Μπακα -ΤΣΕ- τας… ένας σπάνιος ποδοσφαιριστής

Αντισυμβατικός, ριζοσπάστης και… σπάνιος! Αντισυμβατικός για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ριζοσπάστης για την ελληνική κοινωνία. Σπάνιος για τον σύγχρονο κερδοσκοπικό πρωταθλητισμό. Όλοι οι παραπάνω χαρακτηρισμοί κουμπώνουν απόλυτα στο προφίλ του Τάσου Μπακασέτα, ο οποίος δεν είναι ένας προκλητικός-φωνακλάς δήθεν επαναστάτης από αυτούς που συνηθίζουμε να βλέπουμε στην χώρα μας. Και ευτυχώς -ή δυστυχώς- στην Ελλάδα είναι μπόλικοι από δαύτους, ιδίως στην αριστερά.

Γράφει ο Χρήστος Παπαγιάννης

Αντιθέτως, ο Μπακασέτας πάντοτε με ταπεινότητα και μετριοφροσύνη, δίχως φανφάρες και εντυπωσιοθηρισμούς χαράζει έναν δρόμο ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα. Από την επιλογή του να υπογράψει στην «αγαπημένη» του ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2016, παρά τον παχυλό μισθό που του προσέφερε ο Ολυμπιακός, μέχρι και την γενναία επιλογή του να συνυπογράψει μαζί με άλλους 73 αθλητές ένα κείμενο υπέρ της απελευθέρωσης της Ηριάννας τον περασμένο Οκτώβριο εύκολα συνειδητοποιεί κανείς ότι διαφέρει από τους περισσότερους συναθλητές του.

Ποια είναι η διαφορά του από τον μέσο ποδοσφαιριστή; Φυσικά όχι οι ιδέες του και τα κοινωνικά ζητήματα που τον ευαισθητοποιούν. Εξάλλου καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει σε όποια ιδεολογία και κοσμοθεωρία επιθυμεί αρκεί να μην στρέφεται ενάντια στην ανθρώπινη ύπαρξη και τα συστατικά στοιχεία της (όπως η ελευθερία). Συνεπώς, θα ήταν ανούσιο να τον επιδοκιμάσουμε ή να τον αποδοκιμάσουμε για την κατεύθυνση όσων ο ίδιος πιστεύει. Ωστόσο, αυτό που τον καθιστά ιδιαίτερο σαν προσωπικότητα είναι, το γεγονός πως δεν διστάζει να αποφασίσει με γνώμονα αυτό που του λέει η καρδιά του. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό ενός επαναστάτη!

Ένας επαναστάτης δεν φοβάται να πάει κόντρα στις νόρμες της εποχής και να αντιτεθεί στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Όταν λοιπόν, οι περισσότεροι συναθλητές του θα επέλεγαν ομάδα σε συνεννόηση με τον ατζέντη βάσει του «ποιος τα σκάει πιο χοντρά;» ή θα απέφευγαν αν τοποθετηθούν σε ένα ζήτημα που απασχολεί τον δημόσιο διάλογο σκεπτόμενοι «ώχου… δεν βαριέσαι μωρέ, που να μπλέκω τώρα;», εκείνος δεν δίστασε να το κάνει. Αυτό το θάρρος, κάνει τους επαναστάτες να διαφέρουν από αυτούς που έχουν συμβιβαστεί με τα κοινωνικά «πρέπει».

Γιατί ακόμα και αν ο ίδιος ο Μπακασέτας δεν έχει καταλήξει ακόμα σε έναν εννιαίο αξιακό και ιδεολογικό κώδικα που θα τον εκφράζει απόλυτα, εκείνος ψάχνει ακατάπαυστα να βρει τον δρόμο που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη του εαυτού του. «Όταν κατάλαβα ότι πραγματικά αποτελώ πρότυπο για τα παιδιά, μπήκα στη διαδικασία να βελτιώσω τον εαυτό μου, να ψαχτώ ακόμα περισσότερο, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά γενικά για τη ζωή μου», είχε πει συγκεκριμένα σε μια παλιά συνέντευξή του. Σε αυτές ακριβώς τις λέξεις κρύβεται το πνεύμα ενός επαναστατικού νου, που δεν παραμένει φυλακισμένος στους τέσσερις τοίχους, που το «εγώ» του επιβάλλει.

Όλα αυτά είναι που καθιστούν τον Μπακασέτα έναν διαφορετικό αθλητή από τους περισσότερους της εποχής μας. Έναν αληθινό επαναστάτη, για τον οποίο η ανατροπή ξεκινάει από την αλλαγή του ίδιου του εαυτού του. Όπως έλεγε και ο Τσε Γκεβάρα: «Δεν είμαι απελευθερωτής. Δεν υπάρχουν τέτοιοι. Οι άνθρωποι μόνοι τους απελευθερώνουν τους εαυτούς τους» και για να έρθει η προσωπική απελευθέρωση πρέπει να αναζητάς συνεχώς την αυτοβελτίωση.