Είναι όλα άνω – κάτω, ασαφή και μπερδεμένα,
μπερδευτήκανε τα πάντα, τα δικά μας με τα ξένα,
αχταρμάς και φύρδην – μίγδην στην «κκελλέ» μας την ξερή
κι η… Τταλλού μας που την Τάλα,
προσπαθεί με μια Τουρκάλα,
μήπως φτιάξουν τέλος πάντων, δίχως γάλα αναρή!
Δεν μπορείς να διακρίνεις το λευκό από το μαύρο
κι έχουν γίνει ένα… μάτσο, μια κατσίκα μ’ ένα… ταύρο,
η ημέρα με την νύκτα, το σκοτάδι με το φως,
είναι δε, μαλλιά – κουβάρια,
όρνιθες με πετεινάρια…
και μπερδεύτηκε σαν κόμπος με τον βλάκα κι ο… σοφός !
Περισσότερα ΕΔΩ
