«Χαστούκι» που μάλλον… το χρειαζόμασταν

Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Το κακό ήταν ότι η ΑΕΚ δεν πήρε έστω τον… πόντο της τιμής έχοντας τόσο χρόνο για ένα ακόμα γκολ, το καλό ήταν ότι το πλήγμα «έσκασε» ακριβώς πριν από το πιο σημαντικό ντέρμπι της σεζόν.

Κακά τα ψέματα, η χθεσινοβραδινή εμφάνιση της Ένωσης στα Γιάννενα μάς γύρισε στη «σκοτεινή» ΑΕΚ της περασμένης τετραετίας. Το πόσο εύκολα ο Δικέφαλος δέχθηκε δύο γκολ και θα μπορούσε να έχει δεχθεί ακόμα περισσότερα από μία ομάδα που φέτος τουλάχιστον θεωρείτο για… «φούντο», είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα προβληματισμού για την πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα από εδώ και στο εξής. Μπορεί να ακυρώσει αυτά που έχουμε δει από τη φετινή ΑΕΚ εδώ και 4 μήνες; Σαφώς και όχι. Μπορεί ωστόσο να μας δώσει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια.

Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι τα 5 μόλις τέρματα που είχαν δεχθεί οι «κιτρινόμαυροι» μέχρι χθες, ήταν αποτέλεσμα αψεγάδιαστης αμυντικής λειτουργίας ή έστω μονάδων υψηλής ποιότητας που είχαν στήσει «τείχος» μπροστά από την εστία του Αθανασιάδη. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Το ότι η ΑΕΚ δέχεται φέτος γκολ με το σταγονόμετρο, οφείλεται ως επί το πλείστον σε αυτό που κάνει από τη μεσαία γραμμή και μπροστά. Στην ασφυκτική πίεση που ασκεί δηλαδή στο αντίπαλο τρίτο, στο ότι «απαγορεύει» το ορθολογικό build-up και φυσικά στη συντριπτική κατοχή που έχει σε κάθε παιχνίδι.

Η βασική τακτική άμυνας χθες, δυστυχώς δεν δούλεψε. Το pressing των μεσοεπιθετικών της ΑΕΚ ήταν εξαιρετικά νωθρό εν συγκρίσει με προηγούμενους αγώνες, ο σαφώς πιο soft μπροστά στον «τεθωρακισμένο» Σιμάνσκι, Γιόνσον, δεν μπορούσε να επιβληθεί στο ανασταλτικό κομμάτι και κατά συνέπεια η άμυνα του Δικεφάλου εκτέθηκε ουκ ολίγες φορές στην κόντρα, κάτι που με εξαίρεση ίσως λίγο τον Μουκουντί που το «πάλεψε», κανείς εκ των αμυντικών της δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Οι δε πολυδιαφημισμένοι Σιντιμπέ και Βίντα ήταν σαν να μην υπήρχαν στο γήπεδο.

Και εκεί ακριβώς υπάρχει ακόμα μια θέση που θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά η ΑΕΚ να ενισχύσει στις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Στο κέντρο της άμυνας. Μουκουντί και Μήτογλου είναι δύο πολύ βαριά κορμιά που όταν η μπάλα παιχτεί χαμηλά και από επιθετικούς που ελίσσονται δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν, ενώ ο σαφώς πιο ελαφρύς Βίντα οδεύοντας στα 34 του, δεν έχει πια την φρεσκάδα και τα αντανακλαστικά που είχε κάποτε. Ο Αλμέιδα χρειάζεται έναν σέντερ μπακ με ευελιξία και ταχύτητα οπωσδήποτε. Χώρια με το τι θα γίνει και μπροστά που η ΑΕΚ ήθελε να «γυρίσει» παιχνίδι και η μόνη ουσιαστική επιλογή που υπήρχε στον πάγκο ήταν ο Φαν Βέερτ.

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η ήττα ήταν σκληρή αλλά ήρθε την κατάλληλη ώρα. Ήταν μια «σφαλιάρα» αφύπνισης ενόψει ενός καθοριστικού ντέρμπι την ερχόμενη Κυριακή, στο οποίο η Ένωση οφείλει να παρουσιαστεί όπως την ξέρουμε φέτος και «μαζεύοντας» τα λάθη που έκανε στα Γιάννενα, να «κατέβει» πιο σοβαρή και πιο συγκεντρωμένη. Εδώ ίσως και να παίζεται το μισό πρωτάθλημα και αν πραγματικά το θέλει, θα πρέπει σε αυτό το ματς να δείξει τη δύναμή της.