Αρκετά μακριά από εικόνα πρωταθλήτριας ακόμα…

Το 3-0 στη Λαμία μοιάζει ως ένα επιβλητικό ξεκίνημα που υπό άλλες συνθήκες θα φάνταζε ιδανικό για μια ομάδα με στόχο το πρωτάθλημα, ωστόσο προς το παρόν η ΑΕΚ δείχνει ότι βρίσκεται αρκετά μακριά από το επίπεδο που τη θέλουμε.

Μπορεί το πέρασμα από τη Λαμία βάσει εύρους σκορ να δημιουργεί την αίσθηση ότι η Ένωση είχε ένα εύκολο βράδυ στην πρεμιέρα της στο νέο πρωτάθλημα της Super League, ωστόσο η συνολική της παρουσία δεν απείχε ιδιαίτερα από την εικόνα στην οποία μας είχε συνηθίσει τις προηγούμενες χρονιές. Ειδικά κρίνοντας όσα διαδραματίστηκαν στο πρώτο ημίχρονο και ενόσω το σκορ παρέμενε «κλειστό».

Είχε τεράστιο πρόβλημα στο να διασπάσει την όχι και τόσο σφιχτή άμυνα των γηπεδούχων, να αναπτυχθεί ορθολογικά και γενικότερα να γίνει απειλητική κόντρα σε μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος που μεταξύ άλλων παρατάχθηκε αποδεκατισμένη και που παρ’ όλα αυτά θα μπορούσε μέχρι και να προηγείται στη λήξη του πρώτου 45λέπτου. Σίγουρα ύστερα από το πρώτο γκολ ήταν δεδομένο ότι τα πράγματα θα άλλαζαν εφόσον το παιχνίδι «άνοιξε», ωστόσο δεν είδαμε και καμιά τρομερή βελτίωση στη δημιουργία. Και πάλι στις ατομικές ενέργειες βασίστηκε ως επί το πλείστον. Και εδώ που τα λέμε, πόσο πιο βελτιωμένη θα μπορούσε να φαίνεται η ΑΕΚ από τη στιγμή που «κατέβηκε» με 8 παίκτες από την περσινή ομάδα συν τους 5 που πέρασαν ως αλλαγή στο τελευταίο τέταρτο;

Από τη στιγμή δε που παρατάχθηκε χωρίς τον Γκαρσία, τον μοναδικό δηλαδή παίκτη που «τρέμουν» πραγματικά οι αντίπαλοι και ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει «ρήγμα» ακόμα και με 3 παίκτες επάνω του, ήταν σχεδόν στάνταρ ότι ο Δικέφαλος θα τα ‘βρισκε «σκούρα» κόντρα στην οργανωμένη άμυνα της Λαμίας. Και αν η ΑΕΚ δεν ασκούσε τόσο ασφυκτικό πρέσινγκ στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου όπως πολύ σωστά έκανε στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, τότε ενδεχομένως η κατάσταση να «ζόριζε» ακόμα περισσότερο με τον χρόνο να περνά.

Όσον αφορά τώρα το 3-5-2 με το οποίο τοποθετήθηκε η ομάδα στο γήπεδο, πρόκειται για ένα σύστημα με συγκεκριμένες απαιτήσεις ώστε να λειτουργήσει όπως πρέπει και στην παρούσα φάση, μάλλον η Ένωση δεν έχει το υλικό για να το αναδείξει. Πρώτον διότι δεν διαθέτει τους σαρωτικούς φουλ μπακ που απαιτεί αυτή η διάταξη οι οποίοι οφείλουν να «οργώνουν» τις δύο πτέρυγες επί 90 λεπτά και δεύτερον, γιατί της λείπει ο φορ περιοχής με το «εύκολο γκολ» που θα τον πλαισιώνει ο Αραούχο, χωρίς φυσικά να υποτιμάται η τεράστια αξία του «Chino», του οποίου ως γνωστόν τα καθήκοντα βρίσκονται κυρίως περιμετρικά της περιοχής και όχι αποκλειστικά εντός αυτής.

Συνολικά πάντως, η ΑΕΚ δείχνει ακόμα ότι έχει πολύ μεγάλη ανάγκη ενίσχυσης, η οποία ως είθισται, καθυστερεί εις βάρος της. Βλέποντας δε, τις εναλλακτικές που είχε στη διάθεσή του ο Αλμέιδα για να «τουμπάρει» την κατάσταση στην περίπτωση που το ματς «στράβωνε», οι επιλογές ήταν αποκαρδιωτικές, με εξαίρεση φυσικά τον Γκαρσία. Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση να προχωρήσει αυτή η ομάδα με τον συγκεκριμένο πάγκο συν τον Γκατσίνοβιτς που απουσίαζε το Σάββατο και συν έστω τη μία μεταγραφή που φημολογείται ότι θα γίνει στα εξτρέμ, αν γίνει. Και αυτό γιατί κρίνοντας από το ιστορικό της Ένωσης αναφορικά με τους τραυματισμούς και τις αποκαταστάσεις, το ρίσκο που θα πάρει πιθανότατα θα της στοιχίσει πολύ ακριβά.