H αναγέννηση του Δικεφάλου

Ένα δικέφαλο αετό,
εις τα γκρεμνά ερίξαν
και πίστεψαν πως έσβησε
απ’ του ντουνιά το χάρτη!

Αιμορραγεί δικέφαλος
και δύσκολ’ αναπνέει
με τις φτερούγες προσπαθεί
να ορθώσει το κορμί του
μη δούνε ότι έπεσε… χαρά να μην τους δώσει!

Πατά γερά τα πόδια του
και απλώνει τα φτερά του
παίρνει βαθιά αναπνοή
να περπατήσει προσπαθεί
αλλά παραπατάει
με τα φτερά κολοσυρτά
μα το κεφάλι έχει ψηλά

Πονά και δε τ’ ομολογά,
…αυτό είναι η ΑΕΚ!

Ούτε λεπτό δε λύγισε!
Ταπείνωση; …ΚΑΜΙΑ!

Τον πόνο εμηδένισε
και τα φτερά του επρόβαρε,
να δει αν τον στοιχάνε!

Χρόνο δεν έχασε στιγμή… η ΙΣΤΟΡΙΑ τον καλεί!

Κοιτά ψηλά τον ουρανό, με βλέμμα πίστης στο Θεό
και με ατσάλινη ψυχή,
παίρνει γερή αναπνοή και Του φωνάζει από καρδιάς:
«ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ»!

«ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΑΚΟΜΑ Η ΩΡΑ ΜΟΥ»
μπορεί και να μην έρθει,
ο αετός πετά ψηλά,
ακόμα και όταν πέφτει!

Και τότε απλώνει τα φτερά
και τα τινάζει δυνατά
ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ… ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ…

Και αρχίζει να πετά ψηλά
Προορισμός; ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ…
στον κόσμο του την ΑΕΚ!

Εκεί που νοιώθει σπίτι του,
εκεί που παίρνει αγάπη,
εκεί που θυσιάζονται,
όλοι για τ’ όνομά του!

Μαζί του… ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΙ
μαζί του… ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ
εκείνοι που υποκλίνονται
στου ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ ΙΔΕΑ