Η δική μας ΑΕΚ δεν χάνει ποτέ!

Μια ακόμη ποδοσφαιρική χρονιά τελείωσε. Τελείωσε μ’ έναν τρόπο για την ΑΕΚ που κανένας μας δεν ήθελε. Η απώλεια ενός δεύτερου συνεχόμενου τελικού κυπέλλου και μάλιστα από τον ίδιο αντίπαλο είναι ένα γεγονός που δεν άρεσε σε κανέναν μας. Ευτυχώς φέτος ο Παοκ, μας κέρδισε με το σπαθί του και όχι με την σφυρίχτρα. Αν μη τι άλλο αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο διάστημα του 90λέπτου δημιούργησε περισσότερες ευκαιρίες και ευτύχησε να ανοίξει το σκορ με απευθείας εκτέλεση φαουλ νικώντας τον ηρωικό Μπάρκα που πρόβαλλε μέχρι εκείνη την στιγμή σθεναρή αντίσταση. Το δεύτερο γκολ ήρθε αφού όλη η Ένωση ήταν μπροστά και πίεζε για την ισοφάριση. Χάθηκε το κύπελλο χάθηκε και μια μοναδική ευκαιρία να πανηγυρίσουμε το νταμπλ μετά από 40 ολόκληρα χρόνια.

Ωστόσο αυτό που δεν θα πρέπει να μας στεναχωρεί καθόλου είναι το τι διαδραματίστηκε κατά την λήξη του τελικού και κατά την απονομή των παικτών του Παοκ. Βλέποντας πράγματα που θα ζήλευαν και οι Μάου – Μάου, σκέφτηκα πως καλύτερα που γίνονται κάποια πράγματα έτσι. Ο Λουτσέσκου έδειχνε στον Μανόλο Χιμένεθ τα γεννητικά του όργανα και ο Μακ ο οποίος προ διετίας έφτυνε διαιτητές μέσα στη Τούμπα φορούσε μπλουζάκι ” Έχετε καλή ομάδα δικηγόρων αλλά είστε κακοί στο χορτάρι”. Από την άλλη ο Αντελίνο Βιερίνια ένας παίκτης που υποτίθεται ότι έχει κλέψει λίγο από την γερμανική νοοτροπία καθώς αγωνίζονταν για κάποια χρόνια στη Bundesliga, το μόνο που είχε να πει στις κάμερες ήταν ότι του έκλεψαν το πρωτάθλημα και να κατηγορήσει τον Σιμόες και τον Βράνιες. Ωραία νοοτροπία θύμισε κάτι από χωριό και γραφικότητα. Ο αμόλυντος και άσπιλος κύριος Βιερίνια.. Φυσικά υπήρξαν και άλλοι ποδοσφαιριστές του Παοκ που προέβησαν σε ανάλογες συμπεριφορές αλλά θα χάσω και άλλο χρόνο και δεν μ αρέσει. Αποκορύφωμα ήταν τα εορταστικά μπλουζάκια που έγραφαν πάνω την λέξη ”double”. Έτσι όλοι οι υγιείς Έλληνες φίλαθλοι συνειδητοποίησαν για πολλοστή φορά την φετινή χρονιά το ποιόν αυτού του συλλόγου, που μετράει 10 πρωταθλήματα και 9 κύπελλα λιγότερα από το χθεσινό αντίπαλο, χωρίς να έχει επίσης συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πως να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα.

Παρακολουθώντας όλα αυτά αισθάνθηκα για ακόμη μια φορά περήφανος για την ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα φέτος κατάφερε να πάρει πίσω το πρωτάθλημα που είναι και το πιο σημαντικό, αποκλείστηκε ΑΉΤΤΗΤΗ  από την Ευρώπη, έπαιξε 52 αγώνες όλη τη χρονιά και απέδειξε σ’ αυτούς που έχουν τις οσμές από το ποδόσφαιρο ποια είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα για την φετινή σεζόν. Για τον Παοκ και τις ψευδαισθήσεις του η ιστορία λέει ότι έμεινε έξω από την Ευρώπη πολύ νωρίς χάνοντας από την Έστερσουντ, αγωνίστηκε 10 ματς λιγότερα από την πρωταθλήτρια, που αν αναλογιστεί κανείς την διαδικασία που έχει ένα παιχνίδι ξέρει ότι 10 παιχνίδια λιγότερα δεν είναι αμελητέο ποσό. Όσο για τα περί χάρτινου που αρέσκονται να λένε, θυμίζουν εκείνα τα ανέκδοτα που λέγαμε με τους συμμαθητές μας, στη γαλαρία ενός λεωφορείου κατά την διάρκεια μια σχολικής εκδρομής!

Όσον αφορά τώρα τα αρνητικά σχόλια προς την ομάδα και τον προπονητή για το χθεσινό παιχνίδι, θέλω να πιστεύω πως έγιναν εν βρασμό ψυχής. Νομίζω πως μετά απ’ αυτά τα επιτεύγματα που ανέφερα και αυτά που θα προσθέσω αμέσως τώρα όπως, 2 ήττες στο πρωτάθλημα, καμία ήττα σε ντέρμπι, σοβαροί τραυματισμοί σε καίριους παίκτες και 12 γκολ παθητικό, είναι δύσκολο να εξαπολύσεις κατηγορίες εις βάρος των ανθρώπων της ομάδας. Παράπονα ναι. Αλλά όχι μομφές. Χωρίς να θέλω να το παίξω προπονητής και να υποθέσω τι θα γινόταν αν , εγώ χθες θα ήθελα να δω Λαμπρόπουλο αντι Τσιγκρίνσκι, Γκάλο αντι για Χούλτ και ίσως Μοράν αντί για Γαλανόπουλο. Αλλά εννοείται πως ο Μανόλο Χιμένεθ για να επέλεξε αυτούς κάτι παραπάνω είδε απ’ όλους εμάς.

Η ΑΕΚ φέτος ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Δε το λέω εγώ. Το παραδέχθηκαν όλοι οι προπονητές της Super League αλλά φυσικά και η πλειοψηφία των παιχτών. Για το τι λέγεται στην συμπρωτεύουσα ταιριάζει η ρήση: ”Άσε τον τρελό στην τρέλα του”. Είχα την τύχη να είμαι πολύ κοντά φέτος στην ομάδα  και να παρακολουθώ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια των παιδιών . Η κούραση χθες ήταν εμφανής. Αλλά ένα κακό ματς δε μπορεί να διαγράψει από την μνήμη μου τα πανηγύρια στις ανατροπές, στις προκρίσεις στην Ευρώπη, την γεμάτη με κόσμο Ν. Φιλαδέλφεια αλλά πάνω απ΄ όλα την ανωτερότητα αυτής της ομάδας σε θέματα που μόλυναν και άλλο το δύσμοιρο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Κλείνοντας λοιπόν το μόνο που έχω να πω είναι ένα τεράστιο ”Ευχαριστώ” στο Μανόλο Χιμένεθ και στους παίκτες του, που με κάνανε να ανυπομονώ για την Κυριακή, που με βάλανε στην διαδικασία να παίρνω τρένα και αεροπλάνα για να βλέπω την ομάδα από κοντά και γιατί μ’ έκαναν να αισθανθώ περήφανος και να δακρύσω  από χαρά. Η δικιά μου ΑΕΚ δεν έχασε ποτέ!

Θανάσης Παρασχούδης