Πάσχα στο χωριό; Που να βρεις ηρεμία;

«Αποδράσαμε» το Πάσχα στο χωριό για να ξελαμπικάρουμε λίγο από το «κελί» της Πανδημικής ζωής, αλλά δεν καταφέραμε οι ΑΕΚτζήδες να ξεφύγουμε από τα «πυρά» των γαύρων

«Δεύτε λάβετε φως…» ακούστηκε από το στόμα του Πάτερ Δημήτρη και όπως υψώνουμε όλοι το κερί μας να λάβουμε το Άγιο Φως ακούω τον διπλανό μου (μεσήλικας ήταν) να μου λέει «εσείς ποιο φώς; Πίσσα σκοτάδι σας βλέπω… χα χα χα».
Στην αρχή δεν κατάλαβα, μέχρι που είδα στην λαμπάδα του να κρέμεται μια κονκάρδα του ΟΣΦΠ.
Εγώ τα πήρα στο κρανίο. «Ο χοντρός στην έφερε την λαμπαδίτσα;» τον ρώτησα ειρωνικά και πριν πλησιάσει το Άγιο Φως κατά πάνω μας, μου την ξαναλέει κουνώντας την λαμπάδα του επιδεικτικά «ναι ο χοντρός μου την έστειλε… εσάς ο Τίγρης δεν είχε να σας αγοράσει;… χα χα χα».
Άρχισα να φουντώνω ενώ έξω άρχισαν να ακούγονται τα πυροτεχνήματα. «Πίσω μου σ’ έχω σατανά» είπα από μέσα μου και επιτέλους άναψα την λαμπάδα μου.
Τώρα άρχισε να ακούγεται το «Χριστός Ανέστη… εκ νεκρών» το οποίο τραγουδούσα κι εγώ. «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…» και ακούω να με διακόπτει τώρα ένας άλλος από πίσω μου και να μου λέει «ο Χριστός ανέστη, αλλά εσείς… θα παραμείνετε νεκροί στον τάφο μέχρι αποσυνθέσεως… δεν σας σώνει τίποτα».
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κράτησα το στόμα μου κλειστό. «Βαλτοί είναι;» σκέφτηκα. Δεν πέρασαν δευτερόλεπτα και άρχισε να μυρίζει καμένο μαλλί στην εκκλησία του Χριστού.
«Παναγιά μου…» ακούστηκε να φωνάζει μια γυναίκα κατατρομαγμένη όταν είδε το μαλλί μια κοπέλας να καίγεται από την λαμπάδα του γαύρου που μου την είπε την πρώτη φορά. Η γυναίκα κατάφερε με τα χέρια της να σβήσει την φωτιά από το μαλλί της κοπέλας πριν γίνει το ολοκαύτωμα.
Ο γαύρος είχε πάθει σοκ. «Έτσι καίτε και το πρωτάθλημα εδώ και πάρα πολλά χρόνια… » του είπα κοντά στο αφτί και του άναψα πάλι την λαμπάδα που είχε σβήσει κατά τον «εμπρησμό» εξ αμελείας… εξ μαλακίας θα πω εγώ και συνέχισα να του την λέω χαμογελώντας «καμένη γη έχετε αφήσει φίλε… καμένη γη».
Ο γαυράκος είχε λυσσιάξει και δεν μου απάντησε, εγώ όμως δεν είχα πει την τελευταία μου κουβέντα ακόμα «και πιάσε να καθαρίσεις την κονκάρδα… θάμπωσε η μαούνα… διαποτίστηκε με κερί και έχει κολλημένες πέντε έξι τρίχες απάνω… του θύματος… χα χα χα… χρόνια πολλά φίλε… χα χα χα».
Απάντηση φυσικά δεν πήρα, όπως και δεν παίρνεις ποτέ από αυτούς, όταν τους στριμώχνεις με αλήθειες. Και που να σου πετάξουν αυτό το «άντε γεια…» όταν σε έχουν σε απόσταση αναπνοής. Δεν του πήγε καλά η Ανάσταση… και η πλάκα είναι ότι όπως έβγαινε από την εκκλησία ο δικέφαλος της βυζαντινής σημαίας του ήρθε και στη μούρη… χα χα χα!!!
Χριστός Ανέστη αδέρφια…
Υ.Γ.
Πως ήξεραν οι γαύροι ότι είμαι ΑΕΚτζης; Την προηγούμενη ημέρα το βράδυ είχα βγει στο μπαλκόνι και έπαιζα για αρκετή ώρα τον ύμνο της ΑΕΚΑΡΑΣ μας με την τρομπέτα. Το μπαλκόνι έγινε σκεπαστή. Είχε και άπνοια και ακουγόταν και τρελός αντίλαλος… ο χαμός. Ε, ξέρετε τώρα… έγινε σούσουρο στο χωριό…