Η πλασματική διαφορά που δυστυχώς όμως, έδωσε δικαιώματα…

Η ΑΕΚ δεν εμφανίστηκε ποτέ στον τελικό του Κυπέλλου και το «πλήρωσε», κυρίως επικοινωνιακά…

Γράφει ο Βασίλης Γούσιος

Δεν είναι λογικό να προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση το αγωνιστικό «ναυάγιο» του συνόλου των παικτών της ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Εκτός και αν κάποιοι δεν έβλεπαν ή προσπαθούσαν να μη δουν ότι η Ένωση εδώ και έναν ολόκληρο μήνα, ύστερα από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, παρέπαιε και «εξατμιζόταν» αγωνιστικά κάθε φορά και πιο γρήγορα αγώνα με τον αγώνα.

Η ήττα στον τελικό και πολύ περισσότερο η αποκαρδιωτική εμφάνιση των κιτρινόμαυρων ήρθε επομένως απολύτως φυσιολογικά, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τους παίκτες του Δικεφάλου για δύο λόγους. Πρώτον και κύριον λόγω του αντιπάλου που βρέθηκε απέναντί τους μετά από όσα συνέβησαν και όσα ειπώθηκαν εκατέρωθεν το προηγούμενο διάστημα και δεύτερον διότι δεν επρόκειτο για ένα αδιάφορο ματς όπως τα προηγούμενα δύο στο πρωτάθλημα. Ήταν ένας τίτλος που μάλιστα θα αποτελούσε εκδίκηση για τον περσινό τελικό που χάθηκε στον Βόλο.

Εννοείται ότι όσα σχόλια από την απέναντι πλευρά προσπαθούν να αποδείξουν με αυτόν τον τρόπο ότι ο ΠΑΟΚ άξιζε το πρωτάθλημα και πως η ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ήταν ακριβώς αυτή που φάνηκε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, στερούνται σοβαρότητας.

Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που ΑΕΚ και ΠΑΟΚ κονταροχτυπήθηκαν στη φετινή σεζόν, αλλά η τρίτη και στα ντέρμπι του πρωταθλήματος τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν φάνηκε, πόσω μάλλον στην πιο πρόσφατη αναμέτρηση της Τούμπας πριν από δύο μήνες που υποτίθεται ότι οι Θεσσαλονικείς θα έπρεπε να «ισοπεδώσουν» την Ένωση προκειμένου να πάρουν το πρωτάθλημα έχοντας ταυτόχρονα και την ψυχολογία στα ύψη ελέω της μεταμεσονύχτιας δικαστικής απόφασης, not to mention τη νίκη της ΑΕΚ στον πρώτο γύρο με 10 παίκτες για μισή ώρα κι ενώ το νικητήριο γκολ επετεύχθη ενόσω υπήρχε αριθμητική ανισορροπία εις βάρος των κιτρινόμαυρων.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ στον τελικό να παρουσιάστηκε κλάσεις ανώτερος από την ΑΕΚ και αυτή είναι η αλήθεια βάσει εικόνας και βάσει ευκαιριών, όμως η διαφορά αυτή είναι πλασματική. Η ΑΕΚ δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο και δικαίως το «πλήρωσε».

Το αρνητικό ωστόσο σε αυτή την υπόθεση δεν ήταν η ήττα και ο δεύτερος συνεχόμενος χαμένος τελικός κόντρα στον ίδιο αντίπαλο, αλλά το γεγονός ότι μοιραία, δόθηκαν δικαιώματα στο τελευταίο ματς της σεζόν. Κάτι για το οποίο θα έπρεπε να έχει προνοήσει η Ένωση αλλά και ο Μανόλο Χιμένεθ ως ηγέτης του συνόλου. Κόπωση, υπερβολική χαλάρωση και… διακοπές απλώς δεν υφίστανται ως δικαιολογίες σε μια τέτοια βραδιά.

Πλέον, αφήνοντας στην άκρη τη μοναδική κακή βραδιά της ΑΕΚ στη σεζόν που ανήκει πια στην ιστορία, δεν υπάρχει χώρος για επανάπαυση. Εκ προοιμίου, η επόμενη χρονιά κρίνεται ακόμα πιο απαιτητική, κυρίως γιατί η Ένωση ως πρωταθλήτρια Ελλάδος καλείται να κάνει αυτό που θεωρείται πραγματικά δύσκολο. Να διατηρηθεί δηλαδή στην κορυφή. Και φυσικά, αυτό οφείλει να κάνει μια ομάδα με το μέγεθος και την ιστορία του Δικεφάλου.