Από καιρό υπήρχε πρόβλημα…

Έγραψα ένα κείμενο γεμάτο απορίες και αγωνία πριν τρεις ημέρες και δυστυχώς αποδείχθηκε προφητικό. Ξέρετε όταν το πρόβλημα είναι υπαρκτό και κάνεις πως δεν υπάρχει ή το θάβεις κάτω από το χαλί, κάποια στιγμή ξεσπάει η θύελλα…

Τι έγινε και φτάσαμε από τον Δημητρούλια του treble, στον Δημητρούλια που δεν κάνει για την ΑΕΚ; Κάπου διάβασα ότι υπάρχει μυστική συμφωνία με τον ΠΑΟΚ. Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε… Από μέσα ξεκινάει το πρόβλημα παιδιά και είναι κρίμα για αυτή την ομάδα – στολίδι που μας έκανε υπερήφανους κατακτώντας τα πάντα πέρυσι…

Έγιναν λάθη… Είναι οφθαλμοφανές. Αλλά δεν είναι αργά για τίποτα. Ακόμα και τώρα με τον Αλέξη, όπως φαίνεται στον πάγκο και τον Δημήτρη δίπλα του, μπορούμε να τους σπάσουμε και εμείς την έδρα και να το πάρουμε…

Ο Ολυμπιακός από την περίοδο σήψης, την περσινή, που ουσιαστικά διαλύθηκε αλλά τον μάζεψαν και τον έσωσαν από τον ΟΧΕ, φέτος έκανε τρομερά άλματα. Και σοβαρές κινήσεις…

Εμείς πάλι, λες και πέσαμε σε μια περίοδο παλινωδίας. Φταίνε πολλά θα μου πείτε και ναι έχετε δίκιο. Και οι τραυματισμοί μας έφεραν πίσω. Για παράδειγμα αν είχαμε τον Χρηστάρα τον Κεδέρη υγιή από την αρχή θα ήταν διαφορετικά. Φάνηκε και από χτες αυτό, παρά τη θλιβερή γενική εικόνα…

Ο Δημητρούλιας είναι τελειωμένος εδώ και δυο μήνες… Αυτή είναι η πραγματικότητα, ψάξτε να δείτε τι και που και πως…

Κάτι άλλο που πρέπει να μας προβληματίζει πολύ. Με την Πυλαία ΔΕΝ βγήκε κανένας να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο της ΑΕΚ ως όφειλαν όλοι… Ουδείς. Εκεί φάνηκε στα μάτια των πολλών ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ο Παπασταμάτης που έχει όρεξη και είναι έξυπνος άνθρωπος φαίνεται πως θέλει να αλλάξει το σκηνικό και να το επαναφέρει στα φυσιολογικά επίπεδα την ΑΕΚ του Χάντμπολ…

Μακάρι…

Πάμε να σηκώσουμε την κούπα ξανά…

Νικόλας Αγγελίδης

Υ.Γ. Στους φίλους που προτρέχουν και αναστατώνονται όταν διαβάζουν ένα κείμενο, συνιστώ πάντα ψυχραιμία. Γιατί κάποια στιγμή αυτό το κείμενο – καμπανάκι μπορεί να δικαιωθεί και να εκτεθούν που “φώναζαν”… Για το καλό της ΑΕΚ πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι στα καμπανάκια και να μην κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου…