ΝτεΠέ, ένας οπαδός θρύλος με καρδιά Ενωσίτη!

Πόσες ομάδες γνωρίζετε που έχουν δώσει το όνομα ενός φίλου της ομάδας σε κερκίδα του γηπέδου τους; Η Μαρσέιγ το έκανε

Ο λόγος για τον Πατρίς ντε Περετί ή αλλιώς «ΝτεΠέ» (Patrice de Peretti), όπως ήταν γνωστός. Το όνομά του έχει δοθεί στο βόρειο πέταλο του Βελοντρόμ που ονομάστηκε επίσημα “Virage Patrice de Peretti” στις 28 Ιουλίου 2002. Αυτό το γεγονός ήταν μια μεγάλη καινοτομία στον κόσμο του αθλητισμού, επειδή ήταν η πρώτη φορά που μέρος ενός σταδίου έφερε το όνομα ενός οπαδού.
Βέβαια ο Ντεπέ ήταν κάτι περισσότερο από απλός οπαδός. Ήταν και παραμένει ο πιο εμβληματικός υποστηρικτής της Μαρσέιγ. Συμβολίζει την τρέλα της Μασσαλίας, το πάθος των Φωκαέων.

Φτωχός, γιος Ιταλών μεταναστών σε μια πόλη γεμάτη εθνικότητες, ο πιτσιρικάς ζούσε για την ομάδα. Της αφιέρωσε τις μέρες του, τις νύχτες του, τα γεύματά του, τις διακοπές του. Αφιέρωσε τη ζωή του στον σύλλογο και το στάδιο. Έγινε υπάλληλος της OM το 1990. Το στάδιο Βελοντρόμ έγινε τότε το πραγματικό του σπίτι. Κάποιοι τον θυμούνται να είναι από τις 8 το πρωί στο Βελοντρόμ για να ετοιμάσει το πέταλο και μετά να κοιμάται στο προστατευτικό δίχτυ σαν να ήταν αιώρα.

Η ιστορία του ΝτεΠέ ξεκινά το 1986. Όταν οι γονείς του αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τις βόρειες συνοικίες της Μασσαλίας για να εγκατασταθούν στο Allauch, στα περίχωρα, ο Depé αρνείται κατηγορηματικά να κάνει το ταξίδι.

Είναι αλήθεια ότι έχει καλύτερα πράγματα να κάνει. Εκείνη την εποχή, ο Μπέρναρντ Ταπί μόλις είχε αγοράσει την ομάδα και η άφιξή του γεννά πραγματικό ενθουσιασμό σε όλη τη Μασσαλία. Ο μικρός Πατρίς, που ποτέ δεν ήταν πολύ καλός στο ποδόσφαιρο, αρχίζει να τριγυρνάει γύρω από το στάδιο. Εκεί συναντά τους φίλους του από τη δημοφιλή συνοικία Belle de Mai, οι οποίοι μόλις ίδρυσαν μια νέα ομάδα υποστηρικτών, τους South Winners. Γίνεται γρήγορα πολύ ενεργό μέλος. Το κύριο ατού του, η βραχνή φωνή του. Υπεύθυνος για το τηλεβόα, ο πιτσιρικάς δεν έχει κανένα αντίστοιχό του.

Το 1989, όταν ο Ντε Περετί ήταν ακόμη παιδί (17 ετών), η ΑΕΚ βρέθηκε στο δρόμο της πανίσχυρης τότε Μαρσέιγ.

Οι φίλοι της Ένωσης ταξίδεψαν στη Μασσαλία για να βρεθούν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας. Ο νεαρός οπαδός βλέπει τους Έλληνες οπαδούς να καταφτάνουν στο Βελοντρόμ και εντυπωσιάζεται. Λέγεται πως ο πρώτος τύπος που κατεβαίνει από το ελληνικό πούλμαν είναι ψηλός με μούσια και ημίγυμνος. Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα οι φίλοι της ‘Ενωσης βγάζουν τις μπλούζες τους και παρά το υπερβολικό κρύο δεν σταματούν να τραγουδούν υπέρ της αγαπημένης τους ομάδας, αφήνοντας άφωνους χιλιάδες Γάλλους.

Ο Ντεπέ έντονα εντυπωσιασμένος βλέποντας αυτή την εικόνα υιοθετεί το look τους: μεγάφωνο, κασκόλ…. και τίποτα άλλο.

Ο Παπέν στο έδαφος, ο Ταπί στο μπλοκ επιταγών και ο… Ντεπέ στο μεγάφωνο

Μια δεκαετία τρέλας, από την αφάνεια μέχρι τον μυστηριώδη θάνατο στα 28. Γυρίζει σε όλα τα γήπεδα με ένα φθαρμένο τζιν, το κασκόλ στο λαιμό και συχνά μια ντουντούκα για να οργανώνει. Πάντα ημίγυμνος ανεξάρτητα από τον καιρό.

Ένα από τα πιο διάσημα ταξίδια πιθανότατα παραμένει αυτό του 1993 στο Βερολίνο όπου η ΟΜ έπαιξε εναντίον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου (μια που στη Μόσχα δεν είχε στάδιο να καλύπτει τις προδιαγραφές της ΟΥΕΦΑ). Η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα βρισκόταν στους -12 βαθμούς. Ο Ντεπέ, πιστός στον εαυτό του, βγάζει τη φανέλα, φοράει το κασκόλ στο λαιμό και οργανώνει την εξέδρα. Η στιγμή εκείνη πέρασε στην ιστορία του συλλόγου ως μια από τις πιο συμβολικές και σημαντικές στιγμές της κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εκείνη τη χρονιά. Παρέμεινε χωρίς φανέλα από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Η ΟΜ παίρνει το 1-1 με γκολ του Αμπεντί Πελέ και προχωράει μέχρι τον τελικό. «Στο δρόμο της επιστροφής από το Βερολίνο, είχε πυρετό, φοβόμασταν μην τον χάσουμε», θυμάται ένας φίλος του.

Μάιος 1993, η Μαρσέιγ μόλις είχε κερδίσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών Συλλόγων Ευρώπης επικρατώντας στον τελικό της Μίλαν με 1-0. Στη μέση της τελετής, Μπερνάρ Ταπί πιάνει το μικρόφωνο: «Πριν δώσεις το επόμενο μετάλλιο, θα ήθελα να προσφέρω το δικό μου σε αυτόν που συμβολίζει αυτή την πόλη, τον Depé». Στη συνέχεια, εμφανίζεται πίσω από το προσωπικό ένας τύπος χωρίς πουκάμισο και ιδρωμένος, που ορμάει προς το κύπελλο, το σηκώνει σαν να ήταν εκείνος που είχε σκοράρει στον τελικό και αρχίζει να χορεύει σαν τρελός. Αποθεώνεται κανονικά μαζί με τους παίκτες και περνάει στην ιστορία του συλλόγου. Ο Ντεπέ ονειρευόταν αυτή την τέλεια στιγμή από μικρός. Είχε μόλις κλείσει τα 21, του μένουν μόλις επτά χρόνια ζωής. «Όπως όλοι οι ήρωες, νιώθαμε ότι δεν επρόκειτο να αντέξει μέχρι τα 80 του», λένε για αυτόν οι φίλοι του στο ντοκιμαντέρ που του αφιέρωσαν.

Την επόμενη χρονιά, σε ηλικία μόλις 22 ετών, ο Patrice de Peretti άφησε τους South Winners για να δημιουργήσει τη δική του ομάδα οπαδών τους MTP: Marseille Trop Puissant.

Το 1994, ο Depé ήταν τόσο σύμβολο για την ομάδα και την πόλη του που πρωταγωνίστησε στο μουσικό βίντεο για το τραγούδι Santa Maradona, το οποίο το συγκρότημα Mano Negra ήρθε να γυρίσει στη Μασσαλία. Στο βίντεο, τον βλέπουμε να τρέχει γύρω από το γήπεδο, συνοδευόμενος από τον Manu Chao, τον τραγουδιστή του γκρουπ με τον οποίο έγινε φίλος.

Ο Ντεπέ δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή. Στις 28 Ιουλίου 2000 βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα ενός φίλου του. Έφυγε από τη ζωή μόλις στα 28 του από ανεύρυσμα ή από υπερβολική δόση σύμφωνα με άλλους.

Την ημέρα που απεβίωσε ο Ντεπέ η Μαρσέιγ αγωνιζόταν με την Τρουά. Ήταν αυτή η μέρα που καταλάβαμε πραγματικά την σύνδεση του συλλόγου με τον νεαρό οπαδό. Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, από την κερκίδα ακούγονται φωνές προς τιμήν του. Ο Έρικ ντι Μέκο, τότε διευθυντής του συλλόγου, θα διαβάσει ένα μήνυμα προς τιμήν του στο χορτάρι του γηπέδου, συνοδευόμενος από τους διάφορους ηγέτες των ενώσεων οπαδών.

Οι ποδοσφαιριστές των Μασσαλών στο αγωνιστικό χώρο του Βελεντρόμ θα αποτίσουν φόρο τιμής στον αγαπημένο οπαδό της ομάδας με έναν ιδιαίτερο τρόπο, θα βγάλουν τις φανέλες τους κατά τη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής.

23 χρόνια μετά, ο θάνατος του Ντεπέ παραμένει ένα θέμα ταμπού στη Μασσαλία. Μία ρήξη ανευρύσματος υποδηλώνει έντονα υπερδοσολογία. Αν και οι πρώην σύντροφοί του αρκούνται σε μια ευγενική έκφραση – «ζούσε με όλες τις υπερβολές».

Ακόμη και σήμερα, ο Πατρίς ντε Περέτι παραμένει θρύλος για τους οπαδούς της Μαρσέιγ. Δεν άφησε πολλά πίσω του: ούτε χήρα ούτε ορφανά. Ακόμα και το πανό του συνδέσμου του πήρε φωτιά κατά τη διάρκεια του λεπτού σιγής που του αφιερώθηκε στο γήπεδο την ημέρα του θανάτου του.

Πανό για τα 20 χρόνια από το θάνατό του

Σήμερα, το μόνο που απομένει από τον Ντεπέ είναι το όνομά του στο βόρειο πέταλο του Βελοντρόμ και το αγαπημένο του ρητό, με γκράφιτι στους τοίχους του σταδίου: «Οι παίκτες περνούν, οι οπαδοί μένουν.»

Αυτό ισχύει και για τον μύθο τους.