Περί Μπουτάρη και φασισμού…

Για τον Μπουτάρη δεν θα γράψω πολλά… Τον θεωρώ έναν καλοπιασμένο δηθενατζή… μπον βιβέρ της πλάκας, που πουλάει φούμαρα σε έναν λαό αποσυντονισμένο και προπάντων πληγωμένο…

Το να πουλάς μαγκιά του κώλου στην ίδια την ιστορία, δεν είναι βλακεία και δεν σίγουρα ΔΕΝ γίνεται από άγνοια. Είναι η δηθενιά που λέμε, η διάθεση μοντερνισμού (σικ) και νεοφιλελευθερισμού, γιατί τέτοιος είναι ο κυρ Δήμαρχος.

Το επίφοβο στην όλη ιστορία (γιατί τον Μπουτάρη δεν μπορείς παρά να τον παίρνεις στην πλάκα…) είναι οι λοβοτομημένοι πατριώτες – υπερασπιστές των θεσμών της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Αυτοί που χορεύουν τσάμικο γύρω από τον ξυλοδαρμό του “τύπου με τα χαϊμαλιά”.

Το φίδι του φασισμού που εκτρέφεται σκόπιμα από το μεγάλο μέρος της πολιτικής σκηνής, μεγαλώνει με την ανοχή μας. Αυτό πρέπει να το δούμε… γιατί μέσα στη φούρια των τόσων προβλημάτων, το προσπερνάμε και λέμε… “δεν είναι τίποτα”….

Είμαστε όμως… υπεύθυνοι για όλη αυτή τη φασιστική – ναζιστική νοσταλγία που μας περιβάλλει και μας μεταφέρει πίσω σε εποχές σκληρές, αδυσώπητες, αιματηρές για αυτό τον τόπο…

Τον φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ…

Νίκος Αγγελίδης