Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά…

Σύγκρουση οπαδών δεν ονομάζεται το χθεσινό συμβάν. Τσουβάλιασμα αυτή την φορά δεν θα γίνει.
Η χθεσινή κόλαση ήταν ΣΤΗΜΕΝΟ ΑΝΑΝΔΡΟ ραντεβού σε ανυπεράσπιστους αμέριμνους θαμώνες μιας περιοχής (όλοι λίγο πολύ υποψιαζόμαστε πως γίνονται τα ραντεβού και ότι οι συμμετέχοντες γνωρίζουν και τα ρίσκα. Εδώ όμως διαφέρει το πράγμα)…

Επόμενη παρατήρηση …
Αυτοί οι ” άντρες ” διασχίζουν ανενόχλητοι ολόκληρη την χώρα, με αναρτήσεις στο διαδίκτυο τύπου “πενταήμερη, γιούχου ” και η ασφάλεια απλά παρακολουθεί;
Κάντε και τους παρακολουθεί, όταν τους “χάνει ” μπαίνοντας στην Αττική, δεν μυρίζεται τον κίνδυνο ότι κάτι δεν πάει καλά; Γιατί δεν στέλνει να φυλαχθεί η Φιλαδέλφεια; Που θα πήγαιναν; Στην Τούμπα η στο Μαρακανά;
Εγώ γιατί πληρώνω σαν Ελληνίδα πολίτης να προσληφθούν τόσοι αστυνομικοί εδώ και λίγα χρόνια; Για να τους πιάνουν στον ύπνο;
Λένε, συμμετείχαν και Έλληνες οπαδοί που βοηθούσαν τα αδέρφια τους Κροάτες.
Αν δεν κάτσουν αμφότεροι να το λύσουν άμεσα , αν ήταν μαζική η μεμονωμένη η συμμετοχή, έπεται μακελειό και ο νοων νοείτω…
Όλο αυτό το σκοτεινό παραμύθι είχε και δράκο με το χειρότερο τρόπο …έναν θάνατο αδερφού μας.
Η οπαδική βία δεν έχει χρώμα, μέγεθος ή ράτσα.Έχει μόνο Μιχάληδες, Άλκηδες, Μπλιώνες κλπ κλπ
Την στιγμή που ΕΣΥ γιγάντωνεις τις κοχόνες σου μέσω ξύλου και τζουριάσματος, μια οικογένεια κλαίει το χαμένο της παιδί.
Την στιγμή που ΕΣΥ νιώθεις μάγκας και ντελικανής ανοίγοντας κεφάλια μια μάνα βάζει στο χώμα το παιδί της.
Η υποκρισία των εχόντων και κατέχοντων μερικές φορές περισσεύει στο συγκεκριμένο θέμα. ΟΥΕΦΑ, πολιτικές αρχές …ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ! Αλλά δίνουν λύσεις κατόπιν εορτής.
Αν δεν αφεθούν πάνω στο μνήμα του Μιχάλη οι παραιτήσεις των υπευθύνων στα κέντρα απόφασης, δουλειά δεν γίνεται.
Βλέπω μια σειρά που ένας ποδοσφαιριστής Μεξικανός επαναλαμβάνει την ίδια φράση ” Football is life” .
Δεν ξέρω γιατί παίζει από το πρωί στο κεφάλι μου και γελάω πικρόχολα…
Αντίο Μιχάλη ….