“Μάθημα Αγάπης…”

Η βραδιά στο “Αλαργινό” του Γιάννη έκλεισε με την αγκαλιά της Ελπίδας..
Της το ζήτησα..
Της είπα επί λέξη ότι το είχα “απωθημένο” από μικρός…
Και όσοι ξέρουν…κατάλαβαν…
Ήταν η πιό στοργική αγκαλιά εδώ και καιρό…
Η βραδιά θύμισε ΑΕΚ…
Πολλά θύμισε..
Και εγώ εδώ να με τρώνε οι σκέψεις και οι μνήμες…
Έβαλα μια τάξη στην ζωή μου…
Αλλά η ζωή κάνει παιχνίδια..
Βουλιαγμένη…
“4 Εποχές”…
Λόγω δουλειάς..εδώ και 2 χρόνια έχει γίνει δεύτερο σπίτι μου…
Είναι η μαγική εκείνη ώρα..
Που ο ήλιος παλεύει με το φεγγάρι…
Η θάλασσα έχει ένα φωτεινό μονοπάτι…
Οι σκέψεις – όπως πάντα – με τρώνε…
Και έρχονται όλα ένα..ένα..
Σαν όνειρο..
Κοιτάζω γύρω μου…
“Παράξενες εποχές”…
Μα τόσο σπουδαία η καταιγίδα που έρχεται…
Που όσο περνάει ο καιρός όλα γίνονται πιό ξεκάθαρα…
Όλα αλλάζουν ραγδαία..
Οι ζωές των ανθρώπων..
Και συνήθως…
Όποιος “αλλάζει” πληγώνει…
Και όποιος πληγώνεται…
Αλλάζει..
Έμπλεξα με “ξάδερφους”…
Ο “ξάδερφος” από την Αρμενία..στη γνωστή ρήση περί “Ασφαλέστερου εχθρού..”..
Έβαλε όνομα και επίθετο…
Με όση αγάπη είχα μέσα μου..
Γέμισα ένα USB..
Και “έκλεισα κασελάκι”..
Που έλεγε και μιά ψυχή…
Χωρίς ψυχή..
Για να μην ζήσω να δω να επιβεβαιώνεται ο “χαρακτηρισμός” που έδωσε ο άλλος “ξάδερφος”..
Αυτός δεν ήταν Αρμένης…
Νοτιοαφρικάνος ήτανε…
Μόνο η αγάπη μου είναι ίδια και αδιαπραγμάτευτη..
Και όπως λέει ένας φανατικός ΑΕΚτζής…
“Η Αγάπη πρέπει να είναι αυτόφωτη…Να μην εξαρτάται από το τι “δίνει” ο άλλος…”
Και όσο κι αν ισοπέδωσα την ζωή μου ..για χάρη της…
Μόνο αυτή με κρατάει ζωντανό…
Κι ας “άλλαξε”…
Κι ας με “τρόμαξε”…
Όταν άνοιγε τα μάτια της…
Μπορούσα να δω..
Ένα ταξίδι η ζωή..
Την κοίταζα και έβλεπα τον εαυτό μου..
Και εκεί κατάλαβα την αγάπη μου γι αυτήν…
Και στοργικά την αφήνω να “αλλάξει”..
Και απλά να περιμένω την στιγμή που θα επιστρέψει εκεί που ανήκει…
Δεν “άλλαξα” σύννεφο…
Εκείνη “άλλαξε” ουρανό…
Η ΑΕΚ “άλλαξε”…
Και όσο κι αν με πληγώνει…
Είναι αλήθεια..
Στο Αλαργινό..
Άκουγα με προσοχή τον κ. Φαίδωνα..
Ιστορίες που δεν είχα ζήσει καν..
Μιας ΑΕΚ..μιας άλλης εποχής..
“Ειστε πολύ άτυχοι που δεν προλάβατε τον Νεστορίδη…”
Και αλήθεια λες…
Και αναρωτήθηκα πόσο “άλλαξε” η ΑΕΚ του Νεστορίδη και του Μίμη..από την ΑΕΚ του Θωμά που μεγάλωσα..την ΑΕΚ του Μανωλά..του Ντέμη..του Πέτρου σήμερα…
Πολύ θα τολμούσα να πω..
Στο δημοσιογραφικό “Yes Master..” οχετό που βγάζουν τα non paper…ο “Δάσκαλος” για άλλη μια φορά με αφόπλισε με μια “πατρική ειλικρίνεια” που αποστομώνει..
Και που να πιαστείς..;;
Προγραμματισμός γιούχου…
Πάλι χωρίς βασικές μεταγραφές στην προετοιμασία…
Ο Μάκης ξέμεινε από “καύσιμα”…
Το χαντμπολ κρατιέται από την καύλα του Παπασταμάτη..
Και χαίρεται ο Έκπτωτος…
Μόνο ο Ναός απέμεινε…
Και αυτός βασανιστικά μας αφήνει στην “αναμονή της επιστροφής”…
Αυτή την φορά όμως..είναι χωρίς γυρισμό..
Κοινωνικός ρατσισμός…
Εμβολιασμένοι…
Ανεμβολίαστοι…
Και η ΠΑΕ με ανακοίνωση της συντάχθηκε με την “κρατική νομιμότητα”…
Fight All Forms of Racism..
Λέει το πανό που με τόση περηφάνεια κυματίζει…
Δίνοντας το πολιτικοκοινωνικό του στίγμα…
Πάει κι αυτό…
Χαιρέτησε…
Σταδιακά..
Όλα τα “αναχώματα” της σχέσης της ΑΕΚ με τον “κόσμο” της….
Πέφτουν στο βωμό της “εταιρικής νομιμότητας”…
Χωρίς Διαρκείας…
Στην 35 με βλέπω φέτος ..
Να θυμάμαι τα νιάτα μου…
Βραχνιασμένος…
Εκεί που όσα λάθη κι αν γίνονται…
Δεν χρειάζεσαι “πιστοποιητικό”….
Και όσο αυτή θα απομακρύνεται από μένα…
Στοργικά θα την αγγίξω…
Και θα την αφήσω..
Μένοντας κοντά της…
Μα και τόσο μακριά της..
Περιμένοντας…
Να φτάσει η στιγμή που αναζητήσει αυτό που την κάνει μοναδική…
Να με κοιτάει…
Και να διαβάζει τα μάτια μου…
Τότε μόνο θα καταλάβει…
Ότι αυτό είναι αγάπη….

Μείνετε Ενωμένοι…

Partizanos 21R