Ο Ίων Θάρσυνος καλωσορίζει… το ’22 στο AEK LIVE!

Ένα στικάκι με μπίρι-μπίρι και το θάρσος τέρμα;

Ελληνάρες δώστε βάση κι ακούστε τώρα που τα λέμε, βρήκα πια την αλήθεια και όπως το χταπόδι ελόγου μου χτυπιέμαι. Ας όψονται εκείνοι οι αναρχοάπλυτοι, που μάγια μου είχαν κάνει και με τις γνωστές κομμουνιστικές τους μεθόδους-προπαγάνδα, αγκιτάτσια και άλλα τέτοια Λενινιστικά-με είχαν τελείως μπερδέψει. Εμένα, έναν εκ γενετής Έλληνα, από τα γεννοφάσκια του βαφτισμένο Χριστιανό και δύο-παρακαλώ-φορές Οικογενειάρχη! Που να φανταστώ ο ηλίθιος πως θύμα ενός υποχθόνιου σχεδίου είχα υπάρξει

Για να διαλυθεί η χώρα και στη συνέχεια να μπολσεβικοποιηθεί! Μου το έλεγε ο Βορίδης μα εγώ δεν άκουγα, μου το τσίριζε ο Άδωνης κι ελόγου μου τα ώτα βούλωνα, μου το εξηγούσαν το Πέτρινο Γεράκι και η Σκερτσόζα Πέρδικα του Μαξίμου κι εγώ βαθιά κοιμόμουνα. Ο Καλικάντζαρος της Κανονικότητας τελικά έπρεπε να με επισκεφθεί, το χάλι μου για να καταλάβω και ρότα εγώ ο Έλλην, Χριστιανός και Οικογενειάρχης επιτέλους να αλλάξω…

Δε θυμάμαι αν κοιμόμουνα ή αν ξυπνητός ήμουνα, όταν πάνω από το προσκεφάλι μου την παρουσία του ξαφνικά ένιωσα. Ανάσκελα τότε γύρισα και ένα παράξενο, πλην όμως γνωστό στις λεπτομέρειές του, ον αντίκρυσα. Μούρη και μαλλί κάτι ανάμεικτο από Κοσιώνη και από Παγώνη, βλέμμα Σκατιάνας, αυτιά σαν του Αυτιά, γυαλιά τύπου Χατζηνικολάου, σουλούπι Καμπουράκη, τριχωτό σαν τον Ευαγγελάτο και όλο αυτό το πράγμα μαζί, τυλιγμένο σε ένα τσουβάλι, που στην in αφεντιά μου made by Μαρέβα αμέσως έδειξε. «Τι είσαι;» ρώτησα, «Ο Καλικάντζαρος της Κανονικότητας» αποκρίθηκε και «Πάμε σε έναν υπολογιστή» συμπλήρωσε. Στο γραφείο μου τον Καλικάντζαρο οδήγησα, τον υπολογιστή αυτός ενεργοποίησε κι ένα στικάκι μέσα του έχωσε. Με θάμβος εγώ γεμάτος, την τεχνολογική κατάρτιση του κόσμου των Καλικαντζάρων παρακολουθούσα, ,ώσπου στην οθόνη ο Κυριάκος αυτοπροσώπως εμφανίστηκε κι ένα ποτ-πουρί από διαγγέλματα, συνεντεύξεις και δηλώσεις αρχίνησε να παρουσιάζει, με τον Καλικάντζαρο «Δες και άκου» να με διατάζει…

Είδα και άκουσα λοιπόν τον Κούλη αλλεπάλληλες φορές την πανδημία να κατατροπώνει και στο τελευταίο μίλι της περιπέτειας να μας οδηγεί, την οικονομία μας να γιγαντώνει και σε μία δημιουργική κι ελπιδοφόρο ύφεση να την κατευθύνει, τα ξενιτεμένα παιδιά μας πίσω να φέρνει και στις επιχειρήσεις των γονιών τους να τα βολεύει, τον κατώτατο μισθό με 13 ευρώ μηνιαίως να ενισχύει, τους μικρομεσαίους να πολλαπλασιάζει, τη μεσαία τάξη στους δικαιούχους να περιορίζει και άλλα πολλά. Είδα και άκουσα επίσης ότι για την κακή μας μοίρα και τα πολλά μας παθήματα ο λαϊκισμός της αντιπολίτευσης και η ανευθυνότητα ημών των υπηκόων φταίνε, όπως φταίνε και το επιτελικό κράτος μαζί με τα ΜΜΕ, γιατί όλο αυτό το τεράστιο έργο της κυβέρνησης στον λαό ποτέ δεν έφθασε. Δεν ξέρω πόσες φορές τα είδα και τα άκουσα, μετά το πολύ όμως μπίρι-μπίρι στο τέλος πείστηκα. Ό,τι ήξερα και πίστευα διαλύθηκε, τον Κυριακούλη ξαφνικά συμπάθησα και τον εαυτό μου έπιασα θερμά μέσα του να εύχεται « ο Θεός ημέρες από αυτόν να κόβει και χρόνια σε μένα να δίνει», μπας και τον παράδεισο που ο τιτανοτεράστιος ηγέτης μου δημιουργεί, εγώ ο άθλιος υπήκοός του κάποτε απολαύσω…

Ο Καλικάντζαρος, από τούτη τη μεταστροφή μου πολύ χαρούμενος και κάργα ευτυχισμένος φάνηκε, το στικάκι του πήρε, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο κι ένα ξερό «τα λέμε» με αποχαιρέτησε και ξαφνικά, όπως ακριβώς είχε εμφανιστεί, εξαφανίστηκε. Η αφεντιά μου στον καναπέ ξάπλωσε, την ΤιΒί άνοιξε, με το πρωϊνάδικο του ΣΚΑΙ συντονίστηκε και τις αλήθειες, που τη μία μετά την άλλη αράδιαζε, άρχισε να εμπεδώνει. Εκεί η σύντροφος της ζωής μου με βρήκε και για την τηλεοπτική μου επιλογή απορημένη με κοίταξε. «Έτσι κι έτσι» της εξήγησα. «Ρε πας καλά; Οι Καλικάντζαροι σε δυο-τρεις ημέρες θα εξαφανιστούν και στα έγκατα της γης θα επιστρέψουν, τις ρίζες του δέντρου που μας στηρίζει, για να κόψουν. Μαζί και ο δικός σου!». Αυτό το είχα ξεχάσει και η θύμησή του πολύ με προβλημάτισε! «Λες στα Ανθελληνικά και τα Αντιχριστιανικά μου κολλήματα να επιστρέψω και στους Νοικοκυραίους θάρσυνα πάλι να συμπεριφέρομαι;» σκέφτηκα και ομολογώ πως ανατρίχιασα. Εσείς οι τακτικοί πελάτες μου τι λέτε;