EDITORIALS
Τιμητές του βασιλιά στο όνομα της… δημοκρατίας
Από φιλελεύθερους δημοκράτες και δεξιούς πατριώτες μέχρι νοσταλγούς της χούντας και true βασιλόφρονες, υπάρχει μια συσπείρωση και ένα πάνδημο αίτημα για ταφή του Γλύξμπουργκ με τιμές αρχηγού κράτους.
Ευτυχώς με το κράτος αυτό έχουμε τελειώσει περίπου μισό αιώνα. Αλλά δεν το έχουν χωνέψει ακόμη φαίνεται. Και η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις την αξιά των Ιουλιανών, του Πολυτεχνείου, της εργατικής μεταπολίτευσης.
Το βασιλικό στέμμα δεν ήταν τίποτε άλλο από το συνεκτικό δεσμό της εγχώριας δεξιάς σε όλες τις εκφάνσεις της. Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν η απάντηση στην κρίση του στέμματος να τιθασεύσει την άνοδο της Αριστεράς.
Όσοι σήμερα με δημοκρατική επίφαση απαιτούν η κηδεία του έκπτωτου βασιλιά να γίνει δημοσία δαπάνη, γιατί τάχα είναι σύγχρονοι δημοκράτες που έχουν αφήσει το παρελθόν πίσω τους και έχουν κλείσει μέσα τους οι πληγές της ματωμένης δημοκρατίας, ψεύδονται οικτρά.
Είναι οι πιο ένθερμοι νοσταλγοί μιας δημοκρατίας εστεμμένης και κουτσουρεμένης. Μιας δημοκρατίας που προσκηνάει στέμματα και πρωτόκολλα, αλλά φυλακίζει και σκοτώνει όσους τα περιφρονούν. Μιας δημοκρατίας Γλύξμπουργκ δηλαδή.
Δεν είναι κακό να το παραδεχτούν. Κάνει μπαμ από εδώ μέχρι το Τατόι…
Νικόλας Κολυτάς
Continue Reading