Gracias por todo!

Τι να πρωτοθυμηθούμε μαζί σου Ματίας…

Ότι παρέλαβες ένα σκορποχώρι της πέμπτης θέσης και ούτε ένα χρόνο μετά πήρες νταμπλ με διαστημικό ποδόσφαιρο;

Ότι απογείωσες παίκτες όπως ο Λιβάι Γκαρσία, ο Αραούχο, ο Τσούμπερ, ο Άμραμπατ, ο Μάνταλος;

Ότι χωρίς εσένα δεν θα βλέπαμε ποτέ τον παιχταρά Ορμπελίν Πινέδα στην ΑΕΚ;

Ότι έχτισες μια ομάδα άτρωτη, με επιθετικό ποδόσφαιρο και ψηλό pressing που έσπευσαν όλοι να το μιμηθούν;

Ότι μίλησες δημόσια για την τιμή της φανέλας και τη μάχη που πρέπει να δίνουν οι ποδοσφαιριστές για αυτήν;

Ότι έθεσες δημόσια ζητήματα ψυχικής υγείας στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου;

Οτι ποτέ στις δηλώσεις σου δεν ξέχναγες τους εργαζόμενους και όλο το προσωπικό της ομάδας;

Ότι με το βιβλίο σου μας άνοιξες την ψυχή σου και μας μίλησες από τα θέματα αλκοολισμού μέχρι την προσωπική σχέση που είχες με τον Ντιέγκο Μαραντόνα;

Ότι δήλωσες ότι η νίκη απέναντι στα ναζίδια της Ντιναμό ήταν αφιερωμένη στο Μιχάλη και ύψωσες ψηλά τη φανέλα με το όνομά του;

Ότι έχτισες μια ΑΕΚ που κοίταξε στα μάτια ευρωπαϊκά μεγαθήρια και πέτυχε μέχρι και διπλό μέσα στο Μπράιτον;

Ότι πέρυσι έχασες ένα πρωτάθλημα στην κόψη του ξυραφιού κάνοντας δύο σερί χρονιές πρωταθλητισμό;

Είναι πολλά Ματίας… Τα φετινά δεν τα πιάνω… Μεγάλη συζήτηση για τα τι και πως… Ίσως κάποτε μιλήσεις…

Δικαίως κατατάσσεσαι ανάμεσα στους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ της ιστορίας της ΑΕΚ.

Όχι τόσο γιατί έβαλες στην τροπαιοθήκη της δύο τίτλους.

Όσο γιατί δέθηκες πολύ δυνατά με τη ρίζα, με την κουλτούρα, με το συναίσθημα του ΑΕΚτζή.

Αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου που τόσο αγαπάς…

Ένας άνθρωπος από την άλλη άκρη της γης, ένιωσε πιο ΑΕΚ από πολλούς ξυπνητζήδες των πληκτρολογίων.

Σε αγαπάμε και θα είσαι πάντα ένας από εμάς.

Gracias por todo!