Ανοιχτή επιστολή στη νεολαία

Νεαρέ φίλε/η, από την εποχή που εγώ ήμουν άνηβος κι έφηβος, η εκπαίδευση έναν και μοναδικό στόχο έχει

Την παραγωγή προγραμματισμένων εγκεφάλων, ευαίσθητων μόνο στα κελεύσματα της εξουσίας και πρόθυμων στη διατήρηση της επίσημης για τη ζωή άποψης! Το ίδιο συμβαίνει και σε σένα. Γιατί «υγειές και υπάκουο παιδί» σε θέλουν και για πειθήνιο όργανο του συστήματος σε προγραμματίζουν και τελικά σε καθιστούν. Μιας «δημοκρατίας», που απάτη, αυταπάτη και κίνδυνο μαζί αποτελεί! Η πραγματική γνώση σκόπιμα αποκρύβεται, γιατί το μυαλό σου θα ξεκουμπώσει, τη ψυχή σου θα θεραπεύσει, τον λογισμό σου θα ελευθερώσει και τόσο ισχυρό θα σε κάνει, ώστε στην κάθε δύναμη, που ψεύδεται κι εξαπατά, εύκολα θα αντιταχτείς…

Μετά από δώδεκα χρόνια εγκύκλιας εκπαίδευσης καλέ μου μαθητή, ένας «φορμαρισμένος πολίτης» πλέον είσαι και κατάδηλα φέρεις τα σημάδια μιας ψυχικής υποταγής σε πρόσωπα και μιας πνευματικής υπακοής σε θεωρίες και δόγματα. Η άοκνη προσπάθεια της εξουσίας έχει έτσι επιβραβευτεί, η επίσημη άποψη έχει τότε επικρατήσει κι εσύ, παιδί μου, έχεις ευθυγραμμιστεί με το πεπρωμένο, που άλλοι για πάρτη σου έχουν χαράξει. Αφού, η κουτσουρεμένη γνώση και η επιβεβλημένη παπαγαλία, την ικανότητά σου να σκέφτεσαι έχουν αμβλύνει και την αυτόνομη και πρωτότυπη λειτουργία σου στο ελάχιστο έχουν περιορίσει. Έτσι, πειθήνια στις άνωθεν εντολές πειθαρχείς και την προγραμματισμένη κατεύθυνση του ρεύματος, που σε παρασύρει, ασυναίσθητα πια ακολουθείς…

Η είσοδός σου στο Πανεπιστήμιο νέε/νέα μου, ως επιτυχία από σένα πανηγυρίζεται και τη μεγαληγορία των γονιών σου στα ύψη ανεβάζει. Αυτό όμως το Πανεπιστήμιο παιδιά μου, μία τυπική ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών απλά διεκπεραιώνει. Οι λειτουργίες του, στην αγορά μόνο παραπέμπουν και με τα πράγματα αυτές συντονίζονται, κάτω από την επίβλεψη κι εποπτεία αυτών που είναι στα πράγματα. Η αμφισβήτηση και η κριτική ξένες είναι σε τούτον τον θεσμό, που δημιουργήθηκε ακριβώς το κατεστημένο για να αμφισβητεί, το καθιερωμένο να κρίνει, ιδέες να παράγει και αξίες να προωθεί. Και όταν από τον όποιο τίτλο σπουδών σου, η κοινωνικότητα απουσιάζει, εριθεία ή ανεργία η κατάληξη είναι. Το σερβίρισμα στην καφετέρια, ξέρεις, καμία γνώση του κβαντικού σύμπαντος δεν χρειάζεται..
Αγαπητοί νέοι και νέες, ό,τι γύρω και μέσα σας συμβαίνει, είναι επιστημονικά σχεδιασμένο και αριστοτεχνικά στημένο. Για να ελέγχεστε εύκολα και αδιαμαρτύρητα να ποδηγετήστε! Η εκπαίδευση που σας παρέχεται και η άποψη για τη ζωή που σας πλασάρεται, στην υπακοή μόνο στοχεύουν, τη διεκδίκηση αφορίζουν και στην πλήρη υποταγή οδηγούν. Μέσω μιας «δωρεάν παιδείας», που από μία ακριβή «παραπαιδεία» πάντα συμπληρώνεται, ,ώστε ένα «τζάμπα» μέλλον οι πλείστοι από εσάς να νομίζουν, πως θα εξασφαλίσουν. Ελάχιστοι εκείνοι, που το παραμύθι δεν χαύτουν και την αυθεντία του συστήματος αμφισβητούν. Οι περισσότεροι, τον κόσμο όπως σας δείχνεται δέχεστε και στη «φυλακή του αριστερού ημισφαίριου του εγκεφάλου» σας μόνιμα εγκλωβίζεστε…

Δύο, όπως ξέρετε, τα ημισφαίρια του ανθρώπινου εγκεφάλου, που σε αριστερό και δεξιό διακρίνονται. Στο αριστερό, η αντίληψη του υλικού κόσμου αναπτύσσεται καθώς και η σκέψη που από αυτή την αντίληψη πηγάζει και βέβαια όλα όσα μπορεί κανείς να δει, να ακούσει, να αγγίξει, να μυρίσει και να γευτεί. Στο δεξί, ενυπάρχουν η διαίσθηση, η έμπνευση, η δημιουργικότητα, η αγάπη και πολλοί επιστήμονες με τη ψυχή τούτο το ημισφαίριο συνδέουν. Η εκπαίδευση αλλά και η γαλούχηση που προσφέρεται ή επιβάλλεται, στην τόνωση του αριστερού στοχεύει και την αχρήστευση του δεξιού επιδιώκει. Με πλήθος άχρηστων πληροφοριών το αριστερό φορτώνεται, ενώ το δεξί από συναισθήματα και διαισθήσεις συστηματικά εκφορτώνεται και τελικά νεκρώνεται…

Καλά μου παιδιά! Αυτός είναι δυστυχώς ο κόσμος μέσα στον οποίο λάθρα ζείτε, λάθος λειτουργείτε, λαθεμένα ονειρεύεστε και για το μέλλον σας άδικα πασχίζετε. Αν όμως, στο δεξί σας ημισφαίριο για λίγο επικεντρωθείτε, μπορείτε κι εσείς την αλήθεια κάπου να διακρίνετε, πολλά να αναθεωρήσετε και περισσότερα να πετύχετε. Κάντε το σας παρακαλώ! Γιατί η σημερινή κοινωνία τον βηματισμό της έχει χάσει και από την πλήρη διάλυσή της ελάχιστα πλέον απέχει. Η μόνη της ελπίδα και τελευταίο της αποκούμπι, εσείς νέοι και νέες μου! Βγείτε μπροστά λοιπόν και τον αγώνα ή τους αγώνες κερδίστε. Διαφορετικά… «Σκάρτα μαθαίνεις γράμματα/λωβή η διδαχή σου/κι όσο δεν κάνεις τίποτα/στημένη η ζωή σου» …