει διαγράψει τον αθλητισμό από τις προτεραιότητές της. Η Ομοσπονδία στίβου κάνει λόγο, επίσης, για επιχορηγήσεις πείνας και επισημαίνει πως, μαζί με την Ολυμπιακή Επιτροπή και τις άλλες Ομοσπονδίες θα διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Από την πλευρά της, η Ομοσπονδία Βόλεϊ έκανε λόγο για περικοπές που ξεπερνούν κάθε όριο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η αντίδραση του ολυμπιονίκη κωπηλάτη Στέργιου Παπαχρήστου: «Μετά από δώδεκα χρόνια πρωταθλητισμού, με επαγγελματικό τρόπο, αλλά με ερασιτεχνικές συνθήκες, με όλη μου την ψυχή εγώ και άλλοι Έλληνες αθλητές, αφήνω μετά τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου τον πρωταθλητισμό, όχι γιατί τελείωσε η φλόγα, αλλά γιατί από υποσχέσεις και από “γιουσουφάκια” σε τηλεόραση, αεροδρόμια και φωτογραφίες χορτάσαμε. Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε να ενταχθούμε στην κοινωνία, γιατί δεν παίρνει αναβολές.»….
… «Άνεργοι στα 28 στα 30, σηκώσαμε τη σημαία σε όλο τον κόσμο. Παλεύαμε, στερηθήκαμε αλλά όπως είχε πει ένας ξένος δημοσιογράφος στην Ελλάδα, οι ήρωες περισσεύουν. Μπράβο σε όλα τα παιδιά που καταφέρνουν τόσο μεγάλα πράγματα με άθλιες συνθήκες»…
… «Χθες είδα να κλείνει η ποδηλασία. Έχω φίλους ποδηλάτες και πόνεσα γιατί έχω νιώσει τι σημαίνει αγωνίζομαι. Μας σκοτώνετε τα όνειρα. Αθλητισμό θα κάνουμε μέχρι να πεθάνουμε όμως, αλλά όχι πρωταθλητισμό. Να ματώνουμε για να δείχνουν άλλοι ψεύτικα πρόσωπα. Αθλητισμός, παιδεία, υγεία διαλυμένα. Ποια ανάπτυξη μιλάτε;»…
Το γεγονός ότι όλο και πιο ανοιχτά στις αναλύσεις περί αθλητισμοί μιλάνε πλέον για «θάνατο» όχι σε κάποιο περίεργο ή εκκεντρικό σπορ, αλλά σε παραδοσιακά και ιστορικά αθλήματα, δηλώνει το ζόρι που τραβάνε, αποδεικνύει ότι ο λεγόμενος εμπορευματοποιημένος αθλητισμός σκοτώνει ότι δεν μπορεί να το πουλήσει, αποδεικνύει πως ο αθλητισμός των χορηγών όχι μόνο ασφάλεια δεν παρέχει, αντίθετα στο πλαίσιο ενός εντεινόμενου ανταγωνισμού γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος.
ΥΓ. «Αν υπήρχε κάτι που μισούσε περισσότερο από τις συμμορίες των εργοδοτών , από τις ερωμένες των Ισπανών αριστοκρατών και από τους λαχειοπώλες (τους τελευταίους επειδή διέδιδαν την πίστη σ’ έναν ψεύτικο παράδεισο) ήταν οι πουλημένοι δημοσιογράφοι: οι πιο πουτάνες από τις πουτάνες, που είχαν εισχωρήσει στο ευγενέστερο επάγγελμα του κόσμου». «Το ποδήλατο του Λεονάρντο» του Paco Ignacio Taibo II, σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου, από τις εκδόσεις Άγρα, (σελ. 121-122)
Παναγιώτης Αλιατάς
https://www.facebook.com/
http://aekblog-aliatas.
