Ούρος Τσόσιτς: Ο «νέος Βίντιτς», που γλίτωσε από του Χάρου τα δόντια!

Ο Ούρος Τσόσιτς έφυγε στην ξενιτιά ανήλικος, τον βάφτισαν «νέο Βίντιτς», ξεγέλασε το θάνατο, έζησε στα σαλόνια και τα αλώνια της Ιταλίας και έρχεται στην ΑΕΚ λες και έχει ζήσει δύο ποδοσφαιρικές ζωές.

Το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό. Η σήμανση για τα έργα που διεξάγονταν ελλιπής. Μπορεί και να είχαν πιει και κανένα ποτηράκι παραπάνω. Εξάλλου, γυρνούσαν από το γενέθλιο πάρτι του συμπαίκτη τους στην Πεσκάρα, Λουτσιάνο Τζάουρι.

Το παρεάκι ανέμελο έφτανε στο ύψος της γέφυρας Torri Camuzzi, όταν ο Μαρκ Καπουάνο που οδηγούσε την πολυτελή BMW 320 -πιθανότατα από υπερβολική ταχύτητα- έχασε το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, το οποίο ξαφνικά άρχισε να σέρνεται ακυβέρνητο.

Το πόδι του οδηγού ενστικτωδώς επιχείρησε να ξεριζώσει το φρένο, το απονενοημένο ανάποδο τιμόνι έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Το αυτοκίνητο άρχισε να αναποδογυρίζει ανεξέλεγκτα σαν φτερό στον άνεμο, πέρασε από τις μπαριέρες και σταμάτησε πολλά μέτρα αργότερα. Ένα από τα ατυχήματα που 99% αποβαίνει μοιραία.

Ήταν του… Αη-Γιαννιού!
Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Ιανουαρίου του 2014, του Αη-Γιαννιού σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Ανάμεσα στους καπνούς και την οσμή από το φρεναρισμένο λάστιχο, οι δύο νέοι που επέβαιναν στο (πρώην) αυτοκίνητο προσπαθούσαν να απεγκλωβιστούν μόνοι τους από την άμορφη μάζα. Ο Ούρος Τσόσιτς, ο οποίος βρισκόταν στο κάθισμα του συνοδηγού, άνοιξε τα μάτια και άρχισε να ψαχουλεύει τον εαυτό του.

Ήταν ζωντανός. Ανέπνεε κανονικά. Δεν είχε σπάσει τίποτα. Εκτός από μερικούς μώλωπες στα χέρια όλα ήταν φυσιολογικά. Σαν να μην έγινε τίποτα. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με τον οδηγό. Ένα θαύμα. Κάτι περισσότερο από θαύμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι το αυτοκίνητο έγινε σμπαράλια.

Την επόμενη ημέρα, το θηρίο πήγε κανονικά στην προπόνηση της Πεσκάρα, έχοντας ως σουβενίρ μερικά τσιρότα στο κεφάλι και κάτι μελανιές στα χέρια. Έκτοτε, η εικόνα του Άγιου Ιωάννη δεν λείπει ποτέ από κοντά του. Από εκείνο το βράδυ, ο Σέρβος αμυντικός φιλοσόφησε εντελώς διαφορετικά τη ζωή. Άρχισε να απολαμβάνει τις μικρές καθημερινές στιγμές.

Το δυσκολότερο πράγμα στην προσπάθεια του για μία νέα ζωή ήταν να πείσει την μητέρα του, ότι στους δρόμους της Πεσκάρα είναι αδύνατον να τρέξεις πάνω από 40 χιλιόμετρα. Εκείνη ήταν η κακή στιγμή. Σαν να λέμε μία κίτρινη κάρτα από τη ζωή. Μία παρατήρηση.

«Δεν κάνεις για εδώ»!
Ήταν ο αρχηγός της γενιάς των 92άρηδων στον Ερυθρό Αστέρα, που μεγάλωσε υπό το καθεστώς bullying. Τους αποκαλούσαν η «ατάλαντη γενιά», ουδείς πίστευε ότι η συγκεκριμένη φουρνιά θα βγάλει επαγγελματίες ποδοσφαιριστές για να τροφοδοτήσει την πρώτη ομάδα.

Το καλοκαίρι του 2009, ο τότε αθλητικός διευθυντής της «ζβέζντα» Ίλια Ίβιτς έκρινε ότι δεν άξιζε τον κόπο να προσφέρει συμβόλαιο στον 16χρονο Ούρος Τσόσιτς, παρά την αντίθετη γνώμη του υπεύθυνου ακαδημιών Ζλάτκο Κρμπότιτς.

Παραδόξως, ένας παίκτης που δεν έκανε για τον Ερυθρό Αστέρα, μερικούς μήνες μετά υπέγραφε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης κι ένα χρόνο αργότερα -πριν καν ενηλικιωθεί- τα δημοσιεύματα τον έφερναν στο στόχαστρο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος πρόλαβε να τον βαφτίσει «νέο Βίντιτς» πριν καν ο Σέρβος αμυντικός παίξει έστω και ένα επίσημο παιχνίδι με τον σύλλογο του!

Η διοίκηση του Ερυθρού Αστέρα άρχισε να υποπτεύεται ένα ολόκληρο σενάριο συνωμοσίας πίσω από την πλάτη της, ειδικά όταν είδε τον παλιό θρυλικό τερματοφύλακα του συλλόγου Στέφαν Στογιάνοβιτς να ποζάρει κατά την διάρκεια της επίσημης παρουσίασης του παίκτη από τη ρωσική ομάδα!

Ο μετέπειτα πρόεδρος Βλάνταν Λούκιτς ζήτησε ένορκη διοικητική εξέταση, ψάχνοντας υπαίτιους εντός συλλόγου, τους οποίους κατηγόρησε για διαφυγόντα κέρδη, όμως η ζημιά είχε γίνει. Για ένα συμβόλαιο που θα κόστιζε το πολύ 500 ευρώ το μήνα, ο Ερυθρός Αστέρας έχασε τσάμπα (για την ακρίβεια πήρε τροφεία ύψους 96.000) έναν παίκτη που θα μπορούσε να φέρει εκατομμύρια!

Δις θα μ’ αρνηθείς…
Στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν είχε ελπίδες να παίξει στην πρώτη ομάδα. Πήγε ως ένας άγουρος 16χρονος που καλά – καλά δεν είχε τελειώσει το σχολείο. Η πρώτη σεζόν επικεντρώθηκε στη μυϊκή ενδυνάμωση. Η δεύτερη στην πρακτική εξάσκηση.

Σε μία κίνηση που προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, ο ρωσικός σύλλογος αποφάσισε να δανείσει για 18 μήνες στον Τσόσιτς στα πάτρια εδάφη, στην ομάδα που δεν τον πίστεψε ποτέ, τον Ερυθρό Αστέρα! «Για εμάς κάποιοι είπαν ότι δεν αξίζουμε τίποτα. Κοιτάξτε όμως που παίζουμε εγώ, ο Φίλιπ Τζούρισιτς και ο Τζόρντζε Ντεσπότοβιτς. Δεν κρατάω όμως κακία σε κανέναν. Είμαι οπαδός το Ερυθρού Αστέρα και όταν αγωνιστώ στο «Μαρακανά» θα έχω κάνει ένα όνειρο μου πραγματικότητα», δήλωνε κατά την επιστροφή του στο Βελιγράδι, ως ηχηρό απόκτημα από τη «ζβέζντα».

Η ομάδα της καρδιάς του όμως (το χέρι του κοσμεί ένα τατού που γράφει: «για πάντα ζβέζντα») τον απαρνήθηκε δις. Μετά από 15 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, ο Τσόσιτς παροπλίστηκε εντελώς κι ένα μήνα πριν ολοκληρωθεί επίσημα ο δανεισμός του στάλθηκε να προπονείται μόνος του, χωρίς καμία αιτιολογία. Η Σερβία είχε τελειώσει για εκείνον.

Στην Ιταλία έμαθε τη μπάλα απ’ την αρχή
Ένας άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου λέει πως αν ένας αμυντικός μπορεί να παίξει στην Ιταλία, τότε μπορεί να παίξει παντού. Κι ο Ούρος Τσόσιτς έρχεται στην ΑΕΚ, μετά από 6 συνεχόμενες σεζόν στην Ιταλία, όλες διδακτικές.

Η πρώτη εμπειρία, εντούτοις, ήταν τραυματική. Η νεοφώτιστη Πεσκάρα τον απέκτησε δανεικό για τη σεζόν 2012-13, όμως το υλικό ήταν πάμφτωχο και τα «δελφίνια» έγιναν δόλωμα για τα μεγάλα ψάρια! Το κοντέρ του Τσόσιτς έγραψε 20 συμμετοχές στη Serie A (κυρίως ως αριστερός στόπερ σε 3-5-2), όμως η Πεσκάρα τερμάτισε ουραγός, έχοντας δεχθεί 84 γκολ! Ειδικά εκείνο το 1-6 απέναντι στην Γιουβέντους και τον οργιαστικό Σεμπαστιάν Τζιοβίνκο δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ.

Ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι η Serie B είναι πιο σκληρή από την μεγάλη κατηγορία. Καταπονεί περισσότερο τον αμυντικό, τα ματς είναι περισσότερα, οι αντίπαλοι «δέρνουν» περισσότερο, τα γήπεδα είναι κακοτράχαλα. Η Πεσκάρα δαπάνησε 900.000 ευρώ για να τον αποκτήσει με κανονική μεταγραφή από την ΤΣΣΚΑ, όμως το κοντέρ έγραψε αθροιστικά 25 συμμετοχές τη διετία 2013-15.

Αυτός που κάποτε βαφτίστηκε «νέος Βίντιτς» δεν είχε την ανάλογη εξέλιξη, ήταν αρκετά εύθραυστος, επιρρεπής σε τραυματισμούς και όχι τόσο physical όσο απαιτούσε το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα δηλώνει ότι στην Ιταλία έμαθε μπάλα σε εκείνες τις μαραθώνιες τρίωρες προπονήσεις, γεμάτες βίντεο και ατελείωτη τακτική θεωρία.

Η γνωριμία με τον Λιβάγια…
Στο δεύτερο εξάμηνο της σεζόν 2014-15, ως δανεικός στην Φροζινόνε, ήταν πυλώνας στην άνοδο στα σαλόνια της Serie A, όμως οι υπερβολικές απαιτήσεις της Πεσκάρα φρέναραν την μεταγραφή του. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, όταν το καλοκαίρι του 2015, τα «δελφίνια» του πρότειναν κάτι επαχθές. Είτε θα επέκτεινε το συμβόλαιο του (έληγε το 2016) με μείωση 60% του μισθού του, είτε θα του κρεμούσαν το δελτίο στον τοίχο.

Κάπου εκεί, εμφανίστηκε ως από μηχανής η Έμπολι, που στα τέλη του Αυγούστου τα βρήκε με την Πεσκάρα και τον έκανε δικό της, δίνοντας στο Σέρβο την ευκαιρία να επιστρέψει ξανά στη Serie A.

Εκεί πέτυχε για πρώτη φορά τον Μάρκο Λιβάγια. Εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, εντελώς διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, αλλά ανάμεσα τους εκδηλώθηκε μία σχέση αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης. Η σεζόν 2016-17 ήταν θεωρητικά η κορυφαία στην καριέρα του Τσόσιτς, μολονότι έγραψε «μόλις» 14 συμμετοχές στη Serie A, αφού μία επέμβαση στον μηνίσκο τελείωσε πρόωρα τη σεζόν του από τον Απρίλιο, με την ομάδα της Τοσκάνης να υποβιβάζεται τελικά και να υποχρεώνεται να εκποιήσει τα σημαντικότερα περιουσιακά της στοιχεία

Πρότυπο ο Σάβιτς…
Δηλώνει ως πρότυπο τον Στέφαν Σάβιτς (της Ατλέτικο Μαδρίτης) και κάπως έτσι θέλει να παίζει τη θέση. Είναι ανάλογα ψηλόλιγνος και είναι περισσότερο elegant στο παιχνίδι του, παρά phsycial. Το μαρτυρούν αυτό και οι ελάχιστες κάρτες που έχει πάρει σε όλη του την καριέρα (μόλις 18), αφού δεν τρελαίνεται για τις μονομαχίες σώμα με σώμα, επιλέγοντας να παίρνει λίγα μέτρα πιο πίσω και να «διαβάζει» το παιχνίδι.

Σε ορισμένα παιχνίδια χρησιμοποιήθηκε εναλλακτικά και ως δεξιός μπακ, ξέρει μπάλα και μπορεί με σιγουριά να βγάλει την μπάλα από την άμυνα. Τι δεν μπορεί να κάνει; Να «δείρει», να φοβίσει τον αντίπαλο, να σπρώξει. Για τέτοια πράγματα, υπάρχει και ο «πολεμοχαρής» Βράνιες…