Έσβησε… η Ρεμπέτικη Ιστορία

Θλίψη από τον απρόσμενο θάνατο του Παύλου Βασιλείου, του ξεχωριστού αυτού μάγκα που είχε στήσει τη “Ρεμπέτικη Ιστορία” στην Οδό Ιπποκράτους… Από εκεί παρέλασαν τη δεκαετία του ’80 και του ’90 αλλά μέχρι το 2014… όλοι οι μεγάλοι του ρεμπέτικου

Ο αξεπέραστος Σκοπελίτης ρεμπέτης έφυγε σήμερα από καρδιά σκορπίζοντας θλίψη σε όσους είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να τον αγαπήσουμε από κοντά.

Νίκος Αγγελίδης

• Ακολουθεί μεγάλο αφιέρωμα για τον λατρεμένο Παύλο από το tsimoudianews.blogspot.com

Ο Παύλος Βασιλείου ήταν υποστηρικτής του παλιού ρεμπέτικου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σκόπελο τη δεκαετία του “50”. Μια δεκαετία με ανεργία, εξαθλίωση και μετανάστευση. Οταν τρεκλίζοντας η χώρα προσπαθούσε να σταθεί ξανά στα πόδια της.

Η ανάγκη για επιβίωση στέλνει την οικογένεια του από τη Σκόπελο στην Αθήνα. Εκεί ο Παύλος εργάζεται κυρίως σαν οικοδόμος παράλληλα με την φοίτηση του στο σχολείο.

Μέσα από την δουλειά του, μικρό παιδί ακόμα, έρχεται σε επαφή με Σκοπελίτες οικοδόμους, οι οποίοι τον μυούν κατά κάποιο τρόπο στα ρεμπέτικα ακούσματα.

Όμως έτσι κι αλλιώς από την ηλικία των 5 χρονών ακολουθούσε τον πατέρα του στις εκκλησίες. Κι από τότε άρχισε σιγά – σιγά να ψέλνει. Το «μικρόβιο» της μουσικής είχε μπεί ήδη στο στο αίμα του.

Το γεγονός όμως που έπαιξε σημαντικό και καταληκτικό ρόλο στην απόφαση του να ασχοληθεί με το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν η επίσκεψή του, νεαρός ακόμα, στο κέντρο που εμφανιζόταν ο Βασίλης Τσιτσάνης… «Αυτό ήταν….» θα αναφέρει αργότερα χαρακτηριστικά.

Τα επόμενα χρόνια αποφασίζει να μοιράσει τους χειμώνες και τα καλοκαίρια του ανάμεσα στην οικοδομή, την εφήμερη δουλειά του για «τα προς το ζην» όπως ο ίδιος έλεγε, και της μουσικής, όπως κι αυτό άλλωστε απέδειξε ο χρόνος. Τον μεγάλο του έρωτα “Το ρεμπέτικο τραγούδι”.

Έτσι τα καλοκαίρια όταν γυρίζει στη Σκόπελο τη δεκαετία του 70, μοιράζει τις διακοπές του ανάμεσα στο καϊκι του που πάει για ψάρεμα και στο παλκοσένικο, στο κέντρο του κουμπάρου Μήτσου, τα «Δειλινά».

Εκεί μαζί με το παιδικό του φίλο το Γιώργο Ξηντάρη κι άλλους ντόπιους καλλιτέχνες, μεταλαμπαδεύουν την κουλτούρα του ρεμπέτικου.

Το χειμώνα επιστρέφοντας και ζώντας μόνιμα στην Αθήνα, γνωρίζει όλους του θρύλους του ρεμπέτικου τραγουδιού….Ο δρόμος πιά είχε γι’αυτόν χαραχτεί.

Στις αρχές του 1980 παίζοντας ερασιτεχνικά μπουζούκι και τραγουδώντας για τους φίλους του σε ταβερνάκια, ωριμάζει μέσα του η ιδέα να πραγματοποιήσει, την μεγάλη του επιθυμία. Ενα δικό του χώρο, στο οποίο θα ακούγονται μόνο αυθεντικά, ρεμπέτικα τραγούδια.

Και πράγματι το 1981 σ’ένα νεοκλασικό σπίτι της οδού Ιπποκράτους μαζί με τον Γιώργο Ξηντάρη δημιούργησαν την «Ρεμπέτικη Ιστορία».

Ισως η χρονιά αυτή να ήταν τελικά πολύ μοιραία για τους δυο τότε νεαρούς φίλους αφού λίγες μέρες μετά το άνοιγμα του μαγαζιού έγινε ο μεγάλος σεισμός στην Αθήνα το Φλεβάρη του 81.

Στη κατάμεστη “Ρεμπέτικη Ιστορια” αν και ημέρα Τρίτη λίγο πρίν τις 11 κι ενώ οι περισσότεροι Αθηναίοι έβλεπαν τότε στην ΕΡΤ το «Φως του Αυγερινού», ο πανικός που επικράτησε στο μαγαζί ήταν μόνο αυτός από τα ρεμπέτικα τραγούδια….. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα….!!!

Με το πέρασμα του χρόνου αυτός ο μουσικός χώρος χαρακτηρίζεται πλέον ιστορικός, καθώς από την αρχή έγινε στέκι για μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου τραγουδιού, όπως η Σωτηρία Μπέλου, που ακόμα υπάρχει κρεμασμένη στο τοίχο η φωτογραφία της με την προσωπική της αφιέρωση στον φίλο της ρεμπέτη Παύλο Βασιλείου.

Ο Φώτης Μεσθεναίος, ο σκηνοθέτης της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειρά του “Μινόρε της αυγής” που μετά τα γυρίσματα της σειράς του Μινόρε έκλεινε όλα τα τραπέζια στη “Ρεμπέτικη Ιστορία” με τους συνεργάτες του για ν’ακούσει τ’αυθεντικά ρεμπέτικα…

Έτσι κι αλλιώς ο χώρος και η μουσική σε ταξίδευε στα παλιά αυθεντικά ρεμπέτικα. Ένα μαγαζί σταθμός στο κέντρο της Αθήνας του 80 στην ιστορία των πρώτων ρεμπετάδικων.

Για σχεδόν 40 χρόνια, η “Ρεμπέτικη Ιστορία” συνέβαλλε στην αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού, δημιουργώντας αυθεντικά βραδινά σκηνικά που σε ταξίδευαν πίσω στα πιο παλιά αστέρια της ρεμπέτικης εποχής…!!

“Tradition Heard: Episode 1” ένα σύντομο βίντεο για την “Ρεμπέτικη Ιστορία” από τον σκηνοθέτη της Νέας Υόρκης Ορέστη Τσονόπουλο.

Ο Παύλος τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Σκόπελο. Η κόρη του Χρυσάνθη Βασιλείου παίζει πιάνο, βιολί και μπουζούκι. Από ότι λέει κι ο ίδιος είναι πολύ καλύτερη απ’αυτόν στο μπουζούκι ίσως και στο τραγούδι…..

«Έκλεισα τον κύκλο μου με την μουσική, ξεκουράζομαι τώρα, έχω ένα καΐκι, αυτό που είχα πάντα και πάω για ψάρεμα» λέει….

Ο,τι όμως και να λέει…και άστον να λέει…. το ρεμπέτικο τραγούδι για τον Παύλο μπορεί να είχε γι’αυτόν αρχή από τότε που ένοιωσε το κόσμο αλλά δεν θα χει τέλος ποτέ!!
ΣΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΜΑΣ ΟΙ “ΓΚΙΟΥΖΕΛ ΧΑΝΟΥΜ”…. Chrysanthi Vasileiou, Ellina Gerakiti ΚΑΙ Άρτεμις Ντ., ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΛΙΜΟΥ, “ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ” ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΡΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ……ΑΛΛΑ EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ……

Ο Αμανές στην Ελλάδα

Μουσικά, οι Αμανέδες έχουν δική τους τεχνοτροπία με υψηλόφωνη, βαριά και βαθιά μολπή (τραγουδιστική απόδοση) που σύρει επί μακρόν σε ένταση και ποικιλία τους ήχους των λέξεων προσδίδοντας έτσι ανατολίτικο πάθος απροσμέτρητης αισθηματικότητας (κοινώς «νταλκά»).

Ο Ελληνικός λαός αναγνώρισε στο είδος αυτό όχι μόνο τη Βυζαντινή συνέχεια αλλά και την απαρχή των ασμάτων των αρχαίων ραψωδών που με την ίδια ακριβώς φόρτιση ξεκίναγαν την απαγγελία των Ομηρικών περικοπών στα διάφορα συμπόσια, με αποτέλεσμα οι Έλληνες αμανετζήδες να δημιουργήσουν ένα ελαφρύτερο είδος αμανέ, λιγότερο βαρύ και μονότονο και περισσότερο ευπρεπές και εύηχο αντικαθιστώντας το κλαυθμηρό ύφος με υμνωδικά στοιχεία.

Αν και το είδος αυτό απαντιώταν στον ελληνικό χώρο από παλαιότερα, το 1877 φαίνεται πως άρχισε ν΄ απασχολεί τους τότε συνθέτες και στιχουργούς.

Η πρώτη ηχογράφηση αμανέδων έγινε το 1906, στην Αθήνα, και περίπου τον ίδιο χρόνο και στην Κωνσταντινούπολη.

Πρώτοι αμανετζήδες φέρονται ο Καρίπης (που το πραγματικό του επίθετο ήταν Καριπόπουλος) και ο Μιχάλης ο επονομαζόμενος “Νταλκάς” από τους πολλούς νταλκάδες, σεβντάδες και σεκλέτια που παρουσίαζαν τα τραγούδια του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 7 Νοεμβρίου του 1934 το Κεμαλικό καθεστώς στη Τουρκία απαγόρευσε αυτό το είδος του τραγουδιού σε ολη τη τουρκική επικράτεια με τη δικαιολογία ότι ήταν συνυφασμένο με τους Έλληνες και την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τρία χρόνια μετά το 1937 το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά με ιδιαίτερη διάταξη απαγορεύει το είδος αυτό σε όλη την ελληνική επικράτεια θεωρούμενο ως καθαρό είδος τουρκικού τραγουδιού. Έτσι επίσημα το είδος αυτό εξωβελίστηκε και από τις δύο Χώρες!

Ο Αμανές του Παύλου

Ο Παύλος Βασιλείου διατηρεί ένα τεράστιο ρεπερτόριο τραγουδιών και έχει κατακτήσει τη σύνθετη τέχνη των αυτοσχεδιαστικών αμανέδων.

Οι βυζαντινοί ύμνοι αποτελούν κεντρική επιρροή στο φωνητικό του στυλ, καθώς ο Βασιλείου έλαβε τη φωνητική του κατάρτιση ως chanter στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία.

Το 2013 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν με τον τίτλο «King – Chavez, ParksVisiting Professorship», για την συμβολή του στην ποικιλομορφία της κοινωνικής και πολιτιστικής εξέλιξης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Τιμήθηκε επίσης με Βραβείο, το οποίο αποτελεί το δεύτερο που πήρε μουσικός από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (Το πρώτο παρέλαβε η Nina Simone).

O Παύλος έχει τη φωνή των πρώτων αυθεντικών ερμηνευτών.Τραγουδάει απλά και με πάθος τα τραγούδια. Πολλά τραγούδια μέσα στο χρόνο… Ίσως και να έχει το μεγαλύτερο ρεπερτόριο απ’όλους τους σύγχρονους ερμηνευτές του είδους του στα μαγαζιά της Αθήνας.”Το τραγούδι του, βασίζεται σε έντονα αλλά προσεκτικά ελεγχόμενα συναισθήματα. Ζει και αναπνέει την κληρονομιά του ρεμπέτικου”.
(Dr. Artemis Leontis, Νεοελληνικές Σπουδές, Πανεπιστημίου Μίσιγκαν)

Ο Παύλος Βασιλείου και η μπάντα “Ρεμπέτικα Ιστορία” εκτελούν αυτοσχέδιo αμανέ

ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – Η ΟΜΑΔΑ

Το όνομα σημαίνει “Ιστορία του Ρεμπέτικου” και είναι ένα κορυφαίο ελληνικό παραδοσιακό μουσικό συγκρότημα που ειδικεύεται στην πολύ παλιά ρεμπέτικη σκηνή.

Τα Ρεμπέτικα είναι ένα από τα παλαιότερα είδη του ελληνικού αστικού λαϊκού τραγουδιού. Συχνά χαρακτηρίζονται ως “τα μπλουζ της Ελλάδας”.

Η ρεμπέτικη μουσική εκφράζει τις χαρές και τις κακουχίες της καθημερινής ζωής, συμπεριλαμβανομένων των θεμάτων της αγάπης, του πόνου του χωρισμού και της ανείπωτης φτώχειας.

Κάποιες φορές, η μουσική λογοκρινόταν και οι μουσικοί περιθωριοπόντουσταν. Μερικές φορές οι ίδιοι αυτοί οι εραστές της, λατρεύονταν σαν τη μεγαλύτερη έκφραση της ελληνικής μουσικής και του πολιτισμού.

Ρεμπέτες μουσικοί, όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Βασίλης Τσιτσάνης, άλλαξαν την ιστορία της ελληνικής λαϊκής μουσικής με τραγούδια όπως
“Τα ματόκλαδά σου λάμπουν”, άκρως ερωτικό τραγούδι με έντονο ερωτισμό και απέναντι “Η Συννεφιασμένη Κυριακή” βιωματικό τραγούδι από τις μαύρες εικόνες της ζωής …

Και τα δύο, άν και τόσο διαφορετικά, με το ίδιο έντονο συναίσθημα, ρεαλισμό και λεπτή μουσικότητα.

Η ομάδα διατηρεί ένα εξαιρετικό ρεπερτόριο που περιλαμβάνει δημοφιλή ρεμπέτικα τραγούδια όπως το “Συννεφιασμένη Κυριακή” και λίγα γνωστά πετράδια όπως “Η ορφάνια”.

Οι μουσικοί συνδυάζουν εκπληκτική μουσική με τεχνική ακρίβεια, συναισθηματική ένταση και λεπτή ευαισθησία. Λίγοι μουσικοί καταγράφουν το στυλ και την πολυπλοκότητα των πρώτων ηχογραφήσεων όπως η Ρεμπέτικη Ιστορία του Παύλου Βασιλείου.

Δεν είναι περίεργο άλλωστε γιά τον άνθρωπο και ρεμπέτη Παύλο να τραβήξει το σχοινί μέχρι εκεί που ο ίδιος νομίζει, για να φτάσει τους στόχους της ομάδας του,έτσι για να συναντήσει τα ινδάλματά του και να τα περάσει με τη σειρά του στους συνεργάτες του…

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Το 2009 η γνωριμία του Παύλου Βασιλείου με την επίκουρο καθηγήτρια εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόϊς του Σπρίνγκφιλντ, ανοίγει ένα νέο κύκλο συνεργασίας με πολλές διαλέξεις.

Συνέντευξη με τον Παύλο Βασιλείου και την Δρ. Γωνιά Σταμάτη για την “Ρεμπέτικη Ιστορία” με τη Βίκυ Φλέσσα στην εκπομπή Στά Ακρα στο ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι EΡΤ το 2015.

Εδωσε συναυλίες στην Αμέρικη, Αγγλία, Φιλανδία, Γερμανία, Κων/πουλη κ.α

Τον Φεβρουάριο του 2015 παρουσιάζεται στην τηλεοπτική εκπομπή της Βίκυς Φλέσσα στα Άκρα με θέμα « Η ιστορία του ρεμπέτικου Τραγουδιού»

Το συγκρότημα “Ρεμπέτικη Ιστορία” εκτελεί τακτικές συναυλίες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

O Παύλος Βασιλείου με το γνωστό τζαζίστα τον Hoagy Carmichael στο Πανεπιστίμιο του Ινδιάνα στο Μπλούμινγτον, Ινδιάνα

Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν διαλέξεις και ρεσιτάλ σε πανεπιστήμια και σχολεία.

Συναυλίες και χορούς σε εκκλησίες, μουσεία και πολιτιστικά κέντρα.

Πρίν από κάθε συναυλία γίνεται εκπαιδευτική ομιλία του εθνομουσικολόγου Δρ. Γιώνα Σταμάτη, Επίκουρου Καθηγητή Εθνομουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, Σπρίνγκφιλντ. επικοινωνίας.

” Η Ρεμπέτικη ιστορία είναι ένας πολιτιστικός θησαυρός που παράγει ρεμπέτικες παραστάσεις που ακούγονται μόνο στις πρώτες ηχογραφήσεις, η μουσική τους είναι ασυναγώνιστη, παρέχοντας το τέλειο φωνητικό σκηνικό – τις κυρτές μονόδρομες μελωδίες, που κοσμούν τον ρυθμό οδήγησης, ο Παύλος Βασιλείου δεν ερμημεύει απλά τα ρεμπέτικα τραγούδια, οι παραστάσεις του προσφέρουν μια μουσική εμπειρία τόσο ελκυστική ώστε να μεταφέρεται κανείς μέσα απο το χρόνο και το διάστημα με την αναζήτησ συναισθηματικής έντασης”
Dr. Υοna Stamatis, Εθνομουσικολόγος, Πανεπιστήμιο του Ιλινόις Σπρίνγκφιλντ.

Το μαγαζί “Ρεμπέτικη Ιστορία” έκλεισε το Πάσχα του 2014 αφήνοντας πίσω του όχι μόνο τη μεγάλη συνέχεια των ιερών τεράτων του αυθεντικού ρεμπέτικου τραγουδιού αλλά χαρές, λύπες και χωρισμούς ζευγαριών και φίλων μιας Ελλάδας της μεταπολίτευσης.

Κι όλες αυτές οι αναμνήσεις κρεμασμένες στους άδειους τοίχους της να τη στοιχειώνουν με γέλια δάκρυα και τραγούδια…

Καλημέρα Παύλο η ρεμπέτικη ιστορία υπάρχει ακόμα;
11 ΜΑΪΟΥ 7:16 Μ.Μ.

Κλειστό Δήμητρα από το Πάσχα του 2014 συνταξιούχος πλέον χαχαχα

Συνταξιούχος δεν θα το έλεγα Παύλο…όλα μέσα στη καρδιά μας βρίσκονται και υπάρχουν !!!!

Πηγή: tsimoudianews.blogspot.com

* Τον Παύλο Βασιλείου αποχαιρετά με συγκίνηση και η ΚΟΒ Σκοπέλου του ΚΚΕ

Η ΚΟΒ Σκοπέλου του ΚΚΕ αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον συναγωνιστή Παύλο Βασιλείου, ο οποίος έφυγε από κοντά μας ξαφνικά.
«Γόνος εργατικής οικογένειας, ο Παύλος από μικρός βίωσε τα βάσανα της βιοπάλης, μέσα από την οποία ήρθε σε επαφή με τη μεγάλη του αγάπη, το Ρεμπέτικο. Λιτός, επίμονος, αεικίνητος, καταξιώνεται με τις ερμηνείες του προσφέροντας πραγματική ψυχαγωγία σε όσους τυχερούς τον απόλαυσαν στη μακρά διαδρομή της «Ρεμπέτικης Ιστορίας», ενός χώρου που δημιούργησε και σφράγισε με την παρουσία του. Δίνει διαλέξεις – συναυλίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, όπου αποσπά διακρίσεις σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Παράλληλα, με κάθε ευκαιρία, είναι κοντά στους αγώνες του λαϊκού κινήματος, ενώ ανταποκρινόταν με συνέπεια σε κάθε κάλεσμα μαζικών φορέων από τον χώρο του Πολιτισμού. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα δραστηριοποιήθηκε έντονα στο Παράρτημα Συνταξιούχων της Σκοπέλου και ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του, συμβάλλοντας στην πάλη ώστε οι απόμαχοι της δουλειάς να έχουν μια ζωή με δικαιώματα.

Ο Παύλος Βασιλείου κληροδοτεί στα παιδιά του, την κόρη του που συνεχίζει στα χνάρια του με αξιοσημείωτες μουσικές σπουδές και το γιο του, φοιτητή του Πολυτεχνείου, πλούσιες περγαμηνές, κτήμα κοινό και όλων των Σκοπελιτών. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και σε όλους τους οικείους του. Η μνήμη του θα μας συντροφεύει στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε…

Καλό ταξίδι, Παύλο!» σημειώνει η ΚΟΒ Σκοπέλου.

* Και η διοίκηση του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Μαγνησίας και το Παράρτημα του Συλλόγου στη Σκόπελο εκφράζουν τη θλίψη τους για τον πρόωρο θάνατο του συναγωνιστή Παύλου Βασιλείου, που ήταν μέλος Διοικούσας Επιτροπής του παραρτήματος.

Σε ανακοίνωσή του σημειώνει:

«Τα λόγια είναι φτωχά και λίγα, για να περιγράψεις έναν τέτοιο άνθρωπο, που σε όλη του τη ζωή συμμετείχε ενεργά σε λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες, που πρωτοστάτησε στην οργάνωση, στη συσπείρωση των συνταξιούχων, για τα καθημερινά προβλήματα, για τα κοινωνικά δικαιώματα, ενάντια στις περικοπές στα μεροκάματα και στη σύνταξη, για την υπεράσπιση της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ο συναγωνιστής μας Βασίλης Παύλου, όπως είναι γνωστό, παράλληλα με την αγωνιστική – διεκδικητική στάση που τον χαρακτήριζε, είχε και τεράστια πολιτιστική προσφορά στη στήριξη και προβολή των αξίων του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ήταν ένας από τους ιδρυτές του ιστορικού κέντρου ρεμπέτικης μουσικής “Ρεμπέτικη Ιστορία” στην Αθήνα, που λειτουργεί εδώ και 35 χρόνια. Γι’ αυτήν του την προσφορά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν με τον τίτλο “King – Chavez, Parks Visiting Professorship”.

Η Διοίκηση του Συλλόγου και η Διοικούσα Επιτροπή του Παραρτήματος Σκοπέλου εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη για τον αιφνίδιο θάνατο στην οικογένεια και στους συγγενείς του Βασίλη Παύλου, που πάλευε την αδικία με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο και έζησε με το όραμα μιας κοινωνίας πραγματικά ανθρώπινης».