Ο Γιώργος Τριανταφύλλου μιλάει για την θητεία του στην ΑΕΚ και συγκρίνει τις εποχές τότε με σήμερα
Πως ξεκίνησε το ενδιαφέρων της ΑΕΚ για εσάς;
«Αγωνιζόμουν στην Αθλητική Ένωση Ταξιαρχών όπου είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα, αφού σε 40 αγώνες είχαμε μόνο νίκες, κάτι που οδήγησε πολλά παιδιά σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Κάθε Κυριακή παίζαμε αγώνες με τον κόσμο να κατακλείνει το γήπεδο και να παρακολουθεί τις προσπάθειες μας. Εκεί άρχισα να δείχνουν δείγματα του ταλέντου μου, αγωνιζόμενος έξω δεξιά όπως εμείς το λέγαμε τότε. Το δυνατό μου στοιχεία ήταν η ταχύτητα καθώς και η πολύ καλές εκτελέσεις στημένων φάσεων. Μάλιστα είχα σημειώσει και τέσσερα γκολ από απευθείας χτύπημα κόρνερ κάτι που οδήγησε τους ανθρώπους της ΑΕΚ τότε που με παρακολουθούσαν να με πλησιάσουν».
Το όνειρο της ΑΕΚ ….αρχίζει:
«Έτσι και έγινε… με πλησίασαν και μου είπαν θέλεις να έρθεις στην ΑΕΚ… να παίξεις. Εγώ ήμουν πολύ μικρός (σ.σ. 17 ετών) και τους είπα να το πω στον πατέρα μου. Αφού τελικά μίλησα με τους γονείς μου, πήγα στην Νέα Φιλαδέλφεια για να με δουν».
«Τότε το γήπεδο της ΑΕΚ ήταν όλο κι όλο 70 τετραγωνικά, με τα γραφεία και τα αποδυτήρια όλα σε ένα σημείο. Ο κ. Γουλάκος (σ.σ. Γιατρός ΑΕΚ) με ανέλαβε να με παρουσιάσει στον τότε προπονητή της ΑΕΚ το πρώτο ξένο τεχνικό στην Ελλάδα τον πρώην τερματοφύλακα Τζακ Μπίμπι, ο οποίος με το που με είδε με έστειλε να πάω να ντυθώ για να παίξω στο φιλικό κόντρα στον Αμερικάνικο στόλο που είχε έρθει στην χώρα εκείνη την περίοδο».
«Μου έδωσαν ένα ζευγάρι παπούτσια φοβερά και την εμφάνιση του αγώνα και μου είπαν χαρακτηριστικά «δρόμο… μέσα» για να πάω να παίξω. Εμείς στις αλάνες παίζαμε στην ουσία ξυπόλητοι και αυτά τα αθλητικά ήταν το κάτι άλλο για εμένα τότε. Μετά το τέλος των προπονήσεων έβραζαν ένα καζάνι τσάι και μοίραζαν στου αθλητές. Αυτή ήταν η προσφορά της ΑΕΚ. Δεν είχε να δώσει κάτι παραπάνω, αλλά όλοι έδιναν το 100% μέσα στον αγωνιστικό χώρο».
«Ο Λαζαρίδης ήταν το βασικό εξτρέμ της ΑΕΚ και μπήκα στην θέση του για να με δει ο προπονητής. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Μανωηλίδη που ήταν σεντερ φορ της ομάδα τότε να μου λέει «μην φοβηθείς… παίξε μπάλα να τους κερδίσουμε» και αυτόματα μου έδωσαν θάρρος και αγωνίστηκα με επιτυχία μέχρι και την ανάπαυλα».
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ
