EDITORIALS
Πως έσβησε η μαύρη κηλίδα του υποβιβασμού της ΑΕΚ
Με όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες στον χώρο του αθλητισμού, μια απορία με βασανίζει. Μέχρι σήμερα η περίοδος που η ΑΕΚ βρέθηκε στην Γ εθνική, ήταν για εμένα μαύρη κηλίδα στην ιστορία της.
Τόσα χρόνια μετά και σήμερα νιώθω ότι έσβησε η ιστορία. Δεν ξέρω αν αισθάνονται κι άλλοι έτσι όπως εγώ αλλά τελικά τα κλάματα του εμβληματικού αδερφού μας το βράδυ του αγώνα με τον Πανθρακικό, μπορούν να προκαλέσουν και περηφάνια. Η ΑΕΚ έπεσε με το κεφάλι ψηλά και με ακόμα ψηλότερα το κεφάλι της γύρισε χωρίς να χρωστάει χάρη σε κανέναν. Χωρίς φωτογραφικές διατάξεις, χωρίς (ν)τροπολογίες, χωρίς κανένα χαρισμένο κλειστό, χωρίς να ανοίξουν οι τράπεζες Κυριακή βράδυ για την ΑΕΚ. Με την αξιοπρέπεια μας ανεβήκαμε τον Γολγοθά που μας οδήγησαν οι πράξεις των διοικούντων και όπως λέει και η ανακοίνωση της R21, μπορούμε να χαλάσουμε λίγο από το σάλιο μας για να σας φτύνουμε κατάμουτρα. Γιατί δεν γίναμε σαν αυτούς που κοροιδεύαμε ούτε στα πάνω μας αλλά ούτε και στα κάτω μας…
Η διαφορά μας με τους ασπρόγαυρους είναι ότι εμείς δεν απαρνηθήκαμε την προσφυγική καταγωγή μας και έχουμε την περηφάνια να μην ζηλέψουμε ποτέ αυτό που πολεμάμε. Δεν προσκυνήσαμε ούτε τα ρούβλια ούτε τα λεφτά που έρχονται από βαπόρια μακρινά για αυτό και πλέον γελάμε μαζί σας κάθε φορά που τολμάτε να μιλήσετε για χαρτιά. Είναι ο βασικός λόγος που σας γράφουμε στα μεγάλα κιτρινόμαυρα φρύδια μας. Επειδή πάντα θα είμαστε τόσο ξεχωριστοί…
