EDITORIALS
Με αφορμή την “τύφλωση” του Βασίλη Δημητριάδη
Ο Βασίλης Δημητριάδης ήταν ένας ακόμα αγαπημένος μας, κανείς δε θα ξεχάσει τις κηδείες που έχει κάνει μέσα στο γήπεδο σε οποιαδήποτε αντίπαλο, μικρή ή μεγάλη
Όμως ίσως σε ένα από τα πιο δύσκολα ματς που έδωσε τελευταία, αυτό μπροστά στην αθλητική “δικαιοσύνη” βρέθηκε ακατάλληλος.
Έχει φρίξει όλος κόσμος εντός και εκτός συνόρων, για έναν πρόεδρο ομάδας που με κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες πλάτες μπαίνει στο γήπεδο οπλισμένος για να επιβάλλει τη θέλησή του, αλλά ο Βασίλης, δηλαδή ο Μελισσανίδης δεν είδε κάτι σχετικό. Προφανώς το πιστόλι θα ήταν σοκολατένιο και μπέρδεψε.
Δεν είναι μόνο οι πλάτες που κάνει ο αποτυχημένος μεγαλομέτοχος που θέλει ακόμα να λέγεται πρόεδρος, στο Σαββίδη, με αμφιλεγόμενες πια προεκτάσεις για το βάθος της συνεργασίας τους. Είναι περισσότερο ότι αποδεικνύει ότι μπροστά στις μπίζνες οι σύλλογοί μας θα γίνονται πολύχρωμα κουρελόπανα, όπως και τα χαρτονομίσματα που ανταλλάσσουν στις δουλίτσες τους.
Ο Βασίλης, υπάλληλος, και πάντα με μια αντικειμενική δυσκολία στους καιρούς μας να είσαι ακέραιος που έχουν τέτοιοι τύποι, τυφλώθηκε.
Στους καιρούς της σαπίλας των ομάδων της αγοράς μόνο Μπάρλος μπορείς να είσαι. Τίποτε άλλο. Αλλιώς κάντε στην άκρη.