Για ακόμα μια φορά η θλίψη που μας προκάλεσε η ΑΕΚ δεν περιγράφεται…

Γράφει ο Στράτος Αγγελίδης

Γεννημένος του 2005 έχοντας ζήσει ελάχιστους τίτλους της ομάδας, ακόμα περιμένω τις Κυριακές να ξεσκάσω να φωνάξω, να δω μια νίκη και να επιστρέψω σπίτι χωρίς να έχω αυτό το απαίσιο συναίσθημα που δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα. Αλλά που τέτοια τύχη… ΕΔΩ και 4 χρόνια έχουμε ξεπεράσει κάθε ρεκόρ αποτυχίας με αυτό να δείχνει να έχει και συνέχεια. Η έκπληξη πια σε όσα γίνονται δεν υπάρχει… αφού μας έχει γίνει συνήθεια το να βλέπουμε αυτό το πράγμα κάθε εβδομάδα. Αυτό δεν ταιριάζει σε τίποτα με τα τρία βαριά γράμματα της ιστορίας. Το μόνο που μπορεί να μας δώσει ελπίδα είναι το ωραίο σύνθημα που ακούστηκε προς το τέλος. Η κατακραυγή προς τη διοίκηση. Γεγονός που αποδεικνύει ότι ο λαός της ΑΕΚ είναι εξαγριωμένος και συνειδητοποιημένος.

Οι δικαιολογίες κάπου εδώ τελειώνουν με τα όσα ακούμε τα τελευταία χρόνια. Το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι το όνειρο του κάθε Ενωσίτη, αλλά να το κάνεις τι, χωρίς ομάδα; Από μικρός θυμόμουν τον ΠΑΟΚ ως μια εύκολη ομάδα της σούπερ λιγκ. Δεν πέρναγαν ούτε από το κέντρο όταν έπαιζαν μαζί μας. Και οι ρόλοι αντιστράφηκαν τώρα. Αναγκαζόμαστε να φτάνουμε στο σημείο να χάνουμε συνέχεια από τους γαύρους του βορρά. Κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα, να δούμε αποτελέσματα και επιτέλους να βιώσουμε την πραγματικότητα, δηλαδή την ΑΕΚ μας. Η υπομονή τελείωσε πια… είναι απαίτηση να δούμε την κανονική ΑΕΚ.

Υ.Γ VIVA MARSEILLE
Υ.Γ. 2 Τον επόπτη δεν τον ξεχνάμε με τα καθόλου τυχαία… τα λάθη του